Του Προφήτη
ΗΠΑ είπαν: Κυριάκο! Αλλά ποιον;
“Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
Πάρε μαύρο γιαταγάνι
Κι έλα στη ζωή μας πίσω
Το στραβό να κάμεις ίσο”
Νίκος Γκάτσος
Έκπληξη, ιλαρότητα, καγχασμός.
Με τη σειρά αυτήν, εξ αφορμής ενός δημοσιεύματος. Στην έγκριτο “Καθημερινή”.
Τίτλος “Η άνοδος της Ελληνικής Λύσης”, υπογράφων ο κ. Αθανάσιος Έλλις. Ημερομηνία δημοσιεύσεως, 14 Μαρτίου 2024.
Ναι, στο αστικό προπύργιο έγινε μείζον θέμα ο “ψεκασμένος”, καταπώς οι λοιδορίες των σκερτσονεοδημοκρατών, “κηραλοιφίτης” διά στόματος Κυρίας Ντόρας με τα τρία επώνυμα, επισήμως, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα σε ΗΠΑ και Ρωσία, μπορώ να γράψω σχετικώς. Αν όμως επιχειρούσα να θίξω τρέχουσα εκεί επικαιρότητα θα μου έλειπαν δυο πράγματα. Πρώτον, η άμεση πρόσβαση σε έγκυρες κυβερνητικές πηγές και αξιωματούχους. Και δεύτερον, η εξ αυτών άμεση αντίληψη των διαθέσεων και του “κλίματος”.
Αυτά ακριβώς που αποκομίζουν οι ανταποκριτές, αυτά που μπορούν ν’ αντιληφθούν ο επί μακρόν εν Ουάσιγκτον κ. Έλλις και αντιστοίχως, φερ’ ειπείν, ο κ. Αυγερινός στη Μόσχα.
Τα άρθρο λοιπόν του κ. Έλλις απηχεί αναμφισβητήτως την διάθεση του Αμερικανικού Παράγοντος. Και αυτή δείχνει αν μη τι άλλο ανησυχία. Γι’ αυτό και τα συναισθήματα που είπα στην αρχή ότι προκάλεσε.
Κοτζάμ Αμερική ανησυχεί για τον Κυριάκο Βελόπουλο;
Όχι. Ανησυχεί για τον δικό της Κυριάκο.
Στο εμφανές επίπεδο. Στο αθέατο, για τα στρατηγικά της συμφέροντα που υπηρετεί η κυβέρνηση του δικού της Κυριάκου. Τα οποία μπορεί τυχόν να θέσει σε κίνδυνο μια προσεχής εκλογική επιτυχία του άλλου Κυριάκου.
Η Ελληνική Μοναρχία είχε στο οικόσημο τη φράση “Ισχύς μου η Αγάπη του Λαού”. Η γκλομπαλιστική πλουτοκρατία που με οικονομικό δόγμα τον νεοφιλελευθερισμό, ιδεολογικό εργαλείο τον πολιτισμικό μαρξισμό, εκτελεστές τα τοπικά της όργανα, διαλύει τις εθνικές κοινωνίες, γνωρίζει ότι πλέον όλοι οι λαοί την μισούν βαθύτατα. Και αναζητούν στις εκλογές την ευκαιρία να της το δείξουν.
Η Αμερικανική Αυτοκρατορία έχει τα τελευταία πενήντα χρόνια εξευτελιστικά εκδιωχθεί κλωτσηδόν από Βιετνάμ και Αφγανιστάν. Έχει ουσιαστικά χάσει τον Πόλεμο στο Ιράκ, το οποίο εν τη πράξει έχει μετεξελιχθεί σε διακριτές σφαίρες επιρροής Ιρανών, Κούρδων και ισλαμιστών.
Παραμένει όμως ο Παγκόσμιος Ηγεμών. Γιατί ακολουθεί τον κανόνα της ισχύος. Το κρίσιμο δεν είναι να κερδίζεις κάθε μάχη, αλλά το να μην αναδεικνύεται αξιόλογος αντίπαλος ο οποίος θα αμφισβητήσει την ηγεμονία σου.
Αυτό ακολουθεί μετά την κατάτμηση της Σοβιετικής Ενώσεως η Αμερική. Προς τούτο κάθε ανάληψη δράσεως της ανά τον Πλανήτη. Ιδίως ως η θαλασσοκράτειρα δύναμις, χωροφύλαξ για την αδιατάρακτο ροή της εφοδιαστικής αλυσίδος. Η οποία βρίσκεται εν κινδύνω.
Αφότου η υπερεθνική εταιρειοκρατία για να εκμηδενίσει το κόστος εργασίας, αφανίζοντας τις παραγωγικές τάξεις σε όλη τη Δύση, έστειλε με το άνοιγμα Νίξον-Κίσσινγκερ το 1972 την παραγωγή στην Κίνα, κάνοντάς την το Εργοστάσιο του Πλανήτη, οι θαλάσσιοι εξ Ανατολής οδοί αναγορεύτηκαν στην ζωτική αρτηρία παροχής όλων των χρειωδών στις δυτικές κοινωνίες. Θυμηθείτε τον πανικό από την έλλειψη μασκών σε όλη τη Δύση με το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού.
Αδιατάρακτο θαλάσσιο εμπόριο το οποίο αστυνομεύουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και σε σημαντικό ποσοστό διενεργεί ο ελληνικός εφοπλισμός.
Η καιροσκοπική όμως απληστία του υπερεθνικού κεφαλαίου γιγάντωσε την Κίνα. Το ’70 κάθε Κινέζος διαβιούσε με ένα μπωλ ρύζι την ημέρα, οι πόλεις ήσαν συγκεντρώσεις παραπηγμάτων και η κινεζική ύπαιθρος βρισκόταν από υλικά αγαθά σε συνθήκες ευρωπαϊκού μεσαίωνα.
Ο Ναπολέων είχε πει “Αφήστε την Κίνα να κοιμάται, αν ξυπνήσει θα μετανοήσετε”. Ήταν Μέγας. Γιατί η Κίνα είναι πανάρχαιος πολιτισμός με χιλιάδες χρόνια ιστορία και φιλοσοφικά θεμέλια, που της παρέχουν ισχυρή εθνική ταυτότητα και αυτή με τη σειρά της εθνικό προορισμό. Ακόμα και κομμουνιστική, η Κίνα λειτουργεί εθνικιστικά. Χρησιμοποιεί τη οικονομική ισχύ που η Δύση τυχοδιωκτικά της εκχώρησε για ν’ αναδειχθεί αυτή στο νέο imperium.
Ενώ, εάν με την πρωτοβουλία China’s Belt and Road Project υλοποιηθεί ο νέος “Δρόμος του Μεταξιού”, το δια θαλάσσης εμπόριο Ανατολής – Δύσεως σε μεγάλο βαθμό αντικαθίσταται από το δια ξηράς και οι θαλασσοκράτειρες δυνάμεις που το επιτηρούν οδεύουν σε αναγκαστική σύνταξη. Εξέλιξη που επιτείνει η χρήση του Βορείου Ωκεανού ως θαλασσίου δρόμου από την τήξη των πάγων της Αρκτικής, η οποία σε μεγάλο ποσοστό ελέγχεται από Ρωσία.
Διολισθαίνει έτσι η Αμερική στην πολυσυζητημένη “Παγίδα του Θουκυδίδου”, ν’ αφήσει την εξέλιξη ή να χτυπήσει τώρα τον αναδυόμενο ανταγωνιστή; Ανεξαρτήτως επιλογής της, η επίθεση προς ματαίωση του Belt and Road έχει αρχίσει.
Η Αγγλοαμερικανική Δύση έχει πορευτεί στους δυο Παγκοσμίους Πολέμους και στον Ψυχρό με οδηγό τους γεωπολιτικούς της κορυφαίους, Mackinder (1861-1947) και Spykman (1893-1943).
Ο Βρετανός Mackinder θεωρεί πως η πλανητική γεωπολιτική οδηγεί αναπόφευκτα στην σύγκρουση ηπειρωτικών αυτοκρατοριών, που ελέγχουν την Ευρασία την οποία αποκαλεί “Παγκόσμιο Νήσο”, με θαλάσσιες δυνάμεις που την περιβάλλουν.
Ο Ολλανδο-Αμερικανός Spykman διατύπωσε το Δόγμα της “Ανάσχεσης” ή “Περιορισμού” της (Σοβιετικής) Ρωσίας με το οποίο πολιτεύτηκε η Αμερική στον Ψυχρό Πόλεμο.
Η διαφορά των δύο έγκειται στην θεώρηση για την ανασχετική χωρική ενότητα της Περιμέτρου (Rimland), δηλαδή όλη την θαλάσσια και ηπειρωτική περιφέρεια που ως “Ζώνη” περιβάλλει την Ευρασία. Αυτή ξεκινά από την Δυτική και Νότιο Ευρώπη, Μαρόκο, και περιλαμβάνοντας όλες τις θάλασσες με τις χώρες που βρέχουν, φτάνει στην Κορέα.
Ο Mackinder ορίζει ως πυρήνα της Ευρασίας την Καρδιογαία (Heartland) την οποία όποιος εξουσιάζει ελέγχει την Παγκόσμιο Νήσο. Κι επειδή αυτή είναι η Ρωσία, η θεωρία του εξηγεί την διαχρονική αντιπαλότητα της Βρετανίας κατά της Ρωσίας. Με έσχατη ένδειξη την πιεστική παρέμβαση του Μπόρις Τζόνσον στον Ζελένσκι, να ακυρώσει την συμφωνία που είχε επιτευχθεί με τους Ρώσους στην Κωνσταντινούπολη τον Απρίλιο του 2022 και να συνεχίσει τον πόλεμο.
Ο Spykman υποστηρίζει το αντίθετο. Όποιος ελέγχει την Rimland, επιβάλλεται στις ηπειρωτικές δυνάμεις και ελέγχει την Ευρασία. Αποδείχθηκε αποτελεσματικός. Και εδώ βρίσκεται η γεωπολιτική πηγή των δεινών του νεοελληνικού κράτους.
(Πηγή: docs.google.com/presentation)
Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται στην Rimland. Μια
αναβίωση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας των Δύο Ηπείρων με καύσιμο το
αναμφισβήτητο ελληνικό δαιμόνιο, ελέγχουσα τα Στενά, αυτό που υπήρξε ο
ουσιαστικός στόχος της Φιλικής Εταιρείας και της Εξεγέρσεως του 1821, η
οποία εάν ίσως επαμφοτέριζε, όπως θα είχε συμφέρον, ενισχυμένο από το
θρησκευτικό ομόδοξο με την Ρωσία, θα δημιουργούσε στην περιοχή της
Νοτιοανατολικής Ευρώπης και Μεσογείου μιαν ανεξέλεγκτη για τους Δυτικούς
δύναμη.
Η Δύση, για να μην τυχόν εξέλθει η Ρωσία μέσω ημών στην Μεσόγειο, μας
δολοφονεί -χωρίς εισαγωγικά- επί δυο αιώνες. Η Ρωσία για να εξέλθει,
επίσης μας κατατρέχει.
Οι Αγγλογάλλοι με αφορμή και όργανο τοπικά συμφέροντα δολοφόνησαν τον Καποδίστρια [1] για να αποτρέψουν η “Ορθόδοξος Πολιτεία” που οραματιζόταν να καταστεί οιονεί Ρωσικός σύμμαχος. Απαλείφοντας οριστικά την πιθανότητα αυτονόμου ελληνικής διακυβερνήσεως, όπως σημειώνει ο Μελέτης Μελετόπουλος.
Όταν η Μεγάλη Ιδέα μας έφερε πάλι κοντά στο νέο Βυζάντιο, εκκαθάρισαν με γενοκτονίες την Μικρά Ασία από τους ελληνικούς πληθυσμούς, μας χρησιμοποίησαν για να εκβιάσουν τον Κεμάλ, και, όταν αυτός, έντρομος από τους παππούδες μας στο Κάλε Γκρότο – σαράντα χιλιόμετρα από την Άγκυρα, τους παραχώρησε τα πετρέλαια της Μοσούλης, μας εγκατέλειψαν.
Η Τουρκία, δηλαδή η χιλιετίες ελληνική Μικρά Ασία, πατά και στην Rimland και στην Ευρασία. Γι’ αυτό το Βυζάντιο διήρκεσε χίλια χρόνια.
Η Δύση το 1922 επέλεξε συνειδητά την Τουρκία και την αναβίωσε ως το κράτος που θα ελέγχει τα Στενά και θα περιορίζει την Ρωσία στον Βορρά, καταστρέφοντας, επίσης συνειδητά, την Ελλάδα.
Απαξάπασες οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις έχουν αίτιο τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς πάνω στο εθνικό μας σαρκίο. Και βεβαίως, διακρίνουν τους πολιτικούς σε πρακτορεύοντες τα δυτικά συμφέροντα και αντιστοίχους τα ρωσικά συμφέροντα.
Και σε κείνους που πάσχισαν για τα αμιγώς ελληνικά εθνικά συμφέροντα, οι οποίοι, άπαντες, δεν είχαν αίσιο τέλος.
Σημείωση: Στην μνήμη αυτών, με οδηγό αυτούς και την φιλοδοξία να εκθέτω κατά δύναμη την μεγάλη εικόνα, γράφω.
Βλέπετε λοιπόν γιατί τελικά ο Κίσσινγκερ είχε πει αυτά που διέψευδε: Πρέπει να εκμηδενίσουμε τα ιστορικά και πνευματικά αποθέματα των Ελλήνων, τα οποία μπορούν να τους κάνουν μεγάλη δύναμη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και να βλάψουν τα ζωτικά μας εκεί συμφέροντα.
Η Αμερική γεωπολιτικά ανήκει στις ηπείρους της Περιφερείας. Όση και να διαθέτει δύναμη, δεν μπορεί να είναι ο πραγματικός κοσμοκράτωρ, πάγια τάση κάθε αυτοκρατορίας, ιδίως των επιθετικών Αγγλοσαξόνων, αν δεν εξουσιάζει την Παγκόσμιο Νήσο. Κι αυτό σημαίνει κατάκτηση της Καρδιογαίας (Heartland), το στρατηγικό βάθος της οποίας υπήρξε το αίτιο της αποτυχίας για Ναπολέοντα και Χίτλερ. Οι Αμερικανοί ακολουθούν τα ιστορικά τους ίχνη με δίδαγμα τα λάθη τους.
Μετά τον Πατέρα Μπους, που ως ηλικία, αντίληψη και πολιτική απηχεί την συγκριτικά πλέον σώφρονα, μεταπολεμική γενιά, έρχεται στην εξουσία η συμμορία που ονομάζεται “Δημοκρατικό Κόμμα”, οι “τσίπρες” της εποχής εκείνης, “αντιπολεμικοί” ακτιβιστές για το Βιετνάμ (ο Κλίντον), νεανικά ενεργούμενα του εδώ αγνώστου Σαούλ Αλίνσκυ, κορυφαίου θεωρητικού και ακτιβιστή του πολιτισμικού μαρξισμού (η Κλίντον και ο Ομπάμα).
Η Αμερική παρά τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις Μπους-Μπέϊκερ (Υπ. Εξ.) “ούτε ίντσα ανατολικότερα” επέκταση του ΝΑΤΟ [2], αρχίζει την ραγδαία προς Ανατολάς επέλαση. Για μια στιγμή, με τον μέθυσο Γιέλτσιν, πιστεύει ότι θα επιτύχει μια, μια κι έξω, ολοκληρωτική κατάκτηση της Ρωσίας, και η “μεγάλη λεηλασία” που περιγράφει ο Μπρζεζίνσκι στη “Μεγάλη Σκακιέρα” θα αρχίσει οσονούπω. Έχουν ήδη μοιράσει μερίδια και προεξοφλήσει τα αμύθητα κέρδη, το 70% των ενεργειακών πόρων του Πλανήτη εντοπίζονται στην Καρδιογαία.
Αλλά εμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο ο Πούτιν. Και δεν υπάρχει τοξικότερο από την ματαιωμένη προσδοκία, εξ ου το μίσος τους εναντίον του.
Ο φόβος για εισβολή των Δυτικών έχει εντυπωθεί στο ιστορικό υποσυνείδητο των Ρώσων, εκτός από Ναπολέοντα και Χίτλερ υπήρξε ο Κριμαϊκός Πόλεμος και η Απόβαση στην Οδησσό το 1919 [3]. Μόνιμη πρόνοιά τους λοιπόν αποτελεί η ύπαρξη ενός γεωπολιτικού “μαξιλαριού” (buffer zone) [4] προς Δυσμάς. Ο Στάλιν με το Σοβιετικό Μπλοκ είχε δημιουργήσει το μέγιστο, χιλιάδων χιλιομέτρων από τη Μόσχα, μέχρι το Βερολίνο. Η κατάρρευσή του με τον Γκορμπατσώφ φέρνει τη Δύση σε ακτίνα βολής λίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων από τη Μόσχα. Μόνο της πλέον “μαξιλάρι” η Λευκορωσία, την οποία με “πορτοκαλί” επανάσταση προσπαθούν να καταλάβουν οι Δυτικοί αλλά προσώρας αποτυγχάνουν.
Προωθούνται όμως διαρκώς προς την Heartland μέσω Ουκρανίας. Εκτός από αυτά που γράφει ο Μπρζεζίνσκι, ότι η Ρωσία με την Ουκρανία είναι μεγάλη δύναμη – χωρίς αυτήν μικρή, υπάρχει η αδήριτη γεωγραφία. Πεντακόσια χιλιόμετρα απέχει η Μόσχα από τα ΒΑ όρια της Ουκρανίας και άλλα τόσα το Καζακστάν από τα Ανατολικά της όρια. Αν κατέχουν Ουκρανία και μετά τυχόν εσωτερική αναταραχή καταλάβουν και το Καζακστάν [5], περισφίγγουν ασφυκτικά τη Ρωσία, η πτώση της είναι θέμα χρόνου, η κατάκτηση της Καρδιογαίας και του Κόσμου έχει επιτευχθεί.
Το 2014 με πραξικόπημα οργανωμένο από την αμερικανοεβραία υφυπουργό Εξωτερικών Νούλαντ και τον πρώην πρέσβη στην Ελλάδα Πάϊατ, πληρωμένο με 5 δις δολλάρια [6] ανατρέπουν τον φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας. Ακολουθεί η Συμφωνία του Μινσκ ως πρόσχημα [7] για να δώσει χρόνο στη Δύση να εξοπλίσει την Ουκρανία. Αλλά όταν η κατάσταση κατά των φιλορώσων στην Ανατολή επιδεινώνεται από την ουκρανική επιθετικότητα, ο Πούτιν επεμβαίνει.
Ο ακήρυκτος πόλεμος γίνεται ανοικτός και για να τον συνεχίσουν προς τον γεωστρατηγικό τους στόχο οι ΗΠΑ, όπως καταθέτει ο Ισραηλινός πρώην πρωθυπουργός Μπένετ, μπλοκάρουν διαπραγματεύσεις για ειρηνευτική διαδικασία [8].
Οι Κινέζοι δεν κάνουν συμμαχίες. Πρώτα ελέγχουν, μετά κυριαρχούν, εν τέλει αποικιοποιούν. Το γνωρίζουν όλοι οι γείτονές τους. Γι’ αυτό το Βιετνάμ τους πολέμησε το 1979. Όταν ο Σι δηλώνει, ουσιαστικά, πως η Κίνα, αντίστοιχα με την Δύση για την Ουκρανία, θα κάνει ό,τι πρέπει για να αποτρέψει ρωσική ήττα, σημαίνει ότι έχει καταλήξει πως αποτελεί τον επόμενο μετά την πτώση της Ρωσίας στόχο. Τα στρατόπεδα λοιπόν είναι σχηματοποιημένα και στην πράξη, αυτή τη στιγμή, ολόκληρο και μόνο του το ΝΑΤΟ πολεμά και κρατά την Ουκρανία ζωντανή. Γι’ αυτό ο Τραμπ δηλώνει ότι θα παύσει τον πόλεμο σε μιαν ημέρα απλώς διακόπτοντας τη βοήθεια. Η οποία βορείως διέρχεται από Πολωνία και νοτίως από Ελλάδα.
Έτσι επιστρέφουμε στους δυο Κυριάκους.
Γιατί ένα σπουδαίο μάθημα από τον Μπρζεζίνσκι είναι πως δεν μπορείς ν’ αντιληφθείς ένα γεγονός αν δεν το τοποθετήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η σύγκρουση του ΝΑΤΟ με την Ρωσία καθ’ ομολογία της Μέρκελ προετοιμαζόταν. Προς το σκοπό αυτόν, όπως ο Χίτλερ πριν την “Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα” εκστράτευσε για να υποτάξει τα Βαλκάνια διασφαλίζοντας τα νώτα του, ΗΠΑ – ΕΕ επιχειρούν διαρκώς τον ρωσικό εξοστρακισμό απ’ όλην την Χερσόνησο επιτυγχάνοντάς το παντού εκτός της Σερβίας. Στον βωμό των συμφερόντων τους ποδοπατούνται τα ιστορικά δικαιώματα της Ελλάδος στην Βαλκανική. Πρόθυμοι και κάτι άλλο που αρχίζει από “προ-” υπάρχουν στην Αθήνα. Υπάλληλοι Αμερικανών και Ευρωπαίων. Αφήνουν, ανυπεράσπιστη την τραγική μας μειονότητα στην Βόρειο Ήπειρο, και την γνωστή στην Οικουμένη όλη ιστορία μας βορά σε μια χούφτα βουλγαροσλάβους.
Πριν καν ξεκινήσει ο πόλεμος, η Αμερική καταλαμβάνει όλα τα στρατηγικά σημεία της Ελληνικής Επικρατείας που εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της.
Τζάμπα.
Στεφανοβίκειο, Λάρισα, απ’ όπου πετούν τα μη επανδρωμένα με προορισμό κατασκοπεία και ό,τι άλλο στην ευρύτερη περιοχή του Ευξείνου Πόντου.
Και την Αλεξανδρούπολη απ’ όπου στηρίζεται ΟΛΗ η πολεμική επιχείρηση της Αμερικής και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
“Φλέγεται” το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, καθώς καταφθάνουν το ένα μετά το άλλο γιγαντιαία μεταγωγικά πλοία, που ξεφορτώνουν τεράστιες ποσότητες στρατιωτικού υλικού των ΗΠΑ, για να προωθηθεί προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη [9].
Ενώ από την Σούδα οι Αμερικανοί ελέγχουν ΟΛΗ, την Κεντρική & Ανατολική Μεσόγειο, την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή.
Αφήνω τις άλλες βάσεις : Η Αλεξανδρούπολη και η Σούδα αξίζουν αντιπαροχή ένα αεροπλανοφόρο.
Το τελευταίας κλάσεως, πλήρως εξοπλισμένο με 100 αεροπλάνα και πάσης φύσεως συνοδευτικά.
Οι Αμερικανοί τα παίρνουν όλα τζάμπα.
Με αντάλλαγμα, χρέπια.
Γνωρίζουν άριστα την ύψιστη γεωπολιτική σημασία της Ελλάδος. Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα Ντάνιελ Σπέκχαρντ: «Η Ελλάδα είναι πολύ πιο σημαντική από όσο πιστεύει ο κόσμος» [10].
Φυσικά τους συμφέρει να πληρώνουν ανθρώπους αντί την γεωπολιτική αξία του εδάφους.
Για την προς Ανατολάς επέλαση του ΝΑΤΟ εξελίσσεται ταυτοχρόνως η επιχείρηση εθνικού ακρωτηριασμού της Ελλάδος σε όφελος της Τουρκίας.
Κυρίες και Κύριοι, το 1922 επαναλαμβάνεται, η Δύση πάλι μας “πουλά”, κι αυτήν την φορά, όντας σε οικονομική, ηθική και δημογραφική κατάρρευση δεν γνωρίζω αν και πώς θα επιβιώσουμε ως Γένος και ως ανεξάρτητο κράτος.
Η Τουρκία με το βλέμμα στην Ευρασία ωθεί τα νέα της κρατικά στελέχη αντί Αγγλικά να μάθουν Κινεζικά, Αραβικά, Ρωσικά και αφρικανικές γλώσσες.
Η Δύση όμως, για να την έλξει και προσδέσει, όπως νομίζει, επέλεξε πάλι να αφανίσει την Ελλάδα πιέζοντάς την να υποχωρήσει σε όλες τις τουρκικές απαιτήσεις, οι οποίες ξεδιπλώνονται κλιμακωτά με ομολογημένο στόχο την αντιστροφή του 1821 και την εκ νέου υποδούλωση.
Για την οποία πλήρως αδιαφορούν οι Αμερικανοί, έχοντας μεθοδεύσει μια συνολική πολιτική πιέσεων και απαιτήσεων, ώστε ικανοποιώντας, με τις ελληνικές όχι πλέον υποχωρήσεις αλλά προδοσίες εις βάρος της εθνικής υπάρξεως ιστορικά, την Τουρκία να εξυπηρετήσουν τα τακτικά και ευρύτερα, γεωστρατηγικά τους συμφέροντα.
Η Ελλάδα, ενώ έχει απεμπολήσει τα προς Βορράν ιστορικά της δικαιώματα, ενώ περικυκλώνεται μεθοδικά από την Τουρκία, ωθείται από τους Αμερικανούς
– να καταργήσει το αξιόμαχο των ενόπλων της δυνάμεων και την αποστολή τους τυχόν να πολεμήσουν τον αιώνιο εχθρό Τουρκία, μέσω της αποκτήσεως όπλων που θα εξυπηρετούν νατοϊκές – τύπου Χούθι- και όχι εθνικές αποστολές, βλέπε το “όχι” σε φρεγάτες στρατηγικού πλήγματος, και της υποβαθμίσεώς τους σε σώμα κοινωνικής αρωγής
– να αποστρατιωτικοποιήσει όλον τον ελλαδικό χώρο και στην πράξη τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, που αποτελεί τουρκική απαίτηση για να επαναλάβουν εκεί τους “Αττίλες”, στέλνοντας τους πληρωμένους με κόπο των Ελλήνων φορολογουμένων εξοπλισμούς στην Ουκρανία
– ασχέτως του αν διαψεύδεται, να συνάψει διμερή συμφωνία πολεμικής συμμαχίας με το καθεστώς του Κιέβου [11], αγνώστου επιπέδου εμπλοκής σε χώρα ξένη – σύμμαχο της Τουρκίας, η οποία ουδέποτε καταδίκασε την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο
– να υπογράψει μιαν εξευτελιστική για την εθνική επιβίωση “Διακήρυξη” με τους Τούρκους που θέλουν να δεσμεύει μόνον εμάς ενώ αυτοί την έχουν ήδη καταπατήσει
– να εγκαταλείψει την Κύπρο, εξ ου η πλήρης αφωνία της επισήμου ελληνικής κυβερνήσεως.
Όλα
δια χειρός Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο οποίος έχει υπερβεί την συμμόρφωση
στις συμμαχικές υποχρεώσεις, τον ενδοτισμό, την μειοδοσία, και τρέχει με
σπασμένα φρένα προς τον δωσιλογισμό. Βαρύ; Συκοφαντία; Θράσος; Ψέμμα;
Με συγχωρείτε.
Ο Μπελέρης φυλακή, τα Σκόπια νικητές, οι Ιταλοί ψαρεύουν στην
Κυπαρισσία, το Τουρκο-Λιβυκό άθικτο, το Αιγαίο διάτρητο, η Θράκη γκρίζα,
ο Έβρος σουρωτήρι, η Κρήτη νέα Λαμπεντούζα, η Κύπρος πλέον δεν κείται
μακράν – δεν υπάρχει καν. Βορειοηπειρώτες και Θρακιώτες, ωιμέ,
“μηδίζουν”. Πού εντοπίζεται σήμερα η υπεράσπιση του αμιγούς, ελληνικού,
εθνικού συμφέροντος από την παρούσα κυβέρνηση;
Ποτέ, και όταν οι πρόγονοί μας, εις γνώσιν της αδυναμίας τους μετά από
έναν αιματηρό αγώνα, μετά την ατελή δυστυχώς ανεξαρτησία, με την χώρα
κατεστραμμένη και τους λιγοστούς κατοίκους πεινασμένους, προσέτρεξαν,
ουσιαστικά ικέτες, να θέσουν την Ελλάδα υπό την σκέπη των ούτω
αποκληθεισών “Προστάτιδων Δυνάμεων”, δεν υπήρχε τέτοιος βαθμός
υποτέλειας.
Ο Μητσοτάκης έχει κάνει την Ελλάδα δωρεάν πόρνη σε οποιαδήποτε γεωπολιτική όρεξη του αμερικανικού μορίου.
Αλλά αυτό οφείλει να μην αποκαλύπτεται στους ιθαγενείς – μέχρι ν’ αντικατασταθούν από ανιθαγενείς, γιατί ψηφίζουν, ακόμα.
Διοργανώνεται λοιπόν μια μεγάλη παράτα. Με αφορμή τα 50 χρόνια από το νέο Ματζικέρτ, ξέχασα, επισήμως ονομάζεται Μεταπολίτευση. Σαν σύναξη μιας “παράγκας” στην διαιτησία που προδιαγράφει ποδοσφαιρικά ματς. Προσέρχονται όλοι πλην ενός οι προηγούμενοι διαιτητές. Κι αρχίζουν μια συναυλία από “δοξάστε με” ανάμεικτα με mea culpa.
Ομολογούν “πέτσινα” πέναλτυ, ανάποδα φάουλ, άδικες αποβολές. Ουδείς όμως ομολογεί αλλοίωση αποτελέσματος. Εις βάρος του Έθνους.
Ο Τσίπρας μετά την εξομολόγηση λαμβάνει συγχώρεση με ανάληψη ευρωπαϊκής θέσεως. Ο Κοτζιάς, γνήσιο παπικό συγχωροχάρτι για το έγκλημα των Πρεσπών, από την Πάπισσα Ντόρα. Ο άλλος, ο ποδηλάτης, αδερφός ενός “Αμερικανού φυλακισμένου σε σώμα Έλληνα”, κάτι ασήμαντο, αλλά δεν “μολογάει” ότι η πρώτη του ενέργεια να ακυρώσει τον Αγωγό Καραμανλή υπήρξε και η πρώτη αμερικανική εντολή, όπως τουλάχιστον διαδίδουν (ευαγγελο)βενιζελικά στελέχη.
Ήμουν εξ αρχής αντίθετος σε μια παρουσία Καραμανλή. Εκτός αν πήγαινε για δύο λόγους. Πρώτον, για να δηλώσει mea culpa σε όσους τον αγάπησαν και τον στήριξαν, επειδή από καλοσύνη δεν έκλεισε φυλακή, σχεδόν, όλους τους άλλους που πήγαν. Και δεύτερον, για να εξαγγείλει πως επανέρχεται, πετώντας με τις κλωτσιές έξω από την ΝΔ τους Μητσοτάκηδες.
Έτσι τελικά μεγάλο κλου της συνάξεως υπήρξε το σώου της γνωστής ως “λαγού” στο αγώνισμα των εθνικών προς τους Τούρκους υποχωρήσεων, Κυρίας Ντόρας, η οποία, με προβληματισμένο ύφος, ζήτησε την συναίνεση των τριών μεγαλυτέρων κομμάτων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ για τις “διευθετήσεις” με τους Τούρκους στο Αιγαίο [12].
Για να έρθει ο κ. Έλλις στις 07.03.24 και να ενισχύσει το επιχείρημα: “Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ πιο ισχυρός ένας πρωθυπουργός όταν εισέρχεται σε μια διεθνή διαπραγμάτευση, είτε με τον Ταγίπ Ερντογάν είτε με την Άγκελα Μέρκελ, έχοντας εξασφαλίσει μια ευρύτερη στήριξη από τους πολιτικούς του αντιπάλους στο εσωτερικό. Ας σκεφθούμε τι πιέσεις θα δεχόμασταν και τι συμφωνία θα αναγκαζόμασταν να υπογράψουμε με τα Σκόπια εάν είχε ήδη ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία” [12].
Δηλαδή οι Πρέσπες είναι λαχείο!
Μάλλον θα ‘πρεπε να δώσουμε και τη Θεσσαλονίκη.
Για να “κωλώσει” ακόμα και η Ντόρα, σκεφθείτε τι απαιτούν οι Αμερικανοί.
Αυτό που υποδηλώνει ο κ. Έλλις στο δημοσίευμα [13] που απετέλεσε την αφορμή του παρόντος. Παραθέτω τα σημαντικά:
“Η διαφαινόμενη άνοδος της άκρας Δεξιάς …προσελκύει το ενδιαφέρον ξένων παρατηρητών … λόγω της προσέγγισης του συγκεκριμένου χώρου στις μείζονες γεωπολιτικές εξελίξεις.
…Η πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, σε συνδυασμό με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, έφερνε στο προσκήνιο την πιθανότητα … σε βάθος χρόνου, εκκίνησης μιας διαδικασίας συμπόρευσης των κομμάτων του χώρου ως κοινής κυβερνητικής πρότασης.
…Ακόμη κι αν η Ν.Δ. εξέλθει από την αναμέτρηση του Ιουνίου αποδυναμωμένη, όσο η Κεντροαριστερά παραμένει διαιρεμένη .. δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησής της ως της μοναδικής πολιτικής δύναμης ικανής να κυβερνήσει τη χώρα.
Η προσοχή αρχίζει να επικεντρώνεται στο πιθανό πλήγμα της Ν.Δ. από τα δεξιά. Αν η αυξανόμενη απήχηση της Ελληνικής Λύσης που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις συνεχιστεί –θα μπορούσε να βγει ακόμη και τρίτο κόμμα– θα πλήξει από τα δεξιά την απόλυτη κυριαρχία της Ν.Δ., ενώ δυνητικά μπορεί να δυσχεράνει τη δυνατότητα υλοποίησης δράσεων στην εξωτερική πολιτική, που δεν χαίρουν ευρείας αποδοχής από την ελληνική κοινωνία.
.. εάν η Ν.Δ. λόγω και της χαλαρότητας της ψήφου υποχωρήσει από το 41% σε ένα ποσοστό λίγο πάνω από το 30% και η Ελληνική Λύση από το 5% εκτιναχθεί στο 10% ή και παραπάνω, προκύπτει το ερώτημα αν και σε ποιο βαθμό θα επηρεασθεί η στάση σε θέματα όπως η βοήθεια προς την Ουκρανία ή η προσέγγιση με την Τουρκία αρκετών κυβερνητικών βουλευτών, ειδικά από τη Β. Ελλάδα, οι οποίοι θα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δυσφορία και πιθανή απόρριψη από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους τους στις επόμενες εθνικές εκλογές“.
Ο εχθρός πάντα λέει τι σχεδιάζει αλλά δεν διαβάζουμε. Οι Αμερικανοί:
Πρώτον, γνωρίζουν ότι η υποταγή Μητσοτάκη σε Ουκρανικό και Ελληνοτουρκικά κάνει έξαλλη την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Μόνο ποσοστό 5% στην Ελλάδα πιστεύει πως θα νικήσει η Ουκρανία, το χαμηλότερο στην Ευρώπη [14].
Δεύτερον, για να μην ανατραπεί η υποταγή αυτή από εκλογικά αποτελέσματα, όπως ακριβώς το 1960 “έστησαν” μιαν Ένωση Κέντρου δεύτερο πυλώνα του πολιτικού συστήματος, για να καταφεύγουν εκλογικά οι δυσαρεστημένοι από την ΕΡΕ, τότε όμως για να μην κατευθύνονται αριστερά, στην ΕΔΑ, σήμερα, στοχεύουν στο “στήσιμο” μιας συμπράξεως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, πάλι ως δευτέρου πυλώνος, για να προλάβουν όμως διαρροές προς τα δεξιά, σε ένα σύστημα που θα αντιγράψει επακριβώς το αμερικανικό, με ίδρυση “Δημοκρατικού Κόμματος”. Ο Κασσελάκης, που σε έξι μήνες μαγάρισε όλες τις αξίες της ελληνικής κοινωνίας και δεδηλωμένα επιδιώκει την μετονομασία του ΣΥΡΙΖΑ σε “Δημοκρατικό Κόμμα”, δεν προέκυψε ως εξ ουρανού μετεωρόλιθος. Στην Πρεσβεία εγράφη και το σενάριο για κείνον – αλλά γι’ αυτόν προσεχώς. Προς το παρόν το αμερικανικό σχέδιο δεν προχωρά και από την αμετροέπεια του.
Τρίτον, επισημαίνουν ότι ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεινό για την ΝΔ, αντικειμενικά, θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό και θα εμποδίσει την δια της δουλικής υποταγής Μητσοτάκη προώθηση των Αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων. Γι’ αυτό σημαίνουν συναγερμό για ένταση προεκλογικής προσπάθειας ώστε να εξαπατηθεί πάλι το πόπολο και να μην ανατραπεί η αντεθνική μειοδοσία Μητσοτάκη στην Ουκρανία και στα Ελληνοτουρκικά. Ο οποίος, εμφανώς θορυβημένος, δήλωσε ότι ξεκινά μεγάλη προεκλογική εκστρατεία. Και αυτός, όπως ο πρόγονός του Βενιζέλος που όταν έχανε κατέφευγε για διακοπές στην Δύση την οποία πιστά υπηρετούσε, προετοιμάζει μια θέση στην Εσπερία για όταν θ’ αφήσει πίσω του εθνικά συντρίμμια.
Το μέλλον που οι Αμερικανοί προδιαγράφουν για την πατρίδα μας, προσεχώς “χώρο” εάν εξακολουθήσει η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αποτυπώνεται πλήρως στην υπόκλιση του σπιθαμιαίου στον Ερντογάν [15].
Εάν αυτό επιθυμείτε, ψηφίστε ΝΔ.
Ψηφίστε τον Κυριάκο των Αμερικανών.
Οι οποίοι όπως ο Στάλιν το 1942-49, σήμερα μας δολοφονούν εθνικά ως ο εχθρός που για τα συμφέροντά του καταργεί το μέλλον μας.
Μας υποδεικνύουν έτσι όμως, ακριβώς και τι πρέπει να πράξει στην Ευρωκάλπη κάθε Έλληνας εθνικόφρων, συντηρητικός, πατριώτης. Εφόσον οι Αμερικανοί δηλώνουν ξεκάθαρα ότι αυτό που θα ανατρέψει τα σχέδιά τους είναι μια άνοδος της “Ελληνικής Λύσης”, τότε συστήνουν σε καθέναν που πονά τον τόπο να ψηφίσει και να ενισχύσει τον άλλον Κυριάκο, Βελόπουλο.
Το οποίο από μόνο του δεν αρκεί. Οι Αμερικανοί δεν παραβλέπουν όπως γίνεται στον εσωτερικό διάλογο το μείζον θέμα της τελευταίας περιόδου. Η ΝΔ έχει στην πράξη διασπαστεί μετά την ψηφοφορία στον ομοφυλόφιλο γάμο. 2/3 με 1/3, που θα ήταν 50-50 ή και λιγότερο για τον Μητσοτάκη αν δεν είχε ασκηθεί ασφυκτική πίεσή του στους βουλευτές που εδραζόταν στο ένστικτο εκλογικής τους αυτοσυντηρήσεως.
Για να τεθεί φραγή στις αμερικανικές, ανθελληνικές επιδιώξεις, οφείλει από τις Ευρωεκλογές να προκύψει ΕΝΑΣ ισχυρός κομματικός πόλος στην Δεξιά, και όχι “δεξιά της ΝΔ”, η σημερινή ΝΔ είναι γκλομπαλιστική κεντροαριστερά.
Όπως η Αμερικανική Αυτοκρατορία, ο Μητσοτάκης ακολουθεί επίσης την λογική της ισχύος. Δεν αγωνιά ούτε για το εκλογικό ποσοστό ούτε για τον αριθμό εκλεγομένων ευρωβουλευτών, αλλά για το ενδεχόμενο να προκύψει από την Ευρωκάλπη κόμμα στην Δεξιά με ποσοστό κοντινό σε εκείνο της ΝΔ ,το οποίο στις εθνικές εκλογές θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο συσπειρώσεως των σημερινών κρυφών και φανερών “αντιφρονούντων” βουλευτών της ΝΔ. Οπότε θα ετίθετο ξεκάθαρα θέμα αλλαγής εξουσίας.
Αυτό ακριβώς φοβούνται οι Αμερικανοί.
Όσοι λοιπόν προτίθεσθε στις Ευρωεκλογές να δυσαρεστήσετε τον Μητσοτάκη, θα του προξενήσετε μεγάλη χαρά εάν προκύψει ένα αποτέλεσμα για παράδειγμα: “Ελληνική Λύση” 11%, Νίκη 5%, Σπαρτιάτες 3%, Εθνικό Μέτωπο 2%, άλλοι σκόρπιοι δεξιοί 2%. Σύνολο 25%, ισχυρός όμως κανένας τόσο που να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Και μια ΝΔ ακόμα και να βρεθεί στο 26%, που θα της επιτρέπει όμως να πανηγυρίζει ότι απέχει 15 μονάδες από τον επόμενο δεξιό, άρα η κυριαρχία της στην κοινωνία δεν αμφισβητείται. Συνεπώς ο Μητσοτάκης μπορεί να συνεχίσει να υπηρετεί τους αμερικανικούς σχεδιασμούς που μας μαχαιρώνουν. Για σκεφθείτε όμως π.χ. ο Βελόπουλος να έπαιρνε 15-20%.
Οι Αμερικανοί μας υποδεικνύουν επίσης: Έναν και ισχυρόν.
Αυτόν που σήμερα προβάλει από την τρέχουσα ροπή του εκλογικού σώματος [16] και την αναμφισβήτητη κοινοβουλευτική του δράση. Και γιατί όχι, δεύτερον;
Κλείνω με μια συναισθηματική νότα για κείνους από τους οποίους ξεκίνησα. Ο προσφιλής κ. Παπαχελάς, ο οποίος πριν κάτι χρόνια ρωτούσε για μας ευλόγως “ποιοι είναι αυτοί οι μουρλοί με τα ψευδώνυμα;”, συνέπηξε 632 σελίδες με τίτλο “Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974” και “αποκαλύψεις” για τις 20-23 Ιουλίου 1974, ώστε να καταλήξει στο επιμύθιο “δέστε τί ανθρωπάκια κυβερνούσαν τότε…”. Πριν πενήντα χρόνια. Τού εύχομαι το 2074 να βρίσκεται ακόμα εδώ και ν’ αποκαλύψει τί ανθρωπάκια κυβερνούσαν το 2024.
[1] https://www.kapodistrias.info/arthra/poioi-kai-giati-dolofonisan-ton-ioanni-kapodistria
[2] https://www.zerohedge.com/geopolitical/1991-when-america-tried-keep-ukraine-ussr
[4] https://en.wikipedia.org/wiki/Buffer_zone
[5] https://www.liberal.gr/world/to-kazakstan-os-i-leukorosia-tis-kentrikis-asias/425075
[6] https://www.takimag.com/article/ideological-imperialism-is-leading-to-a-bad-end/
[7] https://www.protagon.gr/themata/i-merkel-to-minsk-kai-oi-rwsikes-antidraseis-44342634978
[9] https://www.youtube.com/watch?v=u_gZ8mGUSqc
https://www.youtube.com/watch?v=H0eGmnhd8gY
[12] https://www.kathimerini.gr/opinion/562919818/laikismos-synainesi-kai-ygiis-patriotismos/
[13] https://tinyurl.com/4awtjsnk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.