Ο επίπλαστος πατριωτισμός του κυρίου Κασσελάκη

 

 

 

Του Μανώλη Κοττάκη

Παρακολούθησα για δεύτερη φορά κατά το ήμισυ το βράδυ της Κυριακής -δεν άντεξα όλη- τη συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανου Κασσελάκη στον Νίκο Χατζηνικολάου. Όχι μόνο από επαγγελματική διαστροφή και για να τσεκάρω την αρχική μου εντύπωση. (Άλλο η ζωντανή μετάδοση και άλλο η «κατεψυγμένη».) Αλλά για να αξιολογήσω πτυχές της συνέντευξης που θεωρούσα ότι μας διέφυγαν. Προσηλωμένοι να ακούσουμε τι θα πει για τους «αποστάτες» συντρόφους του, ίσως να μην προσέξαμε όσο θα έπρεπε τις διαβρωτικές θέσεις του για θέματα αξιών.

Πράγματι. Έτσι ήταν. Μας ξέφυγαν πράγματα. Με κορυφαίο τις θέσεις που ανέπτυξε για τις Ένοπλες Δυνάμεις ο κατά δήλωσή του αρχηγός της «πατριωτικής Αριστεράς». Τις θεωρώ λίαν προβληματικές. Μπορεί να ακούστηκαν σαν μουσική στα αυτιά των δεκαεφτάρηδων που καλοζωισμένοι, όπως είναι σήμερα, ακούνε στρατιωτική θητεία και δυσφορούν εντόνως, ωστόσο, επαναλαμβάνω, είναι βαθιά προβληματικές.

Τι διαπίστωσα; Τρεις παρατηρήσεις: Πρώτον, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με λογική Goldman Sachs τιμολόγησε το καθήκον. Έδειξε να του κάνει τεράστια εντύπωση το συμβολικό ποσό της μηνιαίας αποζημίωσης των 8 ευρώ και 62 σεντ που εισπράττουν σήμερα οι στρατεύσιμοι. Θα ήθελε, όπως φάνηκε από την γκριμάτσα της αποδοκιμασίας που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του (γούρλωσε τα μάτια του και τέντωσε τις παρειές του) και από τον τρόπο που συλλάβισε το «ευτελές» ποσό, να είναι κατά πολύ αυξημένο: 8,62 μόνο! Γιατί όχι 862 ευρώ; Αλλά αν πληρώνεσαι για να υπηρετείς την πατρίδα, τι σόι πατριώτης είσαι, άραγε;

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με τον τρόπο που τοποθετήθηκε έδειξε να πιστεύει ότι η στρατιωτική θητεία είναι χαμένος χρόνος και ότι η προστασία της ελευθερίας των δεκαεφτάρηδων εις τρόπον ώστε να βιώσουν τον στρατό ως «κολέγιο» είναι έννοια ανωτέρα του έθνους. Ωστόσο η κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις μετακινεί τους νέους της εποχής από το καθεστώς της απόλυτης ελευθερίας ,ακόμη και σε σημείο καταχρήσεως, στο καθεστώς της τακτοποίησης και της πειθαρχίας. Τους «μετακομίζει» από τον άκρατο ατομισμό στα οργανωμένα σύνολα. Διαδικασία που, όταν γίνεται σωστά, έχει εκπληκτικώς ευεργετικά αποτελέσματα για τη συνέχεια της ζωής τους.

Πέραν δε αυτών, ο Στρατός δεν είναι σχολείο επαγγελματικού προσανατολισμού. Ο Στρατός σε προετοιμάζει για να συνεισφέρεις, αν χρειαστεί, στην άμυνα της χώρας και όχι απαραίτητα για την είσοδο στην αγορά εργασίας. Και βεβαίως σε όλα τα μαχητικά έθνη του κόσμου η κατάταξη στον στρατό συνδέεται ευθέως με την έννοια του χρέους. Όχι με την έννοια της αποζημίωσης σε ευρώ. Η πατρίδα είναι αξία μεγαλύτερη και υψηλότερη από τον καθέναν και την καθεμιά. Δεν μας ζητά τη βοήθειά της πολλές φορές, αλλά μας προετοιμάζει για τη μία και μοναδική που θα μας χρειαστεί.

Δεύτερον, η απαξιωτική αναφορά Κασσελάκη στην έννοια της οκτάωρης σκοπιάς δείχνει ότι πολύ λίγα έχει καταλάβει για την ακριβή σημασία της έννοιας του πατριωτισμού, την οποία ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται. Παραλάβαμε την πατρίδα μας το 1947 στα σημερινά της όρια ύστερα από οκτώ αλλαγές συνόρων. Οκτώ. Και για να την παραλάβουμε κάποιοι πριν από εμάς, χωρίς να ζητούν καν 8 ευρώ και 62 σεντ ημερησίως, έκαναν το χρέος τους κάνοντας γερμανικό νούμερο στα νησιά και τα μικρονήσια για να εντοπίσουν την παραμικρή ύποπτη κίνηση από την αντίπερα όχθη του εχθρού.

Τώρα που θα πάει φαντάρος ο κύριος Κασσελάκης ας ζητήσει να κάνει σκοπιά σε ένα μικρονήσι από τα 152 την αποστρατιωτικοποίηση των οποίων ζητούν οι Τούρκοι. Ας ζητήσει στις εξόδους του να έρθει σε επαφή με τους εθνοφύλακες, οι οποίοι σε ηλικίες ενώ των σαράντα ετών εκπαιδεύονται τακτικά χωρίς να απαιτούν αποζημίωση, δωρεάν, για να προστατέψουν το πατρώο έδαφος. Τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους. Ίσως μάθει καλύτερα την έννοια της «σκοπιάς» και του «σκοπού».

Τρίτον, ο ορισμός που έδωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην έννοια της πρώτης γραμμής και στην έννοια των μετόπισθεν είναι απλώς απαράδεκτος. Πρότεινε στην πρώτη γραμμή να τίθενται επικεφαλής τα στελέχη του επαγγελματικού στρατού, ενώ οι στρατεύσιμοι να μένουν πίσω για κοινωνική θητεία. Μουσική στα αυτιά και πάλι για πολλούς καλοζωισμένους που, όπως διακηρύσσουν στους τοίχους των Αθηνών, «κανένας πόλεμος για καμία πατρίδα», μόνο που αν ακολουθούσαμε αυτή τη λογική στο παρελθόν, η Ελλάς θα τελείωνε στη Μελούνα (ας του εξηγήσει κάποιος πού πέφτει η Μελούνα, αν δεν το ξέρει).

Και κάτι τελευταίο: Στη δεύτερη παρακολούθηση της συνέντευξης Κασσελάκη διαπίστωσα, με αφορμή την απάντηση που έδωσε στο ερώτημα για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, ότι διακηρύσσει τον σεβασμό στην ελευθερία, την αυτονομία και τη μοναδικότητα του ατόμου. Άτομο χωρίς οργανωμένη μεγάλη κοινωνία, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλιώς θα ήμασταν το άθροισμα των εγωισμών μας. Ως «αριστερός» αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει. Ειδικώς από τη στιγμή που έκανε αναφορά στο περίφημο γράμμα Ζαχαριάδη προς Μεταξά, με το οποίο ο ηγέτης του ΚΚΕ από τις Φυλακές της Κέρκυρας καλούσε όλα τα μέλη του κόμματος να συμμετάσχουν στον πόλεμο του 1940. Χωρίς να ζητήσουν 8 ευρώ και 62 σεντ σε δραχμές της εποχής.

 

 https://www.antinews.gr/