ΝΟΔΕ Σερρών : Ο κ. Βέρρος Κωνσταντίνος στο Προσυνέδριο της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη

 

Ο Πολιτευτής Σερρών της ΝΔ κ.Βέρρος Κωνσταντίνος συμμετείχε στο Προσυνέδριο του κόμματος στη Θεσσαλονίκη την Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024.

Ο κ.Βέρρος είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με στελέχη της κυβέρνησης και της παράταξης της ΝΔ, που γέμισαν το Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης».

Ενώ αντάλλαξε εγκάρδια χειραψία με τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη μετά το τέλος της ομιλίας του την οποία την χαρακτήριζε το κλίμα ενότητας.

Ο Πρωθυπουργός, αναφέρθηκε στα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ, ευχαριστώντας τους παριστάμενους για τους αγώνες που έδωσαν διαχρονικά, στηρίζοντας το όραμα και την πορεία της παράταξης.

Αναλυτικά η ομιλία του Πρωθυπουργού:
Αγαπητέ Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής του 15ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, φίλε Γιάννη Πλακιωτάκη, κ. Περιφερειάρχα, φίλες και φίλοι συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, αγαπητοί διατελέσαντες Πρόεδροι της Διοικούσας της Θεσσαλονίκης, Nεοδημοκράτισσες και Nεοδημοκράτες, ΟΝΝΕΔίτισσες και ΟΝΝΕΔίτες,

Σας ευχαριστώ για μία ακόμα φορά γι’ αυτή τη ζεστή σας υποδοχή εδώ στην πόλη, εδώ στη Θεσσαλονίκη όπου χτυπά σήμερα ο παλμός της παράταξής μας. Με έναν ενθουσιασμό που γίνεται δύναμη, γίνεται καθημερινή έμπνευση για τους αγώνες μας. Αυτούς που με εσάς πρωταγωνιστές, την καθεμία και τον καθένα ξεχωριστά, κάνουν τη Νέα Δημοκρατία να επικρατεί σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Δικαιώνοντας εκείνο το παλιό σύνθημα το οποίο δονούσε τότε τις μεγάλες μας συγκεντρώσεις στην Πλατεία Αριστοτέλους: «κάθε νίκη ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη».

Από τη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, ξεκινούν και οι προσυνεδριακές μας διαδικασίες για το 15ο επετειακό, εορταστικό μας συνέδριο, το οποίο θα λάβει χώρα το πρώτο Σαββατοκύριακο του Απριλίου -που αλλού;- στο Ζάππειο, στον χώρο αυτόν τόσο ταυτισμένο με τον Εθνάρχη, ιδρυτή της παράταξής μας και με την ιστορική του απόφαση να εντάξει την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί φέτος γιορτάζουμε μισό αιώνα δημοκρατίας στην πατρίδα μας, αλλά γιορτάζουμε και 50 χρόνια ζωής του κόμματός μας. Και είναι μία συγκυρία που αποδεικνύει πόσο ταυτισμένη είναι αυτή η παράταξη με την πορεία και την πρόοδο της χώρας. Είναι ένα διπλό ορόσημο, που νομίζω ότι του αξίζει να τιμηθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Γι’ αυτό και ένα ξεχωριστό έμβλημα θα μας συντροφεύει στο εξής, αφιερωμένο στην επέτειό μας, με σήμα τον δοξασμένο τίτλο της Νέας Δημοκρατίας, τον αριθμό 50 του χρυσού ιωβηλαίου της και στην κορυφή τη φλόγα του γαλάζιου πυρσού, αυτή που καίει στις καρδιές μας, φωτίζοντας το αύριο.

Ένα σύμβολο αφιερωμένο σε εσάς, τους καθημερινούς μαχητές της ευθύνης και της προσφοράς για μια καλύτερη Ελλάδα. Είναι αυτός ο πυρσός που μας συντρόφευε όλους στα πρώτα μας βήματα και στους πρώτους μας αγώνες για την παράταξή μας. Και νομίζω ότι για όλους μας, τους παλαιότερους αλλά και τους νεότερους, είναι πράγματι αυτές στιγμές συγκίνησης, καθώς μέσα από αυτή την εικόνα νιώθουμε όλοι να περνούν χρόνια μίας συναρπαστικής διαδρομής.

Είναι μία διαδρομή που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχει σφραγίσει τις ζωές μας, γεμάτη χαρές αλλά και λύπες, παντοτινής πίστης όμως στις αρχές και στις αξίες μας. Είναι μία πίστη που γίνεται σκυτάλη χρέους, περνώντας από γενιά σε γενιά, με σταθερά ιδανικά την ελεύθερη σκέψη, σταθερά μέσα στην κοινωνία και διαρκώς δίπλα στον πολίτη.

Για όλα αυτά, σας ευχαριστώ για τους αγώνες που διαχρονικά δίνετε για τη μεγάλη μας παράταξη. Εσείς είστε η ραχοκοκαλιά της Νέας Δημοκρατίας σε πόλεις και σε χωριά. Ξέρετε από πρώτο χέρι και τις δυνατότητές μας αλλά και τις αδυναμίες μας. Αυξάνοντας τις πρώτες και διορθώνοντας τις δεύτερες σε μία μάχη που το 2019 έγινε τομή στο χρόνο, κρατώντας τότε όρθιο τον τόπο απέναντι σε κρίσεις χωρίς προηγούμενο: τις μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο, τα κύματα της πανδημίας, τις εθνικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Και ύστερα τις φυσικές καταστροφές, την παγκόσμια ενεργειακή έκρηξη, την εισαγόμενη ακρίβεια.

Όλα αυτά για να μην ξεχνάμε πού ήμαστε. Το 2019, με μια κοινωνία πληγωμένη, να στενάζει κάτω από 50 φόρους, με την ανεργία στο 18%, τον κατώτατο μισθό μόλις στα 510 ευρώ, χωρίς επενδύσεις, με λίγες εξαγωγές, σε μία χώρα πλημμυρισμένη από αλλοδαπούς που διέσχιζαν αφύλακτα σύνορα. Ενώ στο εξωτερικό έμενε, δυστυχώς, αμίλητη στο περιθώριο των εξελίξεων.

Και όμως, πέντε χρόνια μετά, και παρά τα εμπόδια που μεσολάβησαν, τα πάντα στη χώρα μας είναι διαφορετικά και πολύ καλύτερα. Η Ελλάδα του 2024 εμφανίζει από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και ναι, μονοψήφια πια ανεργία. Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά έχουν ανακουφιστεί από δεκάδες επιβαρύνσεις.

Το μέσο εισόδημα έχει βελτιωθεί αθροιστικά κατά 20%. Με τον κατώτατο μισθό να έχει αυξηθεί τρεις φορές και τον επόμενο μήνα να ξεπερνά για τα καλά τα 800 ευρώ. Στο ίδιο διάστημα, 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι βλέπουν καλύτερες αποδοχές. Σχεδόν 650.000 δημόσιοι υπάλληλοι πήραν αυξήσεις για πρώτη φορά ύστερα από 14 χρόνια. Με στόχο απολύτως εφικτό, τον επαναλαμβάνω -τον έχω πρωτοαναφέρει εδώ, από αυτό το βήμα- το 2027 ο μέσος μισθός στην πατρίδα μας να είναι 1.500 ευρώ και ο κατώτατος μισθός να είναι στα 950 ευρώ. Και τον στόχο αυτόν όλοι μαζί θα τον πετύχουμε.

Σε ένα θετικό περιβάλλον, το οποίο ήδη διαμορφώνει η επενδυτική βαθμίδα, ενώ, στο μεταξύ, η άμυνά μας είναι ισχυρή όσο ποτέ, αλλά και η εθνική φωνή αντηχεί διεθνώς πιο ηχηρή από ποτέ. Προσέξτε, δεν γυρίζω στο παρελθόν, ούτε περιγράφω το παρόν για να θυμίσω επιτυχίες. Το κάνω πρωτίστως για να επισημάνω δυσκολίες.

Δεν αρκεί να ξέρουμε πού θέλουμε να φτάσουμε. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε από πού ξεκινήσαμε. Άλλωστε, η μετάβαση από το χθες στο σήμερα δίνει και το μέτρο των προσπαθειών μας για το αύριο. Θυμόμαστε για να διδασκόμαστε. Ώστε η εμπειρία μας να γίνεται κινητήρια δύναμη, που τελικά επιταχύνει την πορεία μας.

Φτάνουμε, λοιπόν, στο τώρα και στο πρώτο εξάμηνο της νέας κυβερνητικής τετραετίας, μετά τη μεγάλη διπλή εκλογική επικράτηση των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023. Οι στόχοι μας είναι και πάλι δύσκολοι και καθόλου αυτονόητοι. Είναι πρωτίστως εστιασμένοι στο ξερίζωμα των παθογενειών που μας κρατούν ακόμα πίσω.

Με τρεις βασικές προτεραιότητες: στήριξη του εισοδήματος απέναντι στην ακρίβεια, αξιοπρεπή υγεία, σύγχρονη παιδεία, σε ένα κράτος ανθρώπινο και ψηφιακό που θα προσφέρει σιγουριά, εξυπηρέτηση και ασφάλεια στον πολίτη.

Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν μπορεί να κατακτηθεί χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το τοπίο, είτε μιλάμε για το χτύπημα της φοροδιαφυγής και τις στρεβλώσεις στην αγορά ώστε να απελευθερωθεί η οικονομία, είτε αντιτάσσοντας την αξιολόγηση και τον επαγγελματισμό στη γραφειοκρατία και τον «ωχαδερφισμό», χτίζοντας ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας δίπλα σε ένα πραγματικά ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα που θα προσφέρει στα νέα παιδιά, στις ΟΝΝΕΔίτισσες και στους ΟΝΝΕΔίτες, στις ΔΑΠίτισσες και τους ΔΑΠίτες, γνώση, απασχόληση και ευκαιρίες να ζήσουν τη ζωή τους όπως οι ίδιοι την επιθυμούν.

Φίλες και φίλοι, οι προτεραιότητες που ανέφερα διατρέχουν ήδη όλες μας τις δράσεις. Υψώνουμε ένα διπλό ανάχωμα στην ακρίβεια: από τη μία πλευρά το κάνουμε με μόνιμες αυξήσεις σε μισθούς και σε συντάξεις -ενισχύουμε έτσι το εισόδημα σε σταθερή βάση- και από την άλλη, με μια σειρά από στοχευμένα μέτρα, απαντάμε στον πληθωρισμό, περιορίζοντας τις συνέπειές του.

Ένα φαινόμενο διεθνές, το οποίο δυστυχώς όμως επιτείνεται από δομικά, διαρθρωτικά κενά της ελληνικής αγοράς. Ακριβώς γι’ αυτό ήδη -αναφέρω μόνο ως παράδειγμα- εξελίσσεται η νέα μας παρέμβαση στο βρεφικό γάλα, τόσο σημαντικό για τις νέες οικογένειες που είναι από 15% έως 20% φθηνότερο και 4.000 προϊόντα καθημερινής χρήσης έχουν ήδη χαμηλότερες τιμές.

Και βέβαια, δεν σταματά το κυνήγι της αισχροκέρδειας. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι με αφορμή τον παγκόσμιο πληθωρισμό θα βρουν ευκαιρία να βγάλουν υπερκέρδη στην πλάτη των καταναλωτών, είναι βαθιά γελασμένοι. Ήδη έχουμε επιβάλει πρόστιμα τα οποία ξεπερνούν τα 16 εκατομμύρια ευρώ. Έχουμε κάνει σχεδόν 30.000 ελέγχους και βέβαια από μεθαύριο ενεργοποιείται και το «Καλάθι της Σαρακοστής».

Θα το ξαναπώ: μπορεί οι αποδοχές να ανέβηκαν, αλλά γνωρίζω καλά ότι ο πληθωρισμός επιμένει και τις ροκανίζει, ιδίως στα τρόφιμα, ιδίως στο σούπερ μάρκετ. Δεν ισχυρίζομαι, λοιπόν, ότι δίνουμε οριστική λύση σε ένα πρόβλημα σύνθετο. Όμως, παλεύουμε. Παλεύουμε κάθε μέρα και το περιορίζουμε.

Είμαστε πάνω από το πρόβλημα, το παρακολουθούμε, αντιδρούμε και μάλιστα με πρωτοβουλίες σε πολλά και διαφορετικά πεδία. Για παράδειγμα, τα έξοδα για τα νοικοκυριά που σχετίζονται με το ρεύμα, το πετρέλαιο. Θυμάστε τις απαισιόδοξες προβλέψεις κάποιων για τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, όμως με την παρέμβαση την οποία κάναμε με τα πολύχρωμα τιμολόγια -τα οποία λοιδορήθηκαν από τους πολιτικούς μας αντιπάλους- το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα έχουμε τιμές στο ηλεκτρικό ρεύμα πολύ χαμηλότερες απ’ αυτές που κι εμείς προσδοκούσαμε. Γιατί; Γιατί λειτούργησε η αγορά με διαφάνεια και με το κράτος να ασκεί τον εποπτικό του ρόλο.

Το ίδιο κάναμε με τις πλασματικές εκπτώσεις. Δεν γίνεται κάποιος να έρχεται και να διπλασιάζει την τιμή λίγο πριν τις εκπτώσεις και μετά να κάνει έκπτωση 50% για να επιστρέφει η τιμή εκεί που ήταν εξ αρχής. Όλες αυτές είναι παθογένειες τις οποίες η κυβέρνησή μας έχει και τη θέληση και τη δυνατότητα να τις αντιμετωπίσει.

Στα αγροτικά προϊόντα, τα οποία ξέρω ότι τόσο πολύ απασχολούν τον πρωτογενή τομέα της Μακεδονίας, έχουμε και εκεί εντοπίσει αντιφάσεις που φέρνουν απέναντι τις ευνοϊκές τιμές για τους καλλιεργητές και το αυξημένο κόστος για τους καταναλωτές. Είναι αδυναμίες που βεβαιώνουν και αυτές την ανάγκη τολμηρών μεταρρυθμίσεων σε όλη τη διαδρομή, από το χωράφι στο ράφι.

Και στο μέτωπο της παιδείας, έχουμε από την Παρασκευή επιτέλους έναν νέο νόμο που δυναμώνει το δημόσιο πανεπιστήμιο, αναβαθμίζει το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης σε κορυφαίο ίδρυμα, αλλά επιτέλους δίνει και τη δυνατότητα δημιουργίας μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην πατρίδα μας, δίνοντας την ευκαιρία σε δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα να κάνουν σπουδές χωρίς να ξενιτεύονται.

Είναι μία νίκη όλων μας. Θα έλεγα ότι είναι πρωτίστως μία νίκη της νεολαίας μας. Θέλω να θυμίσω ότι η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ είχαν βάλει στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου το ζήτημα των μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων από τότε που εγώ ήμουν φοιτητής, από το 1987. Είναι μια δικαίωση για τους πολλούς τότε αγωνιστές ΔΑΠίτες, που σήμερα τους βλέπω με γκρίζα μαλλιά ή ενίοτε και κάποιους χωρίς καθόλου μαλλιά.

Η συζήτηση στη Βουλή της περασμένης Παρασκευής υπήρξε, νομίζω, πολύ αποκαλυπτική. Υπήρξε αποκαλυπτική της πολιτικής και ιδεολογικής «γύμνιας» όσων εξακολουθούν να αντιδρούν σε αυτή τη μεγάλη μεταρρύθμιση. Με έναν ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά να αρνείται την περίπτωση να λειτουργήσει εδώ παράρτημα του πανεπιστημίου στο οποίο υπερηφανεύεται ότι σπούδασε ο Πρόεδρός του. Και ένα ΠΑΣΟΚ τόσο αμήχανο, να αλλάζει διαρκώς θέσεις, μπερδεύοντας όχι μόνο τους οπαδούς τους αλλά ενίοτε και τους βουλευτές του. Πράσινο το ήξεραν αλλά ξεθυμασμένο κόκκινο το βλέπουν να βάφεται.

Και βέβαια κανείς τους, κανείς από όλη αυτή την πολύ αναλυτική συζήτηση που έγινε στη Βουλή, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κανείς τελικά από αυτούς που βρέθηκαν απέναντι σε αυτή την εμβληματική πρωτοβουλία μας δεν μπόρεσε να απαντήσει σε αυτό το πολύ απλό ερώτημα: γιατί να είμαστε οι μόνοι στον κόσμο, μαζί με την Κούβα, με κρατικό μονοπώλιο στη γνώση; Γιατί το πανεπιστήμιο να μην ανοίξει σε περισσότερα παιδιά;

Γιατί να μην υπάρχει αυτή η ελευθερία της επιλογής την οποία εμείς τόσο μπερδεύουμε; Γιατί να μην υπάρξει και εδώ ένα θετικό παράδειγμα με σχολές καθαρές, όπου «κατάληψη» θα κάνουν οι ιδέες αντί για τα ρόπαλα; Ποιος φοβάται τη σύγκριση και τις απαιτήσεις που θα έχουν τότε οι φοιτητές, αναρωτιέμαι.

Και η Θεσσαλονίκη, άλλωστε, μπορεί να προβάλει σε ολόκληρη τη χώρα τα αποτελέσματα που έχουμε όταν δημόσια και μη κρατική εκπαίδευση θα συμπλεύσουν. Προσέξτε, εδώ είναι η πόλη στην οποία έχουμε δημιουργήσει παραπάνω από 3.000 θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης στα κέντρα τεχνολογίας της Pfizer και της Deloitte. Εκατοντάδες επιστήμονες απασχολούνται στο κέντρο πληροφορικής της Deutsche Telekom, στις εγκαταστάσεις της Accenture και της Chubb. Είναι μία πόλη κατ’ εξοχήν ταυτισμένη με μία νέα γενιά η οποία αναζητά συνέχεια περισσότερες επιλογές για περισσότερη γνώση, καλύτερη κατάρτιση, περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες.

Όσο για την υγεία, ξέρω καλά ότι τα λόγια δεν αρκούν για να καλύψουμε το χάσμα που επί χρόνια χωρίζει τις ανάγκες και τις πρόνοιες από τις προσδοκίες τις οποίες έχουμε. Όμως οι προσπάθειες είναι μεγάλες και κάτι αλλάζει. Δείτε, για παράδειγμα, εδώ, στην πόλη, τα απογευματινά χειρουργεία που ξεκινούν αμέσως στο «Παπανικολάου» και στο ΑΧΕΠΑ. Ένα μέτρο το οποίο το συζητούσαμε παραπάνω από 20 χρόνια. Με προτεραιότητα ποιους; Ποιους; Τους ασθενείς οι οποίοι περιμένουν περισσότερο χρόνο -ξεκινάμε από πίσω προς τα εμπρός- στις λίστες της αναμονής και της ντροπής.

Δομές υγείας, που αυτή τη στιγμή που μιλάμε ανακαινίζονται και εξοπλίζονται σε ολόκληρη την χώρα. Ένα πρόγραμμα απλωμένο σε όλη την επικράτεια, ώστε να καλυφθούν με παρεμβάσεις 96 νοσοκομεία, 115 κέντρα υγείας. Διορισμοί 6.500 γιατρών και νοσηλευτών, πρόσθετες αυξήσεις αμοιβών στο ΕΣΥ, με έκτακτη οικονομική ενίσχυση για τις εφημερίες, αλλά και με περισσότερα κίνητρα -έχουμε ακόμα δουλειά να κάνουμε εκεί- προκειμένου να υπάρχει φροντίδα υγείας σε κάθε νησί, σε κάθε απομακρυσμένο χωριό.

Είναι μακρύς ο δρόμος, βέβαια. Έχουν χαθεί πολλές ευκαιρίες επί δεκαετίες. Όμως, οι θέσεις μας δείχνουν και τις προθέσεις μας. Και η αλήθεια είναι πως αν ανατρέξετε και στο κείμενο του Προϋπολογισμού, μόνο αυτή η κυβέρνηση διαθέτει 12,8 δισεκατομμύρια συνολικά για την υγεία, αυξημένα φέτος κατά 900 εκατομμύρια.

Όπως και μόνο αυτή προωθεί σήμερα ένα πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα δωρεάν προληπτικών εξετάσεων για όλες τις Ελληνίδες και για όλους τους Έλληνες. Το παιχνίδι στην υγεία κερδίζεται στη δημόσια υγεία, στην πρόληψη και στην πρωτοβάθμια φροντίδα, την οποία τόσο καιρό την είχαμε, δυστυχώς, υποτιμήσει. Είναι ένα σχέδιο που σώζει ζωές και από τα πιο συχνά σοβαρά νοσήματα.

Πάρτε για παράδειγμα το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» για τον έγκαιρο εντοπισμό του καρκίνου του μαστού. Αναφέρομαι στις γυναίκες που ξέρουν πόσο σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση για την αποτελεσματική θεραπεία για αυτή την αρρώστια -από τις πρώτες αιτίες θανάτου για τις γυναίκες και στην πατρίδα μας.

Κανείς καλόπιστος πολίτης, συνεπώς, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είμαστε η παράταξη που στέκεται δίπλα στον πολίτη σε θέματα που κυρίως τον απασχολούν. Σε μια διαρκή αναμέτρηση με τις παγίδες του παρελθόντος, με τις δικές μας αδυναμίες, αλλά και με εχθρό τον ίδιο τον χρόνο. Γι’ αυτό και το σύνθημά μας είναι πέντε απλά ρήματα: βλέπουμε, ακούμε, εντοπίζουμε τα προβλήματα, δρούμε πάντα, πάντα θα προσπαθούμε.

Φίλες και φίλοι, ωστόσο, ο στόχος μου σήμερα δεν είναι ο απολογισμός του κυβερνητικού μας έργου. Στόχος είναι άλλος: είναι η προετοιμασία της παράταξης για την πολιτική μάχη που έχουμε μπροστά μας, τις ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Είναι μια αναμέτρηση πολύ σημαντική, διπλά σημαντική θα έλεγα. Από τη μία πλευρά θα κρίνει αν η χώρα θα συνεχίσει να έχει αυτή την πολυπόθητη σταθερότητα, πολιτική σταθερότητα, την οποία με τόσο κόπο οικοδομήσαμε. Αν θα μείνει στο δρόμο των αλλαγών, αν θα πετύχει τελικά τους στόχους για τους οποίους μίλησα με ορίζοντα το 2027. Και από την άλλη, οι ευρωκάλπες πρέπει να αναδείξουν την πολιτική δύναμη που επιθυμούν οι Έλληνες ψηφοφόροι να τους εκπροσωπεί στην Ευρώπη.

Να αναρωτηθούμε όλοι μαζί ποιο είναι το κόμμα που τελικά πιστεύει διαχρονικά στις αξίες της Ευρώπης. Αλλά και το πιο σημαντικό, διότι οι πολίτες δεν ψηφίζουν ποτέ για το παρελθόν, ψηφίζουν μόνο για το μέλλον: ποιο είναι το κόμμα εκείνο που θα διεκδικήσει πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα της πατρίδας στα δύσκολα μέτωπα των Βρυξελλών. Με άλλα λόγια, ποια παράταξη θα είναι δοκιμασμένη και ικανή ώστε να δυναμώσει την εθνική φωνή έξω από τα σύνορά μας.

Υπάρχει όμως και μία ακόμα διάσταση στην επιλογή του Ιουνίου. Έχει και αυτή την ξεχωριστή της σημασία. Δεν είναι άλλη από την ανάγκη να στείλουμε ένα μήνυμα σε αυτούς που επιμένουν και σήμερα ακόμα να διασύρουν τη χώρα διεθνώς. Μόλις πρόσφατα, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ευρωβουλευτές του δεν δίστασαν να ζητήσουν, προσέξτε, μέχρι και τη διακοπή της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα.

Ένας ευρωβουλευτής του, μάλιστα, με πολύ μεγάλη περηφάνεια ομολόγησε πως ήταν ο ίδιος εμπνευστής του ψηφίσματος-ντροπή της Ευρωβουλής. Το οποίο ψήφισμα τι υποστηρίζει; Ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι κάθε ναυάγιο μεταναστών στο οποίο τραγικά χάνονται ανθρώπινες ζωές, δεν οφείλεται στους διακινητές, αλλά ευθύνεται το Ελληνικό Λιμενικό που φυλάει τα θαλάσσια σύνορα.

Το ψήφισμα αυτό ισχυρίζεται πως δήθεν την Ελλάδα κυβερνά περίπου μία χούντα, με τη Δικαιοσύνη να μη λειτουργεί, με τον Τύπο να φιμώνεται. Πάλι δηλαδή το παλιό γνωστό παιχνίδι της αντιπολίτευσης: να κατασκευάζει μια μαύρη εικόνα της χώρας και μετά να την προβάλλει διεθνώς, αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις.

Και όχι μόνο, διότι τα ίδια πρόσωπα τόλμησαν να μιλήσουν και για ελεγχόμενη ενημέρωση, όταν οι ίδιοι ζουν με τα fake news δικών τους «πιστολέρο της διαβολής» που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, αλλά, προσέξτε, είχαν και το θράσος να αναφερθούν σε αυτή τη χρονική συγκυρία στο κράτος δικαίου.

Μάλιστα όταν πρώτος ο κ. Τσίπρας ομολογεί πως ήταν, λέει, «λάθος» η στοχοποίηση των αντιπάλων του με τη σκευωρία της Novartis, όπως και η προσπάθεια ελέγχου της πληροφόρησης με τον στημένο διαγωνισμό για τα κανάλια. Είναι σκάνδαλα για τα οποία μάλιστα, για να μην ξεχνιόμαστε, το Ειδικό Δικαστήριο έχει καταδικάσει δύο Υπουργούς του.

Ο νέος αρχηγός, όμως, έχει φαίνεται σηκώσει δικό του μπαϊράκι και δεν συμφωνεί σε όλα με τον παλιό, ίσως γιατί έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό με όσα ανακαλύπτονται για τα οικονομικά του. Γιατί όπως φαίνεται, στον ΣΥΡΙΖΑ, προσέξτε, έφτιαξαν το 2016 έναν νόμο εναντίον του Μητσοτάκη, αλλά τελικά αυτός στρίμωξε τον Κασσελάκη.

Επί μήνες ερωτάται αν έχει εταιρείες στο εξωτερικό, κάτι που απαγορεύει ρητά η ισχύουσα διάταξη, θυμίζω η διάταξη που ψηφίστηκε το 2016 από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι εκείνος πώς απαντά; Λέγοντας ότι θα ρωτήσει τους δικηγόρους του. Όμως στο μεταξύ, προσέξτε, οι εταιρείες αυτές δανείζουν το κόμμα του.

Βγάλτε εσείς τα δικά σας συμπεράσματα. Το πρώτο πάντως που προκύπτει, και δεν θα πω τίποτα άλλο για το θέμα αυτό, είναι ότι σίγουρα μία τέτοια παράταξη ούτε το ηθικό πλεονέκτημα ούτε το κράτος δικαίου μπορεί να κάνει σημαίες της.

Πρόκειται συνεπώς για μία εκστρατεία και ένα γαϊτανάκι, το οποίο ένα πράγμα και μόνο δηλώνει: ότι καθώς θα βαδίζουμε προς τις εκλογές, οι αντίπαλοί μας, όπως το έκαναν εξάλλου -θέλω να θυμίσω, όχι πολύ επιτυχημένα- το 2023, θα αντικαθιστούν όλο και περισσότερο το έλλειμμά τους σε πολιτικές θέσεις με τέτοιου είδους επιθέσεις. Κάτι το οποίο βέβαια διαμορφώνει και ανάλογα τα δικά μας προεκλογικά καθήκοντα, απαιτώντας να προσθέσουμε στη μαχητικότητα των δράσεών μας και την ωριμότητα των αντιδράσεών μας.

Μη γελιόμαστε, λοιπόν, θα έχουμε και τώρα μία αντιπαράθεση μετωπική. Θα έχει φόντο ευρωπαϊκό, αλλά θα έχει και περιεχόμενο εθνικό, γιατί εκεί θα αναμετρηθούν τελικά οι δυνάμεις που περιφρουρούν τα σύνορά μας, επεκτείνοντας τον φράχτη στον Έβρο, με αυτές που τα ήθελαν ορθάνοιχτα και αφύλακτα. Θα αναμετρηθούν όσοι θωρακίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, με μαχητικά Rafale, με φρεγάτες Belharra, με τα πρώτα ελικόπτερα Romeo, τα οποία μόλις έφτασαν, με εκείνους που καταψήφιζαν ακόμα και τους αμυντικούς εξοπλισμούς.

Θα αντιπαρατεθεί η Νέα Δημοκρατία της ανάπτυξης και των καλύτερων μισθών με μία αντιπολίτευση όμηρο του χθες, αγωνιώντας ποιο από τα κόμματά της θα έρθει δεύτερο ή τρίτο στην ήττα. Αλλά θα αναμετρηθεί και η ευρωπαϊκή παράταξη που έφερε στη χώρα τα 36 δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης με όσους, όπως είπα, υπάρχουν μόνο για να τη δυσφημούν στους διαδρόμους των Βρυξελλών.

Τον Ιούνιο, τέλος, η χώρα θα κληθεί να στείλει και ένα μήνυμα σταθερότητας σε ένα πολύ δύσκολο, σε ένα πολύ ασταθές διεθνές περιβάλλον, με έναν πόλεμο να μαίνεται στην Ουκρανία, με τη Μέση Ανατολή να αιμορραγεί ξανά, με τον ανατολικό μας γείτονα, παρά τη σημαντική βελτίωση των σχέσεών μας, να παραμένει απρόβλεπτος. Η Ελλάδα, συνεπώς, έχει ανάγκη από συνέχεια στην πρόοδο μέσα στα σύνορά της, παράλληλα όμως οφείλει να είναι παρούσα και έξω από αυτά ως δύναμη ειρήνης και ασφάλειας.

Φίλες και φίλοι, να γιατί οι κάλπες των ευρωεκλογών δεν προσφέρονται για αδράνεια: γιατί η αμφισβήτηση, η όποια αμφισβήτηση του πολιτικού σκηνικού μπορεί να κλονίσει κατακτήσεις που τώρα θεωρούνται δεδομένες, περιορίζοντας την ορμή του τόπου προς τα εμπρός.

Ούτε ασφαλώς και είναι κάλπες που πρέπει να γίνουν αφορμή τυφλής διαμαρτυρίας. Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις άλλο σήμα θέλει συχνά να στείλει ο ψηφοφόρος και άλλο είναι τελικά αυτό που επιστρέφεται με το αποτέλεσμα.

Κάτι που ισχύει και για όσα κομματίδια βλέπουν τις ευρωεκλογές ως μεγεθυντικό φακό για το ανάστημά τους. Είναι αυτά που κρύβουν τον αντιευρωπαϊσμό τους κάτω από δήθεν, προσέξτε, πατριωτικά συνθήματα. Δεν βλέπουν, όμως, παρά μόνο τη σκιά τους. Και όπως έλεγε και ο Samuel Johnson, «ο ψευτοπατριωτισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του απατεώνα».

Ενώ όλοι ξέρουμε ποιο κόμμα είναι αυτό που υπηρετεί με έργα και όχι με λόγια την Ελλάδα. Είναι η Νέα Δημοκρατία που επέλεξε πάντοτε τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Είναι η Νέα Δημοκρατία που με τον ιδρυτή της, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έβαλε τη χώρα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και όταν κινδύνεψε η χώρα, την κράτησε εκεί, μέσα στην Ευρώπη, μακριά από περιπέτειες. Είναι το κόμμα που τώρα πρωταγωνιστεί στην κοινή πορεία, ξέροντας να παρεμβαίνει, να προτείνει, να χτίζει διεθνείς συναινέσεις, παράλληλα όμως να αντιστέκεται και να διεκδικεί όταν η πατρίδα αυτό απαιτεί.

Την ευρωπαϊκή πολιτική μας την αποδείξαμε στην πανδημία, στην ενεργειακή κρίση. Θυμάμαι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συχνά οι θέσεις μας και οι προτάσεις μας συναντούσαν στην αρχή επιφυλάξεις. Κατέστησαν όμως τελικά ευρωπαϊκές, κοινοτικές αποφάσεις.

Όπως συνέβη και με το μέτωπο των χρηματοδοτήσεων, με τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, τα 26,5 δισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ -εκ των οποίων 8,1 δισεκατομμύρια, αγαπητέ κ. Πρόεδρε της Ένωσης Περιφερειών (ΕΝΠΕ) και Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, θα τα διαχειριστούν οι Περιφέρειες-, τα 19,3 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία εξασφαλίσαμε υπέρ του πρωτογενή τομέα.

Και όλα αυτά ενώ η κυβέρνησή μας μάχεται τώρα για αλλαγές στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, με στόχο και να αυξηθούν οι επιδοτήσεις αλλά και να γίνουν πιο ευέλικτες οι προδιαγραφές για την πράσινη μετάβαση. Γιατί ναι, πρέπει να το πούμε αυτό: η Ευρώπη οδηγήθηκε σε μια πολύ γρήγορη πράσινη μετάβαση όσον αφορά στον πρωτογενή τομέα, πρωτίστως με πρωτοβουλίες των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών.

Και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα βρέθηκε ανάχωμα σε αυτή την πολιτική, λέγοντας: ναι, βεβαίως και θέλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές στην πράσινη μετάβαση, αλλά να μην τσακίσουμε και τον ευρωπαϊκό πρωτογενή τομέα στην πορεία.

Και οι θέσεις μας αυτές είναι θέσεις που τώρα στην Ευρώπη δικαιώνονται. Και εμείς, βέβαια, είμαστε αυτοί οι οποίοι ερχόμαστε να στηρίξουμε τους Έλληνες παραγωγούς, τους αγρότες μας, τους κτηνοτρόφους μας. Και έχουν δίκιο όταν λένε ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με πολύ αυξημένο κόστος παραγωγής. Εμείς τους προσφέραμε δεκαετή συμβόλαια με φθηνό ρεύμα. Εμείς είμαστε αυτοί που ερχόμαστε και λέμε: ναι, θα επιστρέψουμε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στους αγρότες σε μόνιμη βάση, με μια νέα φόρμουλα, πιο δίκαιη. Εμείς είμαστε αυτοί που εφαρμόσαμε τον χαμηλό ΦΠΑ στα λιπάσματα και στις ζωοτροφές.

Σήμερα το πρωί, μάλιστα, συναντήθηκα με αγρότες από την Θεσσαλία. Εξετάσαμε άμεσα ζητήματα αποζημιώσεων, πώς μπορεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ να λειτουργήσει πιο γρήγορα, να απορροφήσουμε όλα τα ευρωπαϊκά χρήματα τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας. Και συζητήσαμε, βέβαια, και τις μακροπρόθεσμες προτάσεις για την ανάταξη του Θεσσαλικού Κάμπου. Και μιλήσαμε πολύ ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Ξέρουν πολύ καλά οι αγρότες μας, οι κτηνοτρόφοι μας, τι μπορούμε να κάνουμε, τι δεν μπορούμε να κάνουμε, με βάση τις υπάρχουσες δυνατότητες. Καλύτερα από όλα όμως ξέρουν πως αυτή η κυβέρνηση ήταν, είναι και θα είναι πάντα στο πλευρό τους.

Η ψήφος του Ιουνίου, λοιπόν, στην παράταξη μας, τη Νέα Δημοκρατία, δεν είναι μόνο ψήφος στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της. Είναι μια ταυτόχρονη εντολή να πολεμήσουμε πιο δυναμικά για τα εθνικά συμφέροντα στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων. Πολύ περισσότερο όταν η ίδια η Ευρώπη έχει μπροστά της πολύ μεγάλες προκλήσεις: από το μεταναστευτικό μέχρι την κλιματική κρίση, από το δημογραφικό μέχρι τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον παγκόσμιο χάρτη.

Είναι πλέον καιρός η ήπειρός μας να ανοίξει τον δικό της βηματισμό, οργανώνοντας τη στρατηγική της αυτονομία, σε όλα τα επίπεδα: ενεργειακά, οικονομικά, τεχνολογικά, αλλά και αμυντικά. Και εκεί η Ελλάδα, ως μία χώρα η οποία σταθερά ξοδεύει άνω του 2% του ΑΕΠ της σε αμυντικές δαπάνες, μπορεί να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στον επόμενο ευρωπαϊκό εκλογικό κύκλο.

Άρα, το άμεσο μέλλον ανοίγει στοιχήματα, τα οποία κατεξοχήν ενδιαφέρουν την πατρίδα μας. Τι απαιτούν; Γνώση, εμπειρία, σχέδιο, κύρος. Είναι στοιχήματα που κανείς μας δεν έχει δικαίωμα να παίξει στα ζάρια, είτε απέχοντας από τις εκλογές είτε επιλέγοντας επικίνδυνα πειράματα.

Άλλωστε αυτό μας ζητά και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, στο πλαίσιο της οποίας η Νέα Δημοκρατία είναι το ισχυρότερο κόμμα. Το διαπίστωσα προσωπικά και στη Σύνοδο του ΕΛΚ προ ολίγων ημερών στο Βουκουρέστι. Εκεί που είδα πραγματικά πόσο η Ελλάδα έχει ανάγκη την Ευρώπη, αλλά και η Ευρώπη με τον τρόπο της έχει ανάγκη την Ελλάδα. Γιατί το δικό μας θετικό παράδειγμα γίνεται μια κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στον λαϊκισμό και στα άκρα που σε όλη την Ευρώπη σηκώνουν κεφάλι.

Και με την ευκαιρία, θέλω να κάνω μία παρατήρηση: δεν είναι η εικόνα της Θεσσαλονίκης μας εκείνη που φάνηκε στην Πλατεία Αριστοτέλους. Η πόλη αυτή υπήρξε πάντοτε ένα ιστορικό σταυροδρόμι πολιτισμών και ιδεών, ένα φιλόξενο σημείο συνάντησης διαφορετικών απόψεων και ανθρώπων.

Με τη μισαλλοδοξία να μην έχει θέση στο κέντρο και τις συνοικίες της. Ασφαλώς, η Πολιτεία κινητοποιήθηκε αμέσως. Το ίδιο και η Δικαιοσύνη. Έχουμε 21 συλλήψεις. Θέλω να θυμίσω ότι όσοι κατηγορηθούν για τα απαράδεκτα επεισόδια, θα δικαστούν τώρα με βάση τον αυστηρότερο αντιρατσιστικό νόμο.

Όμως, η κοινωνία, όλοι μας, είμαστε αυτοί που πρώτοι οφείλουμε να απαντήσουμε στο μίσος. Αλίμονο αν στις μέρες μας δεν μπορεί κάποιος να είναι οπαδός μιας ομάδας, να σκέφτεται διαφορετικά ή απλά να είναι διαφορετικός. Όποιος αμφισβητεί αυτά τα δικαιώματα, λέω ότι προσβάλλει την ίδια τη Θεσσαλονίκη και την ιστορία της.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, όπως είπα και στην αρχή, τα γενέθλια της Δημοκρατίας και της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να σημάνουν ταυτόχρονα και μία νέα νίκη για την παράταξή μας. Μία τριπλή σύμπτωση που για εμάς συνεπάγεται ισάριθμα καθήκοντα, μεταμορφώνοντας σε ευκαιρίες τις όποιες αστοχίες της Μεταπολίτευσης, αντλώντας δύναμη από την δράση μας εδώ και 50 χρόνια, να βαθύνουμε το λαϊκό και ενωτικό χαρακτήρα του κόμματός μας.

Ο Ιούνιος πρέπει να φέρει στη χώρα ένα αποτέλεσμα σιγουριάς και προοπτικής. Γι’ αυτό και ο ρόλος μας από αύριο είναι να κάνουμε τις ευρωεκλογές υπόθεση όλων μας, πείθοντας ότι οι Βρυξέλλες είναι πολύ πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη από όσο μπορεί να δείχνει ο χάρτης, αλλά και ότι κάθε εθνική απόφασή μας έχει άμεσο αντίκτυπο στη θέση μας μέσα στην Ένωση. Για να το πω διαφορετικά: οι επιλογές μας για την Ευρώπη πρέπει να έχουν μετάφραση ελληνική.

Και δεν είναι αλήθεια ότι τάχα δεν έχουμε ανταγωνισμό επειδή τα άλλα κόμματα βιώνουν τις δικές τους ταυτοτικές κρίσεις. Το αντίθετο, έχουμε πολύ πιο ισχυρούς αντιπάλους: πρωτίστως, την ίδια την πραγματικότητα με τα καθημερινά της προβλήματα.

Και, ασφαλώς, την αδιαφορία και τη διαβόητη «χαλαρή ψήφο». Ένα επικίνδυνο σαράκι, αν σκεφτούμε ότι αν πάμε στην κάλπη «χαλαρά», όπως λέτε και εσείς εδώ στη Θεσσαλονίκη, την επόμενη μπορεί να ξυπνήσουμε αντιμέτωποι με νέα δεσμά.

Θα επαναλάβω, λοιπόν, ότι το πρωί της 9ης Ιουνίου όλα ξεκινούν από την αρχή. Το κοντέρ μηδενίζεται. Κάθε κάλπη όταν ανοίγει είναι άδεια. Η πρωτοβουλία πλέον περνά στα δικά σας χέρια, στα χέρια όλων των Νεοδημοκρατών, που ξέρουν από αγώνες, ιδιαίτερα εδώ στην εκλογική μου περιφέρεια, στη Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία, στη Βόρεια Ελλάδα. Είναι περιοχές που ήταν, είναι και θα παραμείνουν πάντα γαλάζιες.

Και από φέτος έχουμε στα χέρια μας ένα ακόμα όπλο, άλλη μία σημαντική θεσμική μεταρρύθμιση της κυβέρνησής μας: την επιστολική ψήφο. Η δική μας κυβέρνηση τη θεσμοθέτησε. Απάντησε με αυτό τον τρόπο σε ένα διαχρονικό αίτημα της διασποράς μας στο εξωτερικό.

Απαντούμε, όμως, και σε μία διεκδίκηση συμπολιτών μας εντός συνόρων, που για διάφορους λόγους δεν έχουν σήμερα εύκολη πρόσβαση στα εκλογικά κέντρα. Μιλάω για υπερήλικες, για άτομα με αναπηρία, που τόσο δυσκολεύεστε συχνά να πάτε να ασκήσετε το εκλογικό σας δικαίωμα. Μιλάω για νέους και νέες που μπορεί να δουλεύουν σεζόν, να εργάζονται μακριά από το σπίτι τους, από τον τόπο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος.

Η σχετική πλατφόρμα ήδη λειτουργεί. Η διαφορά είναι ότι μπορεί να εγγραφούν απλά και εύκολα και να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα χωρίς έξοδα, μετακινήσεις και ταλαιπωρία. Και είναι πολλοί αυτοί. Όλοι μας έχουμε συγγενείς, φίλους στο εξωτερικό. Μπορεί να έχουμε συγγενείς μεγάλης ηλικίας, παιδιά τον Ιούνιο -προσέξτε- που θα δίνουν εξετάσεις, θα δίνουν πανελλαδικές ή που θα δουλεύουν το καλοκαίρι.

Όλους αυτούς τους ψηφοφόρους πρέπει να τους κινητοποιήσουμε από τώρα, καθώς ο ορίζοντας που θα κλείσει η σχετική πλατφόρμα είναι τα τέλη Απριλίου.

Και, παράλληλα, σηκώνουμε τα μανίκια για δράσεις στις πόλεις και τα χωριά. Έχουμε χρέος να εξηγούμε τα πολλά που έγιναν και γίνονται. Βλέπετε ότι κάθε Κυριακή δημοσιεύω στη σελίδα μου στο Facebook τον εβδομαδιαίο απολογισμό όσων έχουμε κάνει την προηγούμενη εβδομάδα. Και είναι πολλά αυτά τα οποία γίνονται σε διάφορα μέτωπα. Και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί μερικές φορές τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, για τους δικούς τους λόγους, επιλέγουν να εστιάζουν μόνο σε κάποιες από τις παρεμβάσεις μας.

Όμως, έχουμε απλώσει μια πολύ -θα έλεγα- ανοιχτή ατζέντα μεταρρυθμίσεων, υλοποιώντας το προεκλογικό μας πρόγραμμα. Γι΄ αυτά πρέπει να μιλήσουμε, όπως πρέπει να μιλήσουμε και για τα περισσότερα τα οποία πρέπει να γίνουν και για τις δικές μας αδυναμίες.

Να μην φοβηθούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Εγώ προσωπικά δεν κρύφτηκα ποτέ και όποτε αισθάνθηκα την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη και να πω «εδώ κάναμε λάθος», το έκανα με θάρρος και ανέλαβα τις ευθύνες μου.

Πρέπει να εξηγούμε, όμως, και τις πραγματικές δυσκολίες. Να θυμίσουμε τι έχει πετύχει να φέρει στον τόπο μας από την Ευρώπη η Νέα Δημοκρατία, αλλά -να το ξαναπώ- και πόσο ανάγκη έχει η Ευρώπη σήμερα την Ελλάδα.

Ξέρω ότι είναι μία διπλή, δύσκολη αποστολή, την οποία αναλαμβάνει στο εξής κάθε μέλος, κάθε φίλος του κόμματός μας, με πρώτους εσάς, τα στελέχη μας, τους βραχίονες που δίνουν κίνηση σε ολόκληρο τον κορμό μας, σε έναν αγώνα ο οποίος δεν είναι βάρος, είναι προνόμιο, σηκώνοντας ψηλά τις γαλάζιες σημαίες της Ελλάδας, της Ευρώπης και της παράταξης.

Είμαι βέβαιος για την ανταπόκρισή σας σε ένα πλατύ μέτωπο. Παλιοί αγωνιστές, νέοι συνοδοιπόροι ενώθηκαν σε αυτό το πλατύ μεταρρυθμιστικό ποτάμι το οποίο κοιτάζει μόνο μπροστά.

Μετά τον Ιούνιο, προσέξτε, ακολουθούν τρία χρόνια χωρίς άλλες κάλπες. Είναι ένα διάστημα κατά το οποίο η χώρα πρέπει να δυναμώσει κι άλλο τη μεταρρυθμιστική της ορμή, θεμελιώνοντας αλλαγές οι οποίες θα είναι πια μη αναστρέψιμες.

Γιατί η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Και γι’ αυτό στις ευρωεκλογές πρέπει να αποτρέψει κάθε σχέδιο, μέσα και έξω από τα σύνορα, που δεν τη θέλει πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Και αυτό είναι το συναρπαστικό στοίχημα που καλούμαστε τώρα να κερδίσουμε. Με τον πυρσό του σήματός μας να δίνει φλόγα στον αγώνα μας και να ακτινοβολεί το όνομα και την ιστορία μας, ταυτόχρονα όμως να γίνεται και φάρος που θα οδηγεί κοντά μας κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα που πιστεύει στην Ευρώπη, στην πατρίδα, στη δημοκρατία, στην πρόοδο.

Ερχόμαστε από μακριά, πηγαίνουμε πολύ μακριά. Πάρτε και πάλι θέσεις δίπλα μου, κάνοντας το Συνέδριο μοχλό νίκης στις κάλπες του Ιουνίου, αξιοποιώντας την προεκλογική περίοδο να συναντηθούμε δυναμικά με την κοινωνία και τις αγωνίες της, να πάρουμε από αυτή δύναμη, να την επιστρέψουμε με έργα και αισιοδοξία και να μετατρέψουμε τους μήνες που έρχονται σε άνοιξη και καλοκαίρι της Δημοκρατίας και της Νέας Δημοκρατίας.

Χρόνια μας πολλά, καλή αρχή στο Συνέδριο, καλό ξεκίνημα στον αγώνα μας και με τη νίκη.

Φωτογραφίες: Κώστας Αργύρης

 

 https://www.anexartitos.gr/