ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

γράφει ο Φωστήρας

 

Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού η 23η Αυγούστου και όλοι πλέον σήμερα αναγνωρίζουν ότι η Δημοκρατία, ως πολίτευμα, όχι μόνο ΔΕΝ είναι αυτονόητο αλλά ΔΕΝ ήταν καν το αναμενόμενο αποτέλεσμα μίας εξελικτικής διαδικασίας, ότι ΔΕΝ υπήρχε καν κοινωνική και πολιτική εξέλιξη πουθενά στον κόσμο που θα μπορούσε να δώσει ένα τέτοιο γινόμενο.

Η Δημοκρατία είναι, ασυζητητί, το πιο δύσκολο αλλά και το πιο ευαίσθητο από όλα τα πολιτεύματα. Χωρίς σύγκριση. Πρόκειται δε για μία πραγματικά «αφύσικη» κοινωνική σύμβαση, ασύμβατη με την ίδια την φύση του ανθρώπου.

Βλέπετε, παρά τις θεωρητικολογίες του Μπακούνιν και των λοιπών αναρχικών, παλαιών τε και νεοτέρων, καθώς και τις φαιοκόκκινες βερμπάλες περί «τέλειας» κοινωνίας, με «τέλειους» πολίτες, (όσοι τις λένε, βέβαια, φαντάζονται εαυτούς στην πλευρά των βασανιζόντων και ουχί των βασανιζομένων), ο άνθρωπος ήταν και παραμένει ένα ΘΗΡΕΥΤΗΣ. Ένα μεγάλο σαρκοβόρο θηλαστικό που ζει, κινείται και κυνηγά σε ομάδες.

Ο Μπαζίνας τον ονόμαζε Φονικό Πίθηκο και ιταμά αντέτεινα ότι περισσότερο κι από πίθηκο, η συμπεριφορά του ανθρώπου προσομοιάζει με αυτήν των μεγαλύτερων σαρκοβόρων της αφρικανικής σαβάνας, των λιονταριών. Ως επίσης και των Λύκων, ετέρας αξιοθαύμαστης ομάδας σαρκοβόρων που ζουν σε αγέλες. Ίσως και περισσότερο αξιοθαύμαστων από τα λιοντάρια. Διότι δεν αντέχουν την αιχμαλωσία. Και δεν θα τους δεις ποτέ σε τσίρκο.

Και με αξιοπρόσεκτη ομοιότητα, έτσι ακριβώς οργανώθηκαν και λειτούργησαν οι πρώτες κοινωνίες κυνηγών - τροφοσυλλεκτών  (hunter - gatherers η αγγλική ορολογία). Από ένστικτο. Κι ανάγκη. Πανίσχυρα κίνητρα και τα δύο. Και επί χιλιετίες έτσι λειτούργησαν. Με ιεραρχική δομή βασισμένη στη δύναμη και με τον ισχυρότερο όλων, αρχηγό – βασιλιά – της αγέλης, στην κορυφή της πυραμίδας (και έναν υπαρχηγό – αντιβασιλέα – πάντα εξ’ αίματος αδελφό στο κατόπι του, υπάκουο εξ’ ανάγκης αλλά και πάντα έτοιμο να τον ανατρέψει όποτε βρει την ευκαιρία). 

Τι Χαμουραμπί και Ζαρατούστρα, τι Βούδες και τι Μωυσήδες πέρασαν ανά τις χιλιετίες. Τι σοφοί, τι πάνσοφοι, τι λόγια θεϊκά και εντολές γραμμένες σε πέτρες. Τίποτα. Η δομή των ανθρώπινων κοινωνιών αλλά και η ψυχή του ανθρώπου αποδείχθηκε γρανιτένια. Δεν χαράζεται, δεν μαλάζεται. Μέχρι και σήμερα τεράστιες γεωγραφικές περιφέρειες στον πλανήτη και δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν ακριβώς έτσι, υπό καθεστώς φυλάρχων, βασιλιάδων και λοιπών ισχυρών της ημέρας. Όπως έμαθαν από τους προγόνους τους και όπως μόνο γνωρίζουν.

ΤΙΠΟΤΕ στο ιστορικό γίγνεσθαι δεν είχε προετοιμάσει τη γένεση της Δημοκρατίας. Απολύτως τίποτε. Ώσπου από το πουθενά, από καθαρή παρθενογένεση, σε έναν χωροχρόνο όπου τριγύρω και παντού  βασίλευε η απόλυτη δεσποτεία των Φαραώ και των Περσών Βασιλιάδων – Θεών, εμφανίζεται στην Ελλάδα η έννοια του οπλίτη – πολίτη, η Εκκλησία του Δήμου, η συναινετική διακυβέρνηση, η ψηφισμένη νομοθεσία, η διαβούλευση, η ψηφοφορία, η εκλογή, οι ΑΙΡΕΤΟΙ άρχοντες, ο ΕΛΕΓΧΟΣ και η ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ αυτών, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, το ατομικό δικαίωμα, ο σεβασμός της εξουσίας απέναντι στην ατομική ιδιοκτησία… Πράγματα ασύλληπτα για δισεκατομμύρια ανθρώπων ακόμα και σήμερα, τον 21ο μ.Χ. αιώνα.

Ανεξήγητο. Ακατανόητο. Ίσως τελικά ως φωτοσύνθεση και μόνον, ως παραγόμενο του περίεργου και μοναδικού αυτού Φωτός που απ’ όλον τον πλανήτη απλώνεται και ζεσταίνει τόσο ωραία μόνον τις ακρογιαλιές της ανατολικής Μεσογείου, γεννήθηκε εδώ η Δημοκρατία.

 https://www.apodytiriakias.gr