Σέρρες : Το αεροπλανάκι της μητρόπολης και η χριστιανική πίστη

 

Κειμενο -Φωτογραφια : Αθανάσιος Μπόικος

«Βλέποντας το αεροπλάνο να κάνετε και να κάνουμε όλοι ένα σταυρό » ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης καθώς και ότι «από το 1974, εκατόν εξήντα έξι πιλότοι έχασαν τη ζωή τους για να είμαστε ήσυχοι και ασφαλείς», είπε για τη μικρογραφία αεροπλάνου τύπου mirage, που τοποθετήθηκε στον αύλειο χώρο της Μητρόπολης Σερρών ο μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, καθώς έγινε πολύς λόγος κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ημερών.

(από ρεπορτάζ τοπικού τύπου)]

...................................

Έχουμε και λέμε:

Οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι προστάτες της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας.

 

Γι’ αυτό στήθηκε το αεροπλανάκι στο προαύλιο της μητρόπολης.

 

Ο Άγιος Γεώργιος είναι προστάτης του πεζικού και του στρατού ξηράς.

 

Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα του πυροβολικού.

 

Ο Άγιος Νικόλαος (και) του πολεμικού ναυτικού.

 

Να στήσουμε μπροστά στις εκκλησιές τους μικρογραφίες τουφεκιών-πολυβόλων, κανονιών, τορπιλών και σχετικών με το κάθε άγιο πρόσωπο όπλων;

 

Κατανοητό, ως ένα σημείο, και ιστορικά καταγεγραμμένο να επικαλείται ένας λαός το θεό και τους αγίους του για βοήθεια στις δύσκολες στιγμές τις ιστορίας του, όπως στην περίπτωση που δέχεται επίθεση από ένα άλλο κράτος.

 

Αναρωτιέμαι ωστόσο για την περίπτωση της φρεγάτας του πολεμικού ναυτικού, την οποία η κυβέρνηση έστειλε για να συνδράμει στο “δικαίωμα στην αυτοάμυνα” του Ισραήλ. 

 

Το Ισραήλ, ένα πάνοπλο κράτος, αποτελεί, εδώ και δεκαετίες, δύναμη κατοχής της Παλαιστίνης, μιας χώρας που διαθέτει μόνο πολυβόλα, τουφέκια, ρουκέτες και … σφεντόνες.

 

Είναι αμυντικός για την Ελλάδα ο πόλεμος αυτός; Μας επιτέθηκαν οι Παλαιστίνιοι;

 

Οι ναυτικοί της φρεγάτας πήγαν εκεί με τις ευλογίες του Αϊ-Νικόλα;

Αναρωτιέμαι και για την περίπτωση αποστολής ελληνικού στρατού στην Κορέα το 1955, προς αντιμετώπιση του “κομμουνιστικού κινδύνου” ή στη νότια Ουκρανία για την κατάπνιξη της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1919.

 

Τα ελληνικά στρατεύματα είχαν και τότε την προστασία των “αρμόδιων” αγίων;

 

Πέραν όμως των πολιτικών επιχειρημάτων του κοσμικού λόγου, στο πλαίσιο του οποίου εντάσσονται και οι σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους, υπάρχει και ο εκκλησιαστικός καθαρά λόγος. 

 

Παραθέτω επ’ αυτού τη σκέψη του αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου, από το βιβλίο του “Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία” που κυκλοφόρησε το 2000, σε μια περίοδο κατά την οποία οι εγχώριοι εκκλησιαστικοί πατέρες ξεσήκωναν τον κόσμο για το θέμα της μη αναγραφής στις ταυτότητες του θρησκεύματος.

Απαντά ο Αναστάσιος στο ερώτημα κατά πόσο ένα έθνος, ένας λαός -και ένα κράτος, μήπως;- είναι εκκλησιαστικά αποδεκτό να συνδέει απόλυτα ή ακόμη και να ταυτίζει την ύπαρξή του με την πίστη του στο Χριστό:

“Κανένα έθνος δεν έχει την αποκλειστικότητα στην αγάπη Του [Χριστού]. Η ταύτιση έθνους και Εκκλησίας αδικεί τη φύση της “μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας”. Παραθεωρεί βασικά στοιχεία του χριστιανικού πιστεύω. Η προσοικείωση της Ορθοδοξίας από ένα έθνος ή ορισμένα έθνη επ’ ουδενί δικαιολογεί την αντίληψη ότι αποτελεί αποκλειστική τους ιδιοκτησία. Ο σεβασμός και η διατήρηση της ταυτότητός μας είναι φυσικό και αναγκαίο. Ο περιορισμός όμως του Χριστού σε εθνικά πλαίσια μπορεί να καταλήξει έμμεσα στην άρνησή Του”.

(σελ. 271)

Αθανάσιος Μπόϊκος

11 Νοε 2023

Το κείμενο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη