Οψοποιών μαγγανείαι

Διαβάζω σε έγκυρες ιστοσελίδες, οι οποίες συνήθως

απηχούν την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι υπάρχει προβληματισμός στο εσωτερικό της κυβέρνησης για τις εκλογικές επιδόσεις του κόμματος στη βόρεια Ελλάδα, η οποία θεωρείται μαύρη τρύπα στην επιρροή της Νέας Δημοκρατίας (που εμφανίζεται να ανακάμπτει σε εθνικό επίπεδο). Και ότι σύντομα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα περιοδεύσει ξανά στην περιοχή.

• Από τον Μανώλη Κοττάκη

Για τον λόγο αυτό μάλιστα όρισε νέο πρόεδρο στη νομαρχιακή επιτροπή του κόμματος τον κύριο Ιωακείμοβιτς, ενώ ανέθεσε στον έμπειρο στενό του συνεργάτη, γραμματέα Οργανωτικού της Νέας Δημοκρατίας Στέλιο Κονταδάκη, να εποπτεύει την οργάνωση της Θεσσαλονίκης. Ως αιτία για την απόκλιση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας στον Βορρά σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ελλάδα αναφέρεται το γεγονός ότι σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή της επικρατείας τα ποσοστά συμπάθειας προς τη Ρωσία είναι αυξημένα. Μακάρι να ήταν μόνο αυτό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Την Πέμπτη το μεσημέρι, φθάνοντας στη Θεσσαλονίκη, στα διόδια των Μαλγάρων, είδα ότι στέκονταν νέες κοπέλες με ποντιακές φορεσιές και μοίραζαν κεριά στους διερχόμενους οδηγούς των Ι.Χ. αυτοκινήτων στη μνήμη των χιλιάδων προγόνων τους – που αυτή τη μέρα δολοφονήθηκαν από τα στρατεύματα του Κεμάλ και εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους. Δύσκολο για την Αθήνα να καταλάβει πόσο βάθος κρύβει αυτή η ενέργεια που είδαμε με τα μάτια μας στα διόδια.

Αν το καταλάβαινε, δεν θα διαβάζαμε την ίδια μέρα ότι κομματικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στην ΕΑΒ εξέδωσαν ανακοίνωση-ύβρη προς τα θύματα της Γενοκτονίας και υποστήριξαν με αυτήν ότι η Γενοκτονία των Ποντίων οφειλόταν στον απελευθερωτικό αγώνα των Τούρκων.

Το Σάββατο το πρωί, μιλώντας στον δεύτερο σε ακροαματικότητα ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης, το ράδιο Metropolis, ακροατής μού υπενθύμισε μία δήλωση που έκανε προ μηνός η Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία -δυστυχώς για τη Νέα Δημοκρατία- όχι μόνο δεν την ξέχασαν, αλλά τη θυμίζουν διαρκώς στη βόρεια Ελλάδα. Μια δήλωση που αφορούσε τον πόλεμο. Σύμφωνα με αυτήν, όποιος δεν καταδίκασε τη ρωσική εισβολή χωρίς αστερίσκους και δεν τάχθηκε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ψεκασμένος και ρωσόφιλος. Η δήλωση αυτή φόρτισε και ενόχλησε πολίτες που στις εκλογές του 2019 ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία. Δεν σχολίασα ειδικώς τη δήλωση της κυρίας Μπακογιάννη, παρατήρησα όμως ότι, σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση του Ευρωβαρόμετρου, η οποία βεβαίως απεκρύβη από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, το 66% των Ελλήνων διαφωνεί με τους χειρισμούς της κυβέρνησης στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ρωσόφιλοι το 66%; Ψεκασμένοι το 66%; Μάλλον κάποιο λάθος πρέπει να έχει γίνει.

Το απόγευμα τις ίδιας μέρας συνάντησα σημαντικό τοπικό παράγοντα, ο οποίος ως εκ της θέσεώς του γνωρίζει αρκετά για την αθέατη συνεισφορά του επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη στην οικονομία της πόλης. Μπορεί στην Αθήνα εμείς να τον θεωρούμε «διάβολο» και αρκετά πρωτοσέλιδα να προαναγγέλλουν οικονομικούς ελέγχους στις επιχειρήσεις του και πίεση για την αποχώρησή του από την Ελλάδα, ωστόσο στην καρδιά της Μακεδονίας ο Ελληνας ομογενής αντιμετωπίζεται σαν άγγελος. Μου διηγήθηκαν πως βοήθησε μυστικά, χωρίς να το μάθει κανείς ποτέ, τα νοσοκομεία της πόλης ιδρύοντας Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, πως βοήθησε μυστικά τον σύλλογο τυφλών όταν εκείνος του κατέθεσε ένα αίτημα για τη σήμανση στους δρόμους, πως βοήθησε χιλιάδες Ποντίους και Μακεδόνες να βρουν δουλειά, όταν εκείνοι χτυπούσαν αθηναϊκές πόρτες και τις έβρισκαν κλειστές.

Η πόλη καταλαβαίνει άριστα ποια είναι η μεταχείριση που υφίσταται ο Σαββίδης στην Αθήνα και την παίρνει προσωπικά. Γνωρίζει άριστα ότι, με εξαίρεση ελάχιστους υπουργούς, η κυβέρνηση και τα μέλη της αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να καταλύουν στο «Makedonia Palace» κάθε φορά που ανεβαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Παρατηρεί επίσης την ασυλία που διαθέτουν αυτοί που υβρίζουν χυδαία τον κόσμο της βορείου Ελλάδος ως «Βούλγαρο, Σκοπιανό, Τουρκόγυφτο» – συνέβη πρόσφατα με πρωταγωνιστή γνωστό «φίλαθλο» των Αθηνών, τον οποίο βεβαίως ουδείς εισαγγελέας κάλεσε για εξηγήσεις σχετικά με το παραλήρημα μίσους του κατά των κατοίκων της βορείου Ελλάδος.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι προσωπικό, προσλαμβάνει γενικότερες διαστάσεις και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις που έχει στη διάθεσή του το Μέγαρο Μαξίμου εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα. Πρώτοι το διαβάσατε άλλωστε από αυτές εδώ τις γραμμές εσείς πολύ προτού γίνει γνωστό από τα ρεπορτάζ των έγκυρων ιστοτόπων στα οποία αναφερόμαστε σήμερα.

Το Σάββατο το βράδυ, τέλος, την ώρα του τελικού, βρέθηκα σε μία παλιά ταβέρνα στη γεμάτη από βυζαντινά μνημεία Ανω Πόλη, τη «Δόμνα», με ισχυρό αριστερό παρελθόν, καθώς τις προηγούμενες δεκαετίες, όπως με ενημέρωσαν οι μυημένοι σε αυτόν τον όμορφο χώρο, όπου μπορείς να ακούσεις συνθέσεις όλων των μεγάλων Ελλήνων συνθετών, επισκέπτονταν τακτικά προσωπικότητες από τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. Τώρα πια, που τα τείχη έχουν πέσει, αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι πατριώτες ανταμώνουν κάθε Τρίτη και Πέμπτη και συνυπάρχουν ειρηνικά ανταλλάσσοντας σκέψεις, όταν η μικρή ορχήστρα κάνει διάλειμμα, για το μέλλον της πατρίδας.

Το θέμα μας τις προάλλες ήταν η διάσωση των ιστορικών κειμηλίων της Μονής Εικοσιφοίνισσας Δράμας στην οποία κατέληγαν όλες οι Βυζαντινές αυτοκράτειρες όταν έχαναν τη ζωή οι σύζυγοί τους. Το θέμα μας ήταν η επιστροφή των αυτοκρατορικών χρυσόβουλων και κειμηλίων που έκλεψαν οι Βούλγαροι στην Κατοχή.

Ούτε αυτό το θέμα λέει προφανώς πολλά πράγματα στη σημερινή Αθήνα, η οποία τις προηγούμενες ημέρες πανηγύρισε -και ορθώς- την επιστροφή του θραύσματος Φάγκαν του Παρθενώνος από το μουσείο της Σικελίας. Εδώ όμως οι άνθρωποι μιλάνε για αυτά με τις ώρες. Εδώ επίσης στη βαθιά Ελλάδα, σε έναν τέτοιο, χώρο πολιτισμού όπως η «Δόμνα», αντί για αναξιοπρεπή τσιφτετέλια μπορεί να δεις μέσα σε χρόνο dt να ενώνονται θαμώνες από διαφορετικά τραπέζια και να χορεύουν σε ατμόσφαιρα μυσταγωγίας θρακιώτικα με πάθος. Zωναράδικο χορό, μπαϊντούσκα κι άλλους.

Συμπεραίνω: Πρόκειται για ένα διαφορετικό λοιπόν εκλογικό και κοινωνικό σώμα με άλλες αξίες, με άλλες μνήμες, με άλλες ευαισθησίες και με άλλες προτεραιότητες. Εκλογικό σώμα που δεν αντέχει τα ψέματα, τις υποσχέσεις, τον ελιτισμό και την απόρριψη. Και, όταν αισθάνεται ψυχικά αποκομμένο από τις κυρίαρχες ελίτ της Αθήνας, συμπεριφέρεται ασύμμετρα. Για να διαβάσει κανείς λοιπόν σωστά τις δημοσκοπήσεις, ώστε να μην έχουμε ατυχήματα, πρέπει να μπει στην ψυχή της Μακεδονίας και της Θράκης.

Λυπούμαι να πω ότι οι επισκέψεις στο διάσημο και εξαιρετικό «Οψοποιών μαγγανείαι» που πραγματοποιεί η ημετέρα ηγετική πολιτική τάξις όταν επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη για να ικανοποιήσει γαστριμαργικά ουρανίσκους της δεν αρκούν. Το πιθανότερο είναι να μην την ενδιαφέρει να καταλάβει. Οι σχέσεις αυτές είναι πάντοτε αμφίδρομες άλλωστε. Από ένα σημείο και μετά, ούτε οι Μακεδόνες θέλουν να καταλάβουν.

Υστερόγραφο για τους αμύητους: Ο όρος «οψοποιών μαγγανείαι» συναντάται σε κείμενο του Γρηγορίου του Θεολόγου και σημαίνει τα Μάγια των Μαγείρων – ουσιαστικά παραπέμπει στην καλογερική μαγειρική της Ορθοδοξίας του Αγίου Όρους. Το οποίο επίσης είναι ελάχιστα δημοφιλές στην κυβέρνηση και λόγω της στάσης του στο Ουκρανικό αλλά και λόγω της απήχησης των πνευματικών του Αγίου Όρουςστους ορθόδοξους Έλληνες. Ακόμη ένα κομμάτι της Μακεδονίας που δεν καταλαβαίνει η Αθήνα.