Τα δεινά του κόσμου ξεκίνησαν με την οικονομική κρίση. Εμείς, οι Έλληνες, με υπομονή και εγκαρτέρηση πληρώσαμε από το υστέρημά μας φόρους και γίναμε αλληλέγγυοι χωρίς να ερωτηθούμε.
Δεχθήκαμε την κατάργηση των δώρων, τις μειώσεις των επιδομάτων, τις αυξήσεις όλων των αγαθών. Αγόγγυστα περιμέναμε να «φτιάξουν τα πράγματα» και να επιστραφεί το κομμάτι της ζωής μας, που το πήραν ετσιθελικά.
Κι ενώ η οικονομική κρίση όδευε στο τέλος της μεγαλύτερο πλήγμα βρήκε την ανθρωπότητα. Ένας άγνωστος ιός άπλωσε τα πλοκάμια του κι έσφιξε τις ζωές μας στέλνοντας στο θάνατο νέους αλλά και μεγαλύτερους κυρίως ηλικιακά ανθρώπους.
Πανδημία την είπαν. Κλειστήκαμε στα σπίτια, φορέσαμε φίμωτρο, απομακρυνθήκαμε από τους φίλους και τους συγγενείς μας. Εκείνο, όμως, που μας σόκαρε περισσότερο ήταν ο φόβος που τρύπωσε στις ψυχές μας.
Απανωτά εμβόλια, άγνωστης σύστασης βάλαμε μέσα μας για να προφυλαχτούμε.
Και τώρα, που βάλαμε σε κάποια τάξη τον ιό, που μάθαμε να ζούμε με αυτόν, άλλο κακό έπεσε πάνω στους ανθρώπους.
Ενεργειακή κρίση την ονόμασαν και άρχισε να απομυζά οικονομικά τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Οικονομία στο ρεύμα και το φυσικό αέριο μάς είπαν ότι πρέπει να κάνουμε.
Κλείσαμε τα φώτα το βράδυ, δεχθήκαμε να φορέσουμε ασιδέρωτα ρούχα, να κοιμηθούμε χωρίς θέρμανση, θυμηθήκαμε τις ξυλόσομπες. Κι ενώ όλοι εμείς στερούμαστε μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, στερούμαστε μικροχαρές και μικροαπολαύσεις, κάποιοι πλουτίζουν χωρίς μέτρο.
Τα προϊόντα στα ράφια ακριβαίνουν ανεξέλεγκτα αλλά οι μισθοί και τα ημερομίσθια μένουν σε χαμηλά επίπεδα. Πόσα μπορεί αλήθεια να αντέξει το ανθρώπινο γένος;
Τι ακόμη να περιμένουμε; Ποιο κακό ακολουθεί;
Κείμενο: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.