Η διαπίστωση της ημέρας : Σε ελεύθερη πτώση η σερραϊκή κοινωνία

Η χρόνια παρακμή  στο ζενίθ της

• Η έλλειψη αστικής κουλτούρας, που έρχεται από το μακρινό παρελθόν, έχει  καθηλώσει το κάρο στη λάσπη
•  Πρέπει να αποκτήσουμε οικονομική παιδεία στις Σέρρες και να εγκαταλείψουμε την βλαπτική μας νοοτροπία

 

Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου

Σε πλήρη παρακμιακή κατάσταση βρίσκεται η σερραϊκή κοινωνία.  Ο  καθένας το  αντιλαμβάνεται στον μικρόκοσμο του.

Αυτά που σας γράφουμε δεν αποτελούν καμία ευφάνταστη ανάλυση, ούτε προϊόν ειδικής έρευνας, ούτε προνομιακή ενημέρωση και καταγραφή. Τα γνωρίζουμε όλοι, τα ζούμε όλοι, όμως το βάρος της δημοσιοποίησης πέφτει αναπόφευκτα στους λειτουργούς του Τύπου, αυτούς που αντιλαμβάνονται  ότι πίσω από τις δημόσιες σχέσεις, τις ωραιοποιήσεις υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα η οποία πρέπει να ονοματιστεί και να αντιμετωπιστεί.

Ας ανοίξουμε λοιπόν το κεφάλαιο του πολίτη- αναγνώστη και  του ακροατή ραδιοτηλεοπτικού μέσου σε τοπικό επίπεδο,  της αναγκαιότητας, δηλαδή, να υπάρχουν μέσα ενημέρωσης που  να ανταποκρίνονται με συνέπεια στην καταγραφή της επικαιρότητας, την κατάθεση άποψης για τα συμβαίνοντα στην τοπική μας κοινωνία, τον  πλουραλισμό, τον έλεγχο της εξουσίας, το ψύχραιμο ύφος της γραφής.

Είναι αλήθεια ότι προβληματιστήκαμε πολύ πριν προχωρήσουμε στο κείμενο που γράφουμε. Όμως μία εφημερίδα γνώμης, που θέλει να συνομιλεί με την κοινωνία χρειάζεται αρκετές φορές να πάει και κόντρα στο ρεύμα, να γίνει δυσάρεστη όταν θέλει να  ανταποκριθεί στην αποστολή της.

Αφορμή για την παρέμβαση μας  ήταν  ότι το τελευταίο διάστημα πύκνωσαν  οι φωνές που κάνουν  λόγο για  ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης από νυν και πρώην αυτοδιοικητικούς του Νομού Σερρών, που νοθεύουν την τοπική μας δημοκρατία.

Θέλουμε να ανοίξουμε μία δημόσια συζήτηση που στο βάθος της  αποκαλύπτει μια βαθιά παθογένεια της σερραϊκής κοινωνίας. Ποια είναι αυτή, κατά την ταπεινή μας άποψη;

Η έλλειψη αστικής κουλτούρας στην πόλη των Σερρών και το Νομό γενικότερα, αλλά και η βλαπτική μας νοοτροπία.

Μία εκδοχή της είναι το πως αντιλαμβάνεται ο Σερραίος πολίτης την λειτουργία των θεσμών και συγκεκριμένα των μέσων ενημέρωσης; Θεωρεί ότι είναι απαραίτητα; Πρέπει να υπάρχουν για να καταγράφουν την τοπική ιστορία, να συμβάλλουν  με νηφάλιο τρόπο στην πάλη των ιδεών μέσα από έναν ειλικρινή διάλογο και την ελευθεροτυπία;

Ας ξεκινήσουμε αρχικά από το πώς προσεγγίζουν τα δημόσια πρόσωπα τα μέσα ενημέρωσης.

Ο  δημοτικός σύμβουλος  Σερρών, αλλά και των άλλων περιφερειακών δήμων , ο  περιφερειακός σύμβουλος, το μέλος του Επιμελητηρίου Σερρών, της ΟΕΒΕΣ, του Εμπορικού Συλλόγου, των λοιπών επαγγελματικών σωματείων,  τα μέλη των νομαρχιακών επιτροπών των κομμάτων, οι πολιτευτές, οι πρόεδροι και τα μέλη  των πολιτιστικών και αθλητικών  συλλόγων συμβάλλουν- συνδράμουν με τον οβολό τους ( με το να είναι συνδρομητές των τοπικών εντύπων), ώστε  τα μέσα ενημέρωσης να είναι και  σωστά οργανωμένα με έναν μίνιμουμ αριθμό συνεργατών αλλά και να έχουν οικονομική αυτοτέλεια και ανεπηρέαστα να υπηρετούν το ύψιστο αγαθό της ανεξάρτητης ενημέρωσης;

Οι άνθρωποι που υπηρετούν τη Δημόσια  εκπαίδευση και κατ΄ επέκταση πρέπει να είναι μπροστάρηδες σε αυτό που ονομάζεται  φιλαναγνωσία,   είναι συνδρομητές των τοπικών  εφημερίδων;

Η απάντηση  στο ερώτημα αυτό είναι η εξής:

Το θεσμικό πρόσωπο στις Σέρρες, στην συντριπτική του πλειοψηφία , ακόμη και από την εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, ούτε τα κοινωνικά δίκτυα, δεν ένιωθε την ανάγκη, ούτε της ανάγνωσης, ούτε της στήριξης των τοπικών μέσων ενημέρωσης.

Ακόμη και  την  περίοδο που ήρθε στη χώρα μας η ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση (1988), δίνοντας μία νέα ώθηση στην ανάπτυξη των μέσων – τα οποία  είχαν το προνόμιο της αποκλειστικότητας της  δημοσιοποίησης  των ειδήσεων και της φιλοξενίας απόψεων στο πλαίσιο του πλουραρισμού- η σχέση των Σερραίων πολιτών με τα μέσα ενημέρωσης  ήταν ανέξοδη.

Δεν αναγνώριζαν  ότι το μέσο είναι ιδιωτική εμπορική επιχείρηση και για να σταθεί και αναπτυχθεί πρέπει να έχει την ελάχιστη στήριξη που είναι η ετήσια συνδρομή, το κόστος της οποίας  δεν ήταν  απαγορευτικό για μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας ( πόλη δημοσίων υπαλλήλων είμαστε και συνταξιούχων, αρκετών μάλιστα με καλές συντάξεις)

Η υιοθέτηση της  αδιάφορης στάσης  των θεσμικών προσώπων, αλλά  του αναγνωστικού κοινού  προς έναν θεσμό ( τον Τύπο) και παράλληλα η απαίτηση  τα μέσα  να συμπεριφέρονται ισότιμα, δεοντολογικά είναι κάτι παράλογο που φανερώνει χαμηλό επίπεδο και κουτοπονηριά για να μην πούμε τίποτε χειρότερο.

Παράλληλα είναι ένα δείγμα οπισθοδρόμησης που παγιώθηκε ως κέλυφος στο σώμα  της σερραϊκής κοινωνίας από το μακρινό παρελθόν.

Για να υπάρχουν μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, αξιόπιστα  και αυτά να μπορούν να ασκούν ελεύθερα τα καθήκοντα τους πρέπει να είναι βιώσιμα από τον οβολό της κοινωνίας.

Να μην κρέμονται , να μην στηρίζουν  την επιβίωση τους στους πόρους που διαχειρίζονται οι θεσμικοί φορείς ( κράτος, δήμοι, )

 Είναι φυσικό επακόλουθο και νόμος της φύσης ότι τα μέσα , όπως και οι άνθρωποι, όταν είναι  ευάλωτα οικονομικά δεν μπορούν να είναι ελεύθερα και ανεξάρτητα, αλλά εύκολα χειραγωγούμενα.

Πέρα όμως από τα θεσμικά πρόσωπα και το αναγνωστικό κοινό,  υπάρχει και ο επιχειρηματικός κόσμος που πρέπει να δίνει το φωτεινό παράδειγμα της αστικής συμπεριφοράς.

Επιχειρηματίες με πανελλαδική εμβέλεια,  που διαθέτουν σοβαρό διαφημιστικό μπάτζετ, πρέπει  να στηρίζουν τα τοπικά  μέσα δείχνοντας το δρόμο της αστικής καλλιέργειας και στους υπολοίπους.

Το να διοχετεύουν- διαθέτουν  μονόπλευρα πόρους  μόνο στα μέσα ενημέρωσης  των Αθηνών, φανερώνει περιφρόνηση στους θεσμούς ένας από τους οποίους είναι και ο τύπος.

Αλλά και υπόλοιποι επαγγελματίες, ιδιαίτερα αυτοί με τις εδραιωμένες επιχειρήσεις, ας αποκτήσουν μία σχέση με τον τοπικό Τύπο, είτε γενόμενοι συνδρομητές  ή βάζοντας έστω μία διαφημιστική καταχώρηση την περίοδο των Χριστουγέννων ή του Πάσχα.

Είναι δείγμα πολιτισμού και αστικής συμπεριφοράς, η ανάγνωση των εφημερίδων είναι η προσευχή του αστού και εν τέλει δεν μπορεί να αξιώνουν όλοι από τα μέσα να «βγάζουν το φίδι από την τρύπα» και οι ίδιοι να μην θέλουν να συμβάλλουν στην ανεξαρτησία τους. 

Επίσης είναι πολύ υποκριτικό, από την πλευρά των συμπολιτών, να καταγγέλλουν  ότι τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης είναι στα χέρια πλουσίων ανθρώπων αλλά στην τοπική τους  κοινωνία, που βλέπουν ότι τα μέσα ενημέρωσης ανήκουν σε απλούς λαϊκούς ανθρώπους, αυτοί να μην θέλουν να συμβάλλουν ούτε στο ελάχιστο  στην βιωσιμότητα τους, στηρίζοντας ένα ή δύο  έντυπα της αρεσκείας τους με μία συνδρομή που το κόστος της αγγίζει  τα 100-120  ευρώ το χρόνο ( προϋπόθεση βέβαια ότι αναγνωρίζουν πως τα μέσα ενημέρωσης είναι απαραίτητα ως δομικό στοιχείο της αστικής Δημοκρατίας).

Αν θέλουμε να θωρούμαστε  μεγάλη πόλη, πρέπει να μπορούμε να συντηρήσουμε τύπο και μέσα ενημέρωσης  ανάλογα αυτών άλλων μεγάλων πόλεων, όπως, π.χ., της Λαρίσης και των Πατρών.

Η συμπεριφορά των Σερραίων πολιτών προς τα μέσα  ενημέρωσης εκφράζει και μία γενικότερη αντίληψη περί του εμπορίου, της επιχειρηματικότητας, της λειτουργίας της αγοράς,  του τρόπου που κινείται το χρήμα και η ιδιωτική οικονομία.

Στον τόπο μας δυστυχώς η νοοτροπία της επιχειρηματικής κοινότητας συμπυκνώνεται στην εξής περιγραφή:

«Όλοι όσοι έχουν κατάστημα στις Σέρρες θέλουν οι υπόλοιποι, ως καταναλωτές, να περάσουν από το κατάστημα τους κατά την διάρκεια του έτους για  να προμηθευτούν κάποια προϊόντα και να τονώσουν το ταμείο τους. Αλλά οι ίδιοι, που περιμένουν αυτή την συμπεριφορά από τους υπόλοιπους,  οδεύουν στη αγορά της Βουλγαρίας ή της Θεσσαλονίκης είτε επειδή είναι πιο φθηνά, ή γιατί διακατέχονται από μεγαλομανία.

Και ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ αμείβονται από τα έσοδα του Ελληνικού κράτους, οδεύουν προς Βουλγαρία για να γεμίσουν το ψυγείο τους ή το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου τους,  αιμοδοτώντας την Βουλγαρική οικονομία..

Έλλειψη ανθρώπων στις Σέρρες- Πρέπει να αποκτήσουμε οικονομική παιδεία

Η αίσθηση που υπάρχει, τελικά, στην κοινωνία μας, είναι ότι στερούμαστε δυναμικών  ανθρώπων που μπορούν να πάνε τα πράγματα μπροστά.

Ο καθένας είναι αποσπασμένος στην προσωπική του επιβίωση (ως ένα βαθμό θεμιτό), στην επιβίωση της επιχείρησης του και των προώθηση των στενών ιδιωτικών του συμφερόντων.

Κανείς από τους επιτυχημένους επιχειρηματίες δεν ασχολείται με τα κοινά – όσοι ασχολήθηκαν πλήρωσαν ακριβά το τίμημα.

Όμως πρέπει να κτίσουμε και οικονομική παιδεία στον τόπο μας. Να ξέρουμε ότι είναι αναμφίβολα δύσκολο το επιχειρείν. Απαιτεί συνεχή, πέρα από ωράρια, προσπάθεια και ανάληψη ρίσκου. Και ανταμείβει στο τέλος την επίμονη, καλή προσπάθεια. Το γράφουμε αυτό με αφορμή κάποια φαινόμενα του τελευταίου καιρού που κάποιοι επιχειρηματίες εννοούν το επιχειρείν ως μια διαδικασία που τα κέρδη πάνε στην τσέπη τους και οι ζημιές στο κράτος, δηλαδή στους άλλους πολίτες. Μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα που απαιτεί, π.χ., να γίνει εντελώς ανεπίστρεπτη η επιστρεπτέα προκαταβολή για τον covid 19 – που επιστρέφεται ένα μέρος της και αυτό σε ατέλειωτες δόσεις.

Ρηχή λειτουργία , κρατική αντίληψη στις Σέρρες

Στο επίπεδο της ηγεσίας, με μικρές εξαιρέσεις, τα θεσμικά πρόσωπα διαπνέονται από μία αντίληψη ότι το κράτος πρέπει να λύσει όλα τα προβλήματα και να δημιουργήσει επιχειρήσεις και απασχόληση και οι ίδιοι ακολουθούν την πεπατημένη, λαϊκίστικη και ρηχή, λειτουργία.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται, επίσης και το φαινόμενο της εμπλοκής πολλών ανθρώπων με τα κοινά ( τοπική αυτοδιοίκηση), προκειμένου να επιλύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα, αφού επαγγελματικά δεν τα πηγαίνουν και πολύ καλά.

Κάτω από την εικόνα που υπάρχει και σας περιγράψαμε και με δεδομένη και την πληθυσμιακή συρρίκνωση, η σερραϊκή κοινωνία είναι συνεχώς σε οπισθοδρόμηση.

Είμαστε μία κοινωνία σε ελεύθερη πτώση. Αν το έχουμε καταλάβει πρέπει να κάνουμε κάτι όλοι μας, πριν είναι αργά για δάκρυα.

Μία ιστορική πόλη με τόσο σημαντική ιστορική διαδρομή, είναι ανάγκη – έχει την υποχρέωση – να ευθυγραμμισθεί με το σπουδαίο παρελθόν της.

Πρέπει, πάση θυσία, να αποβάλλουμε ως κοινωνία αυτή την βλαπτική νοοτροπία της στασιμότητας και να αποκτήσουμε αστική αντίληψη και συμπεριφορά, πρέπει να βελτιώσουμε την κουλτούρα μας. Είναι, στο τέλος, θέμα επιβίωσης.

 https://sertharros.gr