Κείμενο Βαρβάρα Μητλιάγκα
Χθες το απόγευμα διέσχιζα με το αυτοκίνητο τη Δημ. Μαρούλη προς την πόλη, μια διαδρομή που την κάνω τουλάχιστον 3-4 φορές την ημέρα. Μετά τ’ Αηδόνια (Άρωμα Αυλής σήμερα) πετάχτηκε στο δρόμο ένα παιδί 13-14 χρονών πάνω σε ηλεκτρικό πατίνι.
Πετάχτηκε στην κυριολεξία από το στενό δεξιά μου χωρίς να κοιτάξει δεξιά αριστερά και διέσχισε το δρόμο κάθετα να περάσει απέναντι, χωρίς να κοιτάξει αν περνούσαν αυτοκίνητα.
Η ταχύτητά μου δεν ήταν πάνω από 30-40/χλμ., οπότε έκοψα ταχύτητα και ευτυχώς δεν είχαμε ατύχημα. Κράνος φυσικά και δεν φορούσε το παλικαράκι και έτρεχε με την ίδια μ’ εμένα ταχύτητα.
Δεν θέλω καν να σκεφτώ τί θα μπορούσε να είχε γίνει αν έτρεχα, ή αν ήμουν ακριβώς πάνω στο στενό και δεν είχα χρόνο ν’ αντιδράσω!
Κατανοώ την ανάγκη μετακίνησης των παιδιών εύκολα και γρήγορα με τα ηλεκτρικά πατίνια.
Στη γειτονιά μας κυκλοφορούν όντως πολλά.
Νομίζω όμως πως η χρήση κράνους και η τήρηση βασικών κανόνων οδικής κυκλοφορίας από τα παιδιά που οδηγούν τα πατίνια πρέπει να είναι προϋπόθεση για κάθε γονέα να υποδείξει στο παιδί του.
Ευτυχώς λοιπόν όλα καλά…αν δεν ήταν όμως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.