Με άλλες συνθήκες και σε άλλο χρόνο, ο τίτλος, η μορφή του ρήματος, θα ήταν σε προστακτική έγκλιση, «να τα βρείτε». Αυτό λένε κι οι δάσκαλοι στα μικρά παιδιά όταν μαλώνουν.
Στην αυλή του σχολείου, αλλιώς θα τα πάνε στον διευθυντή. Δηλαδή σε κάποιον που ίσως επιβάλει τιμωρία. Αν και στις μέρες μας δεν ιδρώνουν ούτε τα πρωτάκια, τραβάνε τον δρόμο τους κι όπου βγει. Μήπως έτσι δεν βαδίζουμε ως άτομα, ως μικρές ή ευρύτερες κοινωνίες, ως διοίκηση, ως χώρα; Χωρίς πολύ λογισμό, λέμε και πράττουμε και μετά μετράμε τις πληγές κι αναζητούμε –στους άλλους– τι έφταιξε.
Θα τα βρούνε στον ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιοι θα τραβήξουν για Χίο κι άλλοι για Μυτιλήνη, δηλαδή θα γίνουν σκορποχώρι; Κάποιοι ρομαντικοί σκέφτονται πολιτικές προσεγγίσεις, τις συνεργασίες, το πνεύμα εκεί γύρω στο 2012. Τότε που τα «βρήκανε» αριστεροί, δημοκρατικοί πολιτικοί χώροι, σχήματα και πολιτικές οντότητες. Αλλες οι συνθήκες κι ο χρόνος, η συγκυρία, λέει ο αντιφωνητής. Ομως ταυτόχρονα αυτά τα δημιουργεί κι ο άνθρωπος, δεν έρχονται λόγω μοίρας ή σύγκλισης των πλανητών. Σήμερα έχουν απασφαλίσει και πυροβολούν εκατέρωθεν. Κάποιοι προσπαθούν να περιμαζέψουν τους πυροβολητές, να λειτουργήσουν ειρηνευτικά στην εμφύλια εσωκομματική πολιτική σύρραξη. Δύσκολη κατάσταση, το ειρηνευτικό εγχείρημα, ανά τους αιώνες.
Εξω από το πεδίο είναι τα μέλη, οι ψηφοφόροι, οι πολίτες, αν και κάποιοι απ’ αυτούς συμμετέχουν στο πετροβόλημα και στον διασυρμό. Τούτη τη φορά είναι ευκολότερο, γιατί κυρίως γίνεται μέσω διαδικτύου. Βιώνουμε το δεύτερο μέρος της φράσης του Κολοκοτρώνη: «Τώρα οπού ενικήσαμεν, οπού ετελειώσαμεν καλά τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν ηθέλαμεν τρώγει κατάρες, αναθέματα».
Η εκλογική συντριβή έφερε έντονη γκρίνια, αντιπαράθεση, φαγωμάρα. Και αντί να μπει τέλος με την εκλογή προέδρου, εντάθηκαν οι αγκωνιές που μάλλον πρόκειται για πολιτικές καρεκλιές και μονόλογοι κατώτατου επιπέδου. Σκεφτόμαστε κάποιες δυσκολότερες περιόδους και καταστάσεις, όπως η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Στο στρατόπεδο εξόριστων στο Λακκί της Λέρου, καθώς γράφει ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης, οι «ορθόδοξοι» κομμουνιστές είχαν σε εσωτερική απομόνωση τους άλλους, τους «ανανεωτικούς».
Κάποιοι θεωρούνται περισσότερο συνεπείς και αριστεροί. Αλλοι διεκδικούν τα ίδια για τον εαυτό τους. Μετά την αντι-παράθεση των απόψεων, θα υπάρξει η σύνθεση και η ενότητα; Θα πραγματοποιηθεί σύντομα το συνέδριο; Θα υψώσει κάποιος τη φωνή του, σαν τους στίχους του Πατρίκιου: «Σύντροφοι, χαφιές δεν ήταν κανείς./ Ούτε απ’ όσους θυσίασαν/ ούτε απ’ όσους θυσιάστηκαν/ ούτε απ’ τους διωγμένους ούτε απ’ τους διώκτες/ γιατί το λάθος δεν ήταν στους άλλους/ το λάθος ήταν μέσα μας/ εκεί που δεν το γυρέψαμε ποτέ». Αλλιώς ο καθείς ας αναλάβει το μέρος των ευθυνών του.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.