Η δημοκρατία των υπόπτων

Η ηγεσία του κόμματος που αποκατέστησε τη δημοκρατία και διέλυσε το παρακράτος παρουσίασε πλατφόρμα για την αναγκαιότητα της παρακολούθησης των εκλεγμένων εκπροσώπων!

• Από τον Μανώλη Κοττάκη

Πριν από μερικές ημέρες διεξήχθη στη Βουλή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή με αντικείμενο το σκάνδαλο των υποκλοπών. Διήρκεσε έξι ολόκληρες ώρες. Κι όμως! Πλην του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος φημίζεται για την άριστη διεθνή πληροφόρησή του (πολύ δημοφιλής στους ξένους ανταποκριτές) και το οξυμένο πολιτικό ένστικτό του («βλέπει» εγκαίρως τις εξελίξεις και τοποθετείται στρατηγικά), ουδείς πολιτικός αρχηγός, του πρωθυπουργού προεξάρχοντος, τόλμησε να θίξει ένα μείζον ζήτημα δημοκρατίας: το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων των επικοινωνιών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Ουδείς βουλευτής της Ν.Δ. διανοήθηκε επίσης να πράξει κάτι ανάλογο, να αναφερθεί σε αυτή τη συγκλονιστική υπόθεση. Ο υπερκοριός που παρακολουθούσε τον Καραμανλή είχε -σύμφωνα με πόρισμα της ΑΔΑΕ- 7.000 γραμμές κώδικα!

Την… τιμή της παράταξης έσωσε η αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου Σοφία Σακοράφα, η οποία μετρά γενικώς πολύ τα λόγια της από τα βήμα του Κοινοβουλίου. Η κυρία Σακοράφα πρότεινε να περιληφθεί η χρονική περίοδος που ξέσπασε το σκάνδαλο αυτό (2004-2005) στο πεδίο ερεύνης της εξεταστικής επιτροπής. Η κυβέρνηση ούτε που το άκουσε. Το ίδιο και ο κύριος Τσίπρας.

Αντιθέτως: Ο πρωθυπουργός προσήλθε στο βήμα του Κοινοβουλίου και κατά τη δευτερολογία του ανέλυσε τη θέση γιατί οι βουλευτές είναι δυνάμει ύποπτοι και δεν εξαιρούνται από τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Είπε συγκεκριμένα το εξής ανατριχιαστικό: «Νομίζω ότι κανείς επί της αρχής δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι ένα πολιτικό πρόσωπο ή ένας δημοσιογράφος ή ένας επιχειρηματίας ή ένας διπλωμάτης ή ένας στρατιωτικός δεν μπορεί να λειτουργεί επί ζημία της εθνικής ασφάλειας. Κατεξοχήν τα ρήγματα στην εθνική ασφάλεια από τέτοιους ανθρώπους προέρχονται. Κατά συνέπεια, οι υπηρεσίες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν οποιονδήποτε κρίνουν, αρκεί να υπάρχει συγκεκριμένη τεκμηρίωση».

Από «τέτοιους ανθρώπους», λοιπόν, απειλείται η εθνική ασφάλεια κατά τον πρωθυπουργό: από βουλευτές, διπλωμάτες, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους! Και γι’ αυτό πρέπει να εγκαθιδρυθεί η δημοκρατία των υπόπτων!

Τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., παρασυρόμενα από γνωστούς κεκράκτες των εμπρόσθιων εδράνων του Κοινοβουλίου (οι οποίοι συμπεριφέρονται μέσα στον ναό της δημοκρατίας όπως ο Τάκης Τσουκαλάς όταν ξεσηκώνει μαεστρικά τη Θύρα 7 στο στάδιο Καραϊσκάκη), καταχειροκρότησαν με ένταση και παρατεταμένα τη θέση αυτή του κυρίου πρωθυπουργού. Δεν θα ήταν υπερβολή η διαπίστωση ότι «πρήστηκαν» οι παλάμες τους από το εκβιασθέν χειροκρότημα, το οποίο κορυφώθηκε όταν ο κύριος πρωθυπουργός επέμεινε με επιχειρήματα γιατί πρέπει να τους… παρακολουθεί.

Κάνω αυτή τη μικρή αναδρομή σήμερα γιατί, αν θέλουμε να αποτιμήσουμε σωστά το περιεχόμενο της ομιλίας Καραμανλή για τις υποκλοπές στα Ανώγεια της Κρήτης, θα πρέπει να την τοποθετήσουμε μέσα στο περιβάλλον που διεξήχθη. Στην πολιτική ατμόσφαιρα που διαμορφώθηκε μετά την τελευταία κοινοβουλευτική αναμέτρηση. Δεν είναι αποκομμένη από αυτήν.

Κατά τη διάρκεια αυτής συνέβησαν δύο πράγματα, λοιπόν. Τo πρώτο: Η ηγεσία του κόμματος που αποκατέστησε τη δημοκρατία στην πατρίδα μας και διέλυσε το παρακράτος της δικτατορίας παρουσίασε ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπίας ιδεολογική πλατφόρμα για την αναγκαιότητα της παρακολούθησης των εκλεγμένων εκπροσώπων του ελληνικού λαού. Λησμονώντας αυτό που είχε δηλώσει ο ιδρυτής του κόμματος σε μία συνέντευξή του στη «Le Monde» ότι «η δημοκρατία στην Ελλάδα δολοφονήθηκε σε συνθήκες ελευθερίας».

Το δεύτερο: Με την εξαίρεση του ΜέΡΑ25, υπήρξε διακομματική σιωπή για το μεγαλύτερο αποδεδειγμένο δικαστικώς σκάνδαλο υποκλοπών της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Κι όμως: Τo βούλευμα 3269/17, το οποίο δημοσιεύω ολόκληρο στο προ έτους εκδοθέν βιβλίο μου «Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή – από τις υποκλοπές στη διπλωματία αγωγών, το Βατοπέδι και τον Δεκέμβρη του 2008» (εκδόσεις Λιβάνη), περιέχει πλήθος στοιχείων για παρακολούθηση του πρώην πρωθυπουργού εξ αποστάσεως (κοριοί), αλλά και φυσική, εκ του σύνεγγυς! Καταλήγει στο συμπέρασμα-σοκ ότι έγιναν εις βάρος Καραμανλή προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας, «ήτοι της συνωμοσίας σε διατάραξη της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος και σε αποστέρηση του πρωθυπουργού από την εξουσία που του παρέχει το Σύνταγμα κατά το άρθρο 26».

Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, μετέβη στα Ανώγεια ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος απουσίασε από τη συζήτηση στη Βουλή γιατί έλειπε σε προγραμματισμένο ταξίδι εδώ και καιρό στο εξωτερικό. Να ακυρώσει την ομιλία δεν μπορούσε, ήταν προγραμματισμένη από την άνοιξη – ο Ι. Κεφαλογιάνης ήταν ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά για την υποψηφιότητά του το 1997. Να σιωπήσει, δεν μπορούσε. Θα παρεξηγείτο η σιωπή του. Να χειροκροτήσει με πάθος όσα ελέχθησαν από το βήμα του Κοινοβουλίου, αν ήταν παρών, πάλι δεν θα μπορούσε.

Οταν έχεις πέσει θύμα υποκλοπών και έχεις ηγηθεί επί 13 χρόνια της παράταξης, δεν γίνεται να χειροκροτείς εισηγήσεις υπέρ των παρακολουθήσεων. Επραξε λοιπόν το αυτονόητο: Αφού ξεκαθάρισε ότι μία παράνομη και αντιδημοκρατική πράξη τού είναι αδιανόητο πως μπορεί να προήλθε από κυβερνητική πρωτοβουλία, ζήτησε «κάθαρση», αποκάλυψη των υπευθύνων αλλά και των λόγων της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, προκειμένου «να μη μείνουν σκιές για τη δημοκρατική ομαλότητα». Ενώ σημείωσε ότι το «απόρρητο πρέπει να υποτάσσεται στο δημόσιο συμφέρον».

Τι είπε, λοιπόν, ο κύριος Καραμανλής; Τα αυτονόητα. Και προς τιμήν της η κυβέρνηση, αφού ταλαντεύτηκε δι’ ολίγον, έπραξε επίσης το αυτονόητο: Διά του υπουργού Επικρατείας Ακη Σκέρτσου έσπευσε να υιοθετήσει τις επισημάνσεις Καραμανλή για το απόρρητο και τη διαφάνεια. Δεδομένου ότι ο πρώην πρωθυπουργός είπε την άποψή του και μόνον και δεν πρόκειται να κινηθεί κατά του κυρίου Μητσοτάκη όπως πολλοί ελπίζουν -οι λέξεις Καραμανλής και πολιτική ανωμαλία είναι ξένες μεταξύ τους-, το θέμα μπορεί να θεωρηθεί λήξαν.

Από εκεί και πέρα έχει ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς ποιοι προσπάθησαν με επιχειρηματολογία καρμπόν να αξιοποιήσουν την παρέμβαση Καραμανλή ή ακόμη και να τον πλήξουν: Από τη μία, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγός του οποίου όχι μόνο δεν είπε λέξη για τις υποκλοπές κατά Καραμανλή στο Κοινοβούλιο τις προάλλες, αλλά, για να κάνει τον καλό στο ΠΑΣΟΚ, υιοθέτησε τα επιχειρήματά του κατά του πρώην πρωθυπουργού για το έλλειμμα του 2009, τον «εκτροχιασμό» και τη χρεοκοπία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πριν από τις εκλογές του 2019 αποδέσμευσε έγγραφα από τη διαπραγμάτευση του Βουκουρεστίου για να πλήξει τον Καραμανλή σχετικά με τους χειρισμούς του στο Σκοπιανό! Αργεί η Αριστερά, αλλά θα έρθει σύντομα η ώρα που θα το καταλάβει: Δεν είναι σημαία ευκαιρίας ο Καραμανλής, για να κάνει έπαρση και υποστολή της όποτε νομίζει ότι τη συμφέρει πολιτικά. Από τον χώρο της συντήρησης τον χορό των αντιδράσεων έσυρε με αστεία επιχειρήματα γνωστό συγκρότημα, ο εκδότης του οποίου εκλιπαρούσε μέχρι πρόσφατα, με μεσάζοντα προσφάτως θανούσα συνάδελφο, για μια συνάντηση με τον Καραμανλή στη… Ραφήνα.

Και, βεβαίως, από κοντά συμμετείχαν στις επιθέσεις όλα τα σημιτόπαιδα που ανακάλυψαν τη Ν.Δ. μετά τα σαράντα τους. Από τη στιγμή που ψύχραιμα ο Ακης Σκέρτσος βγήκε και έκλεισε το θέμα, θεωρώ ότι δεν έχει αξία να δώσουμε σημασία. Ούτε στον καιροσκόπο ΣΥΡΙΖΑ ούτε στο τρικυμισμένο λιμάνι. Αμφότεροι κολυμπούν και πνίγονται στα ρηχά. Πάμε για άλλα.

 newsbreak.gr