ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΑ ΚΙ ΑΓΝΟ ΛΑΟ

Πνευματικός άνθρωπος. Φιλόσοφος, φιλόλογος, διανοούμενος, στοχαστής. Άνθρωπος των γραμμάτων, ποιητής, λογοτέχνης, συγγραφέας. Καλλιτέχνης, ηθοποιός, ζωγράφος, μουσικός. Γιατί στρατεύεται στο κόμμα; Εδώ είμαστε. Γιατί ο επώνυμος και εκλεκτός πολίτης οργανώνεται, γίνεται μέλος του κόμματος, του ΚΚΕ, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του όποιου κόμματος.

Για να δυναμώσει το κόμμα, θα πει ο ίδιος. Και γιατί να δυναμώσει το κόμμα όταν στην πράξη είναι ανίκανο να βοηθήσει τον λαό, την κοινωνία.

Κομματίζομαι διότι είμαι ιδεολόγος και μπαίνω στο κόμμα της ιδεολογίας μου, θα απολογηθεί. Να, όμως, που το κόμμα την κάνει πουτάνα την ιδεολογία. Την φέρνει στα μέτρα του. Και ο στρατευμένος ιδεολόγος έχει πρόβλημα συνειδησιακό, αν είναι καθαρός. Αν δεν είναι λαμόγιο.

Ξεκάθαρα πράγματα. Στην πλειοψηφία τους οι πνευματικοί άνθρωποι, οι καλλιτέχνες, οι όποιοι κάποιοι, μπαίνουν στο κόμμα για να πάρουν πόντους. Προσωπικά. Όχι για να δώσουν πόντους στο κόμμα. Ποτέ, κανείς δεν έχασε με την στράτευση του στο κόμμα. Ο “στρατευμένος”, μάλιστα, πουλάει μούρη ότι είναι ιδεολόγος, ότι ενδιαφέρεται για τα κοινά, ενώ ενεργεί όπως ένας κοινός τυχοδιώκτης.

 

Υποτίθεται ότι το μείζον, το απόλυτο ζητούμενο είναι να ξυπνήσει ο λαός. Βέβαια. Όλα γίνονται στο όνομα του λαού, άλλο αν ο λαός γυρίζει την πλάτη στο κόμμα. Και ο οποίος λαός δεν περιμένει από το κόμμα, από το κάθε κόμμα, αυτά τα οποία λειτουργούν ως κίνητρο στους ιδεολόγους να στρατευθούν. Ο κόσμος λειτουργεί πρακτικά, γήινα, συμφεροντολογικά και άμεσα, τις ιδεολογίες τις γράφει κανονικά.

Ποτέ των ποτών το κόμμα, το κάθε κόμμα - σύμφωνα με τα κιτάπια του-  δεν θα δει την αναγνώριση από τον λαό, τον γίγαντα λαό, τον άξιο σεβασμού και προσφοράς λαό. Παραμύθα είναι ότι λαός και κόμματα ζούνε στον ίδιον κόσμο, έχουν τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ανησυχίες. Αν ήταν έτσι, τότε ο κόσμος θα ψήφιζε ένα κόμμα. Δεν θα έκανε πλάκα με περισσότερα κόμματα, ούτε τα κόμματα θα είχαν συμπεριφορά συμμορίας, κλαμπ της συμφοράς, μαγαζιού που πουλάει σκάρτο πράμα.

Γράφω τούτες τις αράδες με αφορμή ότι πέθανε το 1980, σα σήμερα 27 Ιανουαρίου, ο Γιάννης Χατζηανδρέας, γνωστός με το ψευδώνυμο Στρατής Τσίρκας. Σπουδαίος Έλληνας πεζογράφος, ήταν στο ΚΚΕ και τον διέγραψαν. Γιατί; Ο γεννηθείς στο Κάιρο της Αιγύπτου συγγραφέας έγραψε τις “Ακυβέρνητες Πολιτείες”, το πιο σημαντικό του έργο. Μια τριλογία, τρία μυθιστορήματα. Το πρώτο ήταν η “Λέσχη”. Του είπαν από το κόμμα να αποκηρύξει το εν λόγω μυθιστόρημα. Αυτός αρνήθηκε, του είπαν δεν είσαι καλός κομουνιστής και τον διώξανε από το ΚΚΕ το 1961.

Ο Τσίρκας, φυσικά, δεν άλλαξε ιδέες, ούτε σταμάτησε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική. Το 1935 ίδρυσε την “Αντιφασιστική Πρωτοπορία”. Το 1937 έγραψε τον Όρκο στον Λόρκα και με τους Μπέρτολτ Μπρεχτ, Λουίς Αραγκόν, Πάμπλο Νερούντα συμμετείχε στο Διεθνές συνέδριο των συγγραφέων στο Παρίσι για την υπεράσπιση της κουλτούρας από τον πόλεμο και τους φασίστες. Επί δικτατορίας στην Ελλάδα έγινε μέλος στο ΠΑΜ, το 1969 εντάχθηκε στο ΚΚ Εσωτερικού. 

Δεν βγάζει κάτι επί της ουσίας, αλλά έχει τη γλύκα της η κομματική στράτευση.

 https://apodytiriakias.gr/