Πασχάλης Τόσιος :Μία προοδευτική κυβέρνηση θα σεβόταν τις θυσίες του ελληνικού λαού

Η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα θα μπορούσε να επιλέξει τον δύσκολο δρόμο των  διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων,

που συμβάλλουν στο μετασχηματισμό της οικονομίας, με οφέλη για κοινωνία και ειδικά για αυτούς που κτυπήθηκαν περισσότερο από τις συνέπειες της κρίσης. Αυτό βέβαια θα απαιτούσε παραδοχές αλήθειας, για τα αίτια που οδήγησαν τη χώρα σε συνθήκες δανεισμού, στα προγράμματα και στο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.

Θα απαιτούσε επίσης αυτό το πολιτικό θάρρος που μπορεί να αναλάβει ευθύνη και να αφήσει οριστικά πίσω στρεβλώσεις και πελατειακές αντιλήψεις. Αντί για αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ με τις πρακτικές και τις επιλογές της ανατροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο που οδήγησε στον εκτροχιασμό του 2009.

Η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δηλώνει πως "βρισκόμαστε στο παρά πέντε για το κλείσιμο της αξιολόγησης" -νέο θρησκευτικό ορόσημο το ορθόδοξο Πάσχα-αυτής της ίδιας αξιολόγησης που σέρνεται εδώ και μήνες, εντείνοντας το κλίμα αβεβαιότητας, την ύφεση, την κρίση. Στην πορεία αυτή, η χώρα χάνει χρόνο, αξιοπιστία, ευκαιρίες, συμμάχους, θέτει σε αμφισβήτηση τις θέσεις της για το χρέος και ταυτόχρονα ο λογαριασμός των μέτρων δείχνει ξανά μόνο να μεγαλώνει, γιατί αντί για δομικές αλλαγές η Κυβέρνηση επιλέγει να ικανοποιήσει πελατειακά ακροατήρια.

Η Ελλάδα μετά την Αργεντινή -«μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» έλεγαν- βιώνει με βίαιο τρόπο το δικό της "el corralito"με τα capital control να μετεξελίσσονται στη μόνη συντεταγμένη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Είναι η λογική του «δεν μας νοιάζουν τα capital controls οι ψηφοφόροι μας δεν έχουμε καταθέσεις». Προκαλώντας όμως συνεχή ζημιά σε επιχειρήσεις και εξαγωγές, στέλνοντας χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στην ανεργία..

Ο φαύλος κύκλος της έλλειψης ρευστότητας από την αγορά συνεχίζει καθώς η εξάρτηση των τραπεζών από τον ELA συνεπάγεται ακριβό χρήμα, ενώ ο έως τώρα αποκλεισμός μας από δράσεις παροχής φθηνού χρήματος (πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης) της ΕΚΤ οφείλονταν στην μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Πρόσφατα από την ΕΚΤ γίνεται η υπέρβαση, ίσως για να προλάβει και κάθε εξέλιξη και παρεμβαίνει με σκοπό να βοηθήσει την ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, αγοράζοντας από αυτές, ομόλογα EFSF.

Το δύσκολο ερώτημα που ακολουθεί είναι αν η ρευστότητα που θα κερδίσουν οι ελληνικές τράπεζες, θα περάσει ή όχι στις επιχειρήσεις και στην αγορά. Όσο όμως τα βάρη της συνεχούς εκκρεμότητας της διαπραγμάτευσης συσσωρεύονται και όσο τα capital control παραμένουν, κάθε δυνατή ευκαιρία τόνωσης της αγοράς και βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος θα χάνεται από την ανάγκη κινήσεων εσωτερικής στήριξης των τραπεζών.

Βέβαια, μια κυβέρνηση που θα την ενδιέφερε η προοπτική των πολιτών και ιδιαίτερα της νέας γενιάς θα σέβονταν τις θυσίες του ελληνικού λαού και δεν θα άφηνε να χάνονται χρόνος και ευκαιρίες για τη χώρα.

Θα επέλεγε ρήξεις και αλλαγές, για να προλάβει τα πρόσθετα μέτρα και για να οδηγήσει τη χώρα μια ώρα νωρίτερα έξω από το 3ο μνημόνιο. Και όχι "κατά λάθος" σε ένα ακόμη.