Παιδική Χαρά και Παιδότοπος: Ένας Γόρδιος δεσμός της Αυτοδιοίκησης. του Μιχάλη Σωτηρίου

Ο  Γόρδιος, όπως είναι γνωστό, ήταν αρχαίος βασιλιάς
της Φρυγίας και πατέρας του Μίδα. Ο μύθος του κόμπου (δεσμός), φτιαγμένου από φλοιό κρανιάς, βρισκόταν  ως θρησκευτικό σύμβολο ( του Διόνυσου -Σαβάζιου θεού ιππέα) φυλασσόμενο από Γορδιανούς  ιερείς στο παλάτι των βασιλέων της Φρυγίας. Πίσω από το σύμβολο αυτό υπήρχε ένας μύθος της Ανατολίας , γνωστού στην Μακεδονία, που εξυπηρετούσε την διαδοχή των βασιλέων με βάση την καταγωγή και όχι με βάση την κατάκτηση τόπων και εξουσίας που συναντάμε στους περισσότερους ελληνικούς μύθους. Γιατί το μυστικό της λύσης του δεσμού δινόταν από τους ιερείς στο βασιλικό διάδοχο.
Βέβαια, στην καθημερινή μας ζωή, η φράση Γόρδιος δεσμός σημαίνει ένα δύσκολο να λυθεί πρόβλημα. Και ένα τέτοιο πρόβλημα τείνει να γίνει, στην τοπική αυτοδιοίκηση, η δημιουργία και λειτουργία παιδότοπου και παιδικής χαράς.
Παιδότοπος, χαρακτηρίζεται ένας οριοθετημένος μη  κοινόχρηστος χώρος στο οποίο
παρέχεται αποκλειστικά ψυχαγωγία σε νήπια και παιδιά μέχρι δέκα ετών, με την παρουσία συνοδών και με επίβλεψη προσωπικού.
Παιδική Χαρά, χαρακτηρίζεται ένας οριοθετημένος κοινόχρηστος χώρος στα όρια μιας τοπικής  αυτοδιοικητικής αρχής. Παρέχει ψυχαγωγία σε νήπια και παιδιά μέχρι δεκατεσσάρων ετών.
Η νομοθεσία που σχετίζεται με τον παιδότοπο και την παιδική χαρά είναι: Υπουργ. Αποφάσεις  36873/ΦΕΚ 1364/Β/2007 , η 28492/ΦΕΚ 931/Β/2009,  η 15693/ΦΕΚ1096/ Β/2013 και η 27934/ΦΕΚ/Β/2029/2014. Επίσης, το ΦΕΚ 1690/Β/2009 και ο Ν.4474/ΦΕΚ 80/Α/2017 (άρθρο 28).
Αυτό και μόνο το γεγονός  προδιαθέτει για μια δύσκολη εφαρμογή. Όχι τόσο εξαιτίας των πολλών  προδιαγραφών που  απαιτούνται για τον εξοπλισμό και την υποδομή όσο γιατί η  ευθύνη για ό,τι συμβεί, σχεδόν αποκλειστικά, αποδίδει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Επιπρόσθετα, απαιτεί την παρουσία προσωπικού στο ωράριο λειτουργίας. Έτσι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε όλη σχεδόν την Ελλάδα επέλεξε την καθυστέρηση αναδημιουργίας  των περισσότερων χώρων Παιδικής Χαράς, προβάλλοντας, κυρίως, λόγους οικονομικούς.

Στις αρχές του 2017, η Ανεξάρτητη Αρχή του Συνήγορου του Πολίτη απέστειλε στον Υπουργό Εσωτερικών εκτιμήσεις και προτάσεις για τη λειτουργία και την ασφάλεια των παιδικών χαρών. Βασιζόμενη στην προαναφερθείσα νομολογία και στο Ν.2101/1992, άρθρο 31 (Συμμόρφωση με τη Διεθνή Σύμβαση  για τα Δικαιώματα του Παιδιού).
Στη Διεθνή αυτή Σύμβαση επισημαίνεται το δικαίωμα των παιδιών στο ψυχαγωγικό παιγνίδι, στις δραστηριότητες κατά τον ελεύθερο χρόνο, στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή.
Οι χώροι ψυχαγωγικού παιγνιδιού χρειάζονται περίφραξη με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές, όπως και ο εξοπλισμός του χώρου. Δεν επιτρέπεται ο αποκλεισμός του χώρου και ο Συνήγορος του Πολίτη επισημαίνει την μη ύπαρξη συγκεκριμένων κατευθύνσεων και προτύπων περίφραξης  και, κυρίως, φύλαξης παρά το ότι γενικώς αποδίδει, ρητά, την ευθύνη προστασίας  αυτών των χώρων στους Δήμους.
 Το σημαντικότερο είναι ότι, όπως οι ιερείς του Γόρδιου Δεσμού έδιναν τη λύση του προβλήματος στον διάδοχο, ο Συνήγορος του Πολίτη πρότεινε, πολύ συγκεκριμένους και πρακτικούς,  ένδεκα τρόπους αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος, ακόμη και για Αυτοδιοικήσεις που έχουν πραγματικά οικονομικά προβλήματα . Ώστε, να γίνει καθημερινή πραγματικότητα  το δικαίωμα των παιδιών στο ψυχαγωγικό παιγνίδι. Γιατί το παιγνίδι συμβάλλει στην απρόσκοπτη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Για να γίνει, όμως, πραγματικότητα, θα πρέπει  οι αυτοδιοικητικές  αρχές και υπηρεσίες να κινηθούν γρήγορα, με βάση την υποχρέωση στα παιδιά, προβλέποντας την παρουσία εντεταλμένου υπαλλήλου μόνιμου ή συμβασιούχου κατά το ωράριο λειτουργίας κάθε παιδικής χαράς. Κάτι που, στις σημερινές συνθήκες (π.χ. οκτάμηνα) είναι εύκολο να γίνει, αν το προγραμματίζουν φυσικά.
Για να αποδειχθεί ότι και στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχουν δυσεπίλυτα προβλήματα που η αυτοδιοίκηση να μην μπορεί να τα λύσει. Εφ’ όσον έχει τη βούληση να δώσει προτεραιότητα και  χρησιμοποιώντας  τις κατευθύνσεις που υπάρχουν. Βέβαια, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος  θα μπορούσε, ήδη, να είχε πάρει πρωτοβουλία πρότασης πιο απλής και ξεκάθαρης νομοθεσίας για τους παιδότοπους και τις παιδικές χαρές.