Δεν σκοπεύω σ αυτό τουλάχιστον το άρθρο να τα βάλω με τους υπεύθυνους του Δήμου για ότι δεν λειτουργεί καλώς. Αλλού θα σταθώ. Δρόμοι που άλλοτε έσφυζαν από επαγγελματική ζωή τώρα βλέπω να έχουν απομείνει μόνον κουφάρια για να θυμίζουν μια εποχή που έφυγε πάει και ίσως να μην γυρνάει. Επικρατεί το *Κλειστόν* και το *Ενοικιάζεται*.
Χάθηκε η εποχή που τρέχαμε, παιδιά σχεδόν, να ανοίξουμε το πρώτο μας μαγαζί, μετά το δεύτερο, το τρίτο και στην συνέχεια να τα εντάξουμε σε μια ενιαία επιχείρηση. Πολλές φορές δεν μας έφτανε η πόλις και ανοίγαμε φτερά και για τις γύρω κωμοπόλεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές που εμπλεκόμασταν με τον κατασκευαστικό τομέα , κατασκευαστικός υπόψιν δεν είναι απαραίτητα μόνον η οικοδομή ούτε τα Δ. Έργα, και πολλάκις τον εισαγωγικό. Ο μικρό κατασκευαστικός τομέας ήταν εκείνος που έζησε οικογένειες και συνεισέφερε τα μέγιστα στην οικονομία της χώρας.
Θυμάμαι τον εαυτό μου κάποια εποχή να μετρά 10 τουλάχιστον καταστήματα και εργαστήρια διαφορετικών αντικειμένων. Αποτελούσαν ζωντανές επιχειρήσεις ικανές μετά από πολύ δουλειά και κόπο να ικανοποιούν τις πάγιες ανάγκες των και ευελπιστούσαμε σε ένα μικρό κέρδος. Για μένα, είμαι βέβαιος και για πολλούς άλλους, μέλημα ήταν πρωτίστως η χαρά της δημιουργίας και αν στο τέλος της ημέρας δεν έπεφτα κατάκοπος μου φαινόταν ότι κάτι δεν πήγε καλά. Το τι πληρώνει βέβαια ένα μαγαζί το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Έξοδα διαμόρφωσής του, ενοίκιο ή δάνειο απόκτησης, προσωπικό, εφορία, ασφάλιση, καθημερινά έξοδα, φως νερό τηλέφωνο και τέλος 40+%τόκους για κάθε τραπεζική συναλλαγή τότε. Καθώς η τότε κυβέρνηση δανειζόταν μέχρι με 28% και έφθανε σε μας τους νέους 40%και βάλε.
Και όμως όλα τα παλεύαμε και έτσι στηρίξαμε με όλες τις δυσκολίες και τις δυνάμεις την αγορά των Σερρών τις ζωές μας και την ανεξαρτησία μας από την νεαρή ηλικία. Που και γιατί χάθηκε η εσωτερική ανάγκη των νέων για δημιουργία και ανεξαρτησία; Η μήπως χάθηκαν γενικώς οι νέοι από την πόλη; Τι φταίει άραγε, ποιος φταίει και οι νέοι τώρα αντί να ξεκινούνε μια επιχείρηση, τρέχουν να απαλλαγούν και από ότι ακόμη κληρονόμησαν;
Με τον Ρυθμό που πάμε σιγά σιγά θα μετατραπούμε σε πόλη φάντασμα, κρατώντας επαξίως και την τελευταία θέση στην επικράτεια.
Σημείωση: Μεγάλο το θέμα που άνοιξα. Αλλά και μεγάλο το πρόβλημα για μια
κοινωνία. Συνεχίζω την έρευνα...
Τάσος Χανλίογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.