Συλ.κιν.αναπ Ν.Σερρων : Η αυτόνομη διαβίωση παραμένει όνειρο θερινής νυκτός

  

 

Αρκετό καιρό μετά την επικοινωνιακή-προεκλογική εκμετάλλευση της εκκίνησης της πιλοτικής εφαρμογής του προγράμματος του «προσωπικού βοηθού» από την κυβέρνηση, η αυτόνομη διαβίωση παραμένει όνειρο θερινής νυκτός για τη συντριπτική πλειοψηφία των ΑμεΑ.

 Η εκκίνηση της πιλοτικής εφαρμογής του προγράμματος στην επαρχία δεν έχει ακόμη εκκινήσει, ούτε για τους ελάχιστους τυχερούς συναδέλφους που επιλέχθηκαν κατόπιν ηλεκτρονικής κλήρωσης!
Παράλληλα, η πιλοτική υλοποίηση του προγράμματος στην Αττική μαρτυρά το αδιέξοδο που προκαλεί στους ΑμεΑ και τις οικογένειες η πρόνοια της ατομικής συνδιαλλαγής μεταξύ του δικαιούχου και του επίδοξο βοηθού. Μεγάλος αριθμός των τελευταίων αρνείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του βάσει των συγκεκριμένων αναγκών του κάθε δικαιούχου για τους δικούς
του ατομικούς λόγους. Πολλοί συνάδελφοι μας λοιπόν, αν και είναι στους επιλαχόντες του προγράμματος, δεν έχουν καταφέρει να βρούνε βοηθό.
Μία εξέλιξη που προμηνύει τη συγκρότηση εταιρειών για την κάλυψη της ζήτησης, όπως επιτρέπει το πρόγραμμα, η οποία μαθηματικά θα οδηγήσει στο ίδιο μοντέλο με τις εταιρείες παροχής υπηρεσιών φροντίδας-υγείας κατ’ οίκον. Βοηθοί, επί της ουσίας φροντιστές, οι οποίοι καλούνται να διεκπεραιώσουν έναν τεράστιο όγκο «περιστατικών» μέσα στη μέρα, σε
συνθήκες εντατικοποίησης της εργασίας που καταπονούν τους ίδιους και τους ανθρώπους που φροντίζουν.
Μία πραγματικότητα που γνωρίζουν καλά όσοι συνάδελφοι δε μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος της εξατομικευμένης αγοράς πολύωρων υπηρεσιών από φροντιστές που από ανάγκη βιοπορίζονται στα «μαύρα» από τη συγκεκριμένη εργασία. Άλλωστε, οι όποιες δομές κοινωνικής φροντίδας και μέριμνας των δήμων φρόντισαν τοπικοί και κρατικοί αξιωματούχοι να τις απαξιώσουν. Σε κάθε περίπτωση το κόστος για όσους συναδέλφους δε μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν είναι δυσβάστακτο. Και όσοι δε μπορούν να το αντέξουν πρέπει η  οικογένεια τους να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, αναλαμβάνοντας το ρόλο του φροντιστή.
Σε αυτή τη βάση και σε συνδυασμό με την όξυνση των οικονομικών ζητημάτων λόγω ακρίβειας και άλλων, τα περιστατικά παραμέλησης, κακοποίησης ή εγκατάλειψης συναδέλφων πληθαίνουν. Συνολικά το βιοτικό επίπεδο μας δέχεται ισχυρή πίεση αν οι άνθρωποι μας αδυνατούν ή αρνούνται να μας στηρίξουν.
Επειδή λοιπόν προτιμούμε τις ζωές μας και όχι τα κέρδη των εταιρειών συνεχίζουμε τον αγώνα για την κατάκτηση της αυτόνομης διαβίωσης! Παλεύουμε για:
 Ενίσχυση των δημοτικών δομών κοινωνικής μέριμνας-φροντίδας-πρόνοιας
 Άμεση αύξηση όλων των αναπηρικών επιδομάτων τουλάχιστον 100 ευρώ από 01/01/2024
 Κανένα επίδομα και καμία σύνταξη αναπηρίας κάτω από 600 ευρώ
 Ένταξη του προγράμματος του «προσωπικού βοηθού» σε λειτουργία της πολιτείας, όπως το βοήθεια στο σπίτι, και πλήρη στελέχωση της με απαραίτητο προσωπικό.

 Δημιουργία δημόσιας και δωρεάν, ανοιχτής δομής φιλοξενίας ΑμεΑ, για συναδέλφους που έχουν άμεση ανάγκη.