Πήξαμε από σωτήρες και… φιδέμπορους!

Στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, αν πετάξεις πέτρα, ή
αδέσποτο σκύλο θα πετύχεις, ή πρόεδρο κόμματος…
Είθισται, και επειδή είμαστε πολιτικά ζώα, ο κάθε πικραμένος αμάμητος, που δεν μπορεί να ξεχαρμανιάσει αλλού, που δεν έχει που να πει τον πόνο του, να ιδρύει κόμμα. Με σκοπό να μας σώσει…
Μπορεί να ίδρυα κι εγώ ένα κόμμα (σάμπως οι άλλοι καλύτεροι είναι;) αλλά επειδή γνωρίζω γραφή κι ανάγνωση, ό,τι είναι να πω το λέω μέσα από αυτό εδώ το βήμα, ψυχοθεραπεύομαι, βγάζω το άχτι μου, οπότε μακριά από μένα τα αρχηγιλίκια και τα παραγοντιλίκια...
Εν πάση περιπτώσει όλοι σχεδόν οι πολιτικοί εν δυνάμει σωτήρες μας, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης και προσφοράς, ιδρύουν το δικό τους κόμμα… για να μας σώσουν (όπως λένε).
Κάποιοι καταφέρνουν να διασωθούν και να επικρατήσουν, και κάποιοι όχι.
Τα περισσότερα τέτοια κόμματα είναι σκόνη στον άνεμο, ή αλλιώς ανεμομαζώματα ανεμοσκορπίσματα.
Στα ελάχιστα τέτοια κόμματα που κατάφεραν να επιβιώσουν (λέμε τώρα) για κάποιο διάστημα συμπεριλαμβάνονται το ΚΟΔΗΣΟ, η ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά, το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, οι Αν.Ελ του Μπάνου, και μερικά ακόμη που δεν τα θυμάται ούτε η μάνα τους.
Είναι όμως μιλιούνια, όπως είναι λεγεώνες και οι εν δυνάμει σωτήρες μας.
Ποιον να πρωτοαναφέρω; Μέχρι κι ο Απόστολος Γλέτσος έχει κάνει κόμμα… μέχρι κι ο Κατσανέβας.
Για να μην αναφερθώ στη Ραχήλ, στον Μπαλτάκο, στον Βύρωνα Πολύδωρα, στην Παπακώστα, στον φίλο μου τον Φαήλο, και στον Τσιτουρίδη…
Ήμαρτον δηλαδή.
Κόμματα που τα ψηφίζουν καμιά δεκαριά άτομα, συνήθως συγγενείς πρώτου βαθμού του ιδρυτή, και που ο μόνος ρόλος που παίζουν είναι να ενισχύσουν την ματαιοδοξία του αρχηγού τους, με κάποιους κλακαδόρους παρατρεχάμενους (που πολλές φορές ψηφίζουν άλλον) να τον αποκαλούν κύριε πρόεδρε, και να του φέρνουν καφέ, ή να ανάβουν το τσιγάρο του.
Ευτυχώς όμως, αν εξαιρέσουμε κάποιες θλιβερές περιπτώσεις όπως το κόμμα του Βελόπουλου (το οποίο παρεμπιπτόντως πήρε με την πρώτη μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ επί δεκαετίες), ή το μόρφωμα του Μπαρουφάκη, τα περισσότερα τέτοια κομματίδια εξαφανίστηκαν οριστικά προχθές με τις ευρωεκλογές.
Έτσι έχουμε το παράδοξο φαινόμενο, κόμματα που εκπροσωπούνται στο εθνικό κοινοβούλιο να έχουν πάει άπατα, μη καταφέροντας να πιάσουν ούτε το 1-2%.
Και την μεγαλύτερη λούτσα την έφαγε ο πολύς Καμένος με τους πσαικζμένους Αν.Ελ του. Οι οποίοι πήραν λιγότερες ψήφους ακόμη και από το κόμμα του Ηλία Ψινάκη!!!!!
Κάτι που από μόνο του μου χάρισε ώρες ολόκληρες ακατάσχετου γέλιου και ψυχικής ηδονής.
Να βλέπεις τον Μπάνο, που με το 3.4% του επί 4 χρόνια συγκυβερνούσε με τον Αλέξη και διόριζε χιλιάδες δικούς του, και που κουνούσε το δάκτυλο στον Σαμαρά, στον Κυριάκο, κ.ά..., και που κυκλοφορούσε με κορβέτες, ελικόπτερα, και τζιπ, ντυμένος τη μια ΟΥΚΑΣ, την άλλη ναύαρχος, να παίρνει μετά βίας 0,80%... και να πλασάρεται δίπλα στο αντίστοιχο ποσοστό της Παπακώστα, του Τσιτουρίδη, και των Κυνηγών-Ψαράδων!
Το λες και θεία δίκη…
Σε νούμερα και αριθμούς, πιο πολλοί πηγαίναμε κάποτε στις προπονήσεις του Ηρακλή για να δούμε τον Χατζηπαναγή, απ’ όσους ψήφισαν προχτές τον Μπάνο!
Χα χα χα….
Τέλος πάντων, υπάρχουν και χειρότερα και σε αυτό εδώ το σημείο να θυμίσω πως το κόμμα της γυρολόγου Παπακώστα, που είναι και υπουργός εν ενεργεία παρακαλώ, πήρε μόλις το 0.21% των ψήφων, ισοφαρίζοντας σε μια από τις τελευταίες θέσεις το κόμμα του Δημοσθένη Βεργή(!), εκείνου του περίεργου δηλαδή που κάποτε φωτογραφίζονταν γυμνός στα προεκλογικά του φυλλάδια, προβάλλοντας τα τέτοια του στην… Τανσού Τσιλέρ!
Ελλάδα ολέ και τα μυαλά στο σέικερ.
Φούσκα όμως αποδείχτηκαν τελικά και οι Κεντρώοι του Λεβέντη, αλλά και οι Ποταμίσιοι του Σταύρου, οι οποίοι ποταμίσιοι είχαν πάρει 6.70% στις προηγούμενες ευρωεκλογές, και τώρα πήραν περίπου 1.50%.
Πνίγηκαν δηλαδή στις λάσπες των Πρεσπών, εκεί όπου τους ξέρασε η ανοησία του αρχηγού τους.
Τέλος, μεγάλη επιτυχία για τα δεδομένα της εποχής σημείωσε και το μαχητικό κόμμα της ζουρλής «Πλεύση Ελευθερίας», που πέρασε τον συγκαμένο, τον Σταύρο, ακόμη και τον Λεβέντη, με το 1.61% που άρπαξε από κάποιους εγγενώς ηλίθιους ψηφοφόρους.
Με κάποιους άλλους εξίσου βλαμμένους να πριμοδοτούν το κόμμα του Δραχμαζάνη και του σπινθηροβόλου Στρατούλη (ΛΑΕ) με το 0.57% των τελικών ψήφων.
Τέλος λοιπόν καλό, κι όλα καλά, και αναμένω τώρα να δω το ένδοξο μέλλον του κόμματος Μπαρουφάκη, όπως κι εκείνο του Βελόπουλου… που απέδειξαν ότι η τρέλα δεν έχει όρια, το βαρέλι της βλακείας δεν έχει πάτο, και ότι όσο υπάρχουν Ελληνέζοι, κάποιοι επιτήδειοι φιδέμποροι, όσο ανεπαρκείς ή απατεώνες κι αν είναι, πάντα θα βρίσκουν βήμα και ακροατήριο… ειδικά αν έχουν στα χέρια τους χειρόγραφες επιστολές του Ιησού (στα γαλλικά παρακαλώ).
ΥΓ- Κάτι ακούγεται και για ένα νέο κόμμα από τον Αλέκο τον Τριανταφυλλίδη, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Θα δούμε…

 http://www.antinews.gr