Μαρία Κόλλια : Γιατί ψηφίζω το νέο μνημόνιο

Η Υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας-Θράκης), Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά,

τοποθετήθηκε σήμερα, Τρίτη 14 Ιουλίου 2015, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, σχετικά με την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης. Ξεκαθαρίζει ότι στηρίζει την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θεωρεί όπως και ο επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ. «συνθηκολόγηση» στη συμφωνία με την οποία υποχρεώθηκε η κυβέρνηση, ενω προαναγγέλλει ότι η μάχη θα πρέπει να δοθεί στο εσωτερικό της ζώρας, ενάντια στο τρίγωνο της διαπλοκής  (τράπεζες, κόμματα, ΜΜΕ). Προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για το πολιτικό σύστημα (μείωση αριθμού βουλευτών, μειωση 50% της αποζημείωσης των Βουλευτών). Θεωρεί ότι τα μετρα-φόροι που επιβάλλουν οι δανειστές μας  δεν πρόκειται να αποδόσουν, αφου δεν δύναται να τα πληρώσουν αυτοί στους οποίους επιβάλλονται.
Η τοποθέτησή της ΥΜΑΘ ήταν η ακόλουθη:

Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από δήλωσή μου, όταν είχα διαγραφεί από τη Νέα Δημοκρατία το 2012 επειδή επέλεξα να μη ψηφίσω την τότε δανειακή σύμβαση.
Υποστήριζα ότι η οποιαδήποτε επιλογή, ναι ή όχι, ακουμπούσε το σωστό, ήταν όμως άλλα τα ζητούμενα που έπρεπε να μας απασχολούν.

Δεν πρόκειται λοιπόν σήμερα να μπω σε μια συζήτηση για υπερήφανους βουλευτές που υπηρετούν το λαό και δεν ψηφίζουν τη νέα δανειακή σύμβαση ή για ατιμασμένους δηλωσίες.
Το “ναι” δεν είναι απο μόνο του πάντα ενδοτικό, όπως και το “όχι” δεν είναι πάντα ηρωικό. Αποκτούν αξία μόνο όταν το καθένα λέγεται τη στιγμή που πρέπει.
Το μέλλον εξάλλου της χώρας μας δεν θα το καθορίσει η οποιαδήποτε δανειακή σύμβαση, αλλά θα εξαρτηθεί από το αν θα αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί, ότι υπάρχουν οράματα και ηγεσία, και κυρίως από τη συστηματική και συλλογική δουλειά.
Όποιος δειλιάσει, μεμψιμοιρήσει, ή επιλέξει να είναι απλός θεατής των εξελίξεων, θα λογοδοτήσει στους επόμενους και θα κριθεί αυστηρά από την Ιστορία.

Το γενικότερο κλίμα είναι βέβαια θολό, και οι πολίτες νιώθουν αποσυντονισμένοι, απελπισμένοι και απογοητευμένοι. Είναι απαραίτητο τώρα να ανυψώσουμε το ηθικό του λαού μας, και να καταλάβουμε όλοι μας ότι η χώρα χρειάζεται, όσο ποτέ, μια θεσμική κοινοβουλευτική επανάσταση που θα επανακαθορίσει το πολιτικό σύστημα.

Πρόσφατα στο δημοψήφισμα ζήτησα να απομονωθούν εκείνοι που στρώνουν τα χαλί για αναταραχή, όσοι οξύνουν το κλίμα και προκαλούν αντιπαραθέσεις. Απαίτησα να προστατεύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και το δικαίωμα που έχουν όλοι για την επόμενη δύσκολη μέρα.
Όλα αυτά ήθελα να τα ακούσουν οι νεότεροι συνάδελφοι που βρίσκονται σήμερα μαζί μας και να τους ευχαριστήσω για την καθαρότητα του λόγου τους, για τα πιστεύω τους και την αποφασιστικότητά τους.
Ειλικρινά, τιμάτε το κοινοβούλιο με τη στάση και την συμπεριφορά σας.

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,

Θα σταθώ λίγο στην καταλυτική τοποθέτησή σας, και ιδιαίτερα στη λέξη “συνθηκολόγηση”.
Με μια και μόνη λέξη, περιγράψατε καταλυτικά, και καθαρά πολιτικά, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
Στη μάχη που δόθηκε, αυτή ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε προσωπικά ή έχουν δημοσιοποιηθεί.

Όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, έχουμε υποχρέωση να επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, με την ξεκάθαρη στάση μας και τις ξεκάθαρες επιλογές μας.
Δεν είναι δυνατόν να πορευτούμε μαζί με εκείνους που ενώ θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης και εκτός ευρώ, μιλούν και για την ανασυγκρότηση της οικονομίας εντός της Ευρώπης.
Δεν είναι δυνατόν να συμπορευτούμε με κάποιους που θεωρούν τον ιδιώτη επιχειρηματία εχθρό της οικονομίας.
Πως είναι δυνατόν να αγωνιζόμαστε για το κοινό καλό, και άλλοι να μιλούν για γουναράδικα;
Γεμίσαμε αντιφάσεις, που κάποτε θα πρέπει να τελειώσουν οριστικά.
Η χώρα γέμισε με “στρατηγούς της δραχμής”. Όμως η δραχμή θέλει πάρα πολλούς στρατιώτες για να πολεμήσουν για αυτήν. Αυτοί μας λείπουν …
Αυτός ο στρατιώτης συμφωνεί με τον Τσίπρα, γιατί θεωρεί ότι η ανάσταση της χώρας περνάει μέσα από την εσωτερική κάθαρση, που μόνο η Κυβέρνησή μας μπορεί να κάνει.
Οφείλουμε να μην παραδώσουμε το όνειρο μιας Ελλάδας απαλλαγμένης από τις παθογένειες και τη βρωμιά των προηγούμενων ετών, σε κόμματα και δομές που πηγάζουν από τις ίδιες ακριβώς παθογένειες, και που έχουν σκοπό να μεταφέρουν τη βρωμιά και στο μέλλον μας.

Να δεχτούμε λοιπόν μια συνθηκολόγηση στο εξωτερικό. Αλλά μέσα στην Ελλάδα θα πρέπει να τελειώσουμε οριστικά με όλα εκείνα που δεσμεύουν τις πραγματικές δυνάμεις της χώρας.
Να τελειώσουμε οριστικά με ένα πολιτικό σύστημα που το έχουμε ορίσει επακριβώς. Αναφέρομαι στις τράπεζες, στα κόμματα και στα ΜΜΕ, στο τρίγωνο της διαπλοκής που όριζε τις τύχες της χώρας επί δεκαετίες.
Καμία συνθηκολόγηση δεν πρέπει να γίνει με αυτό τα σαθρό οικοδόμημα.

Και διερωτώμαι, αν οι εξελίξεις αναγκάσουν τον Πρωθυπουργό να συνθηκολογήσει και στο εσωτερικό της χώρας, θα πρέπει και εμείς να πράξουμε το ίδιο;
Δηλαδή, αν ο Πρωθυπουργός της χώρας συνθηκολογήσει με τη Νέα Δημοκρατία, με το ΠΑΣΟΚ ή με το αριστερό αποκούμπι της διαπλοκής, ποια στάση πρέπει να κρατήσουμε;
Τι θα πράξουν άραγε αυτές οι παρατάξεις με τα ανεξόφλητα δάνεια των καταχρεωμένων κομμάτων, που είχαν τις τύχες της χώρας για δεκαετίες στα χέρια τους;
Τι θα πράξουν άραγε με εκείνους που ευθύνονται για τα έκτροπα που μας οδήγησαν σ” αυτή την κατάσταση, και πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί, για να λογοδοτήσουν;
Τι θα κάνουν με τους νταβατζήδες που παίζουν τα ρέστα τους για να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία τους;
Θα συνθηκολογήσουμε εμείς με όλα αυτά;
Δεν γνωρίζουμε ήδη ότι θα κινηθούν με το λογική του μικρότερου κακού και όχι για το καλό του τόπου; Δεν γνωρίζουμε ήδη ότι υπάρχουν δεκάδες πρόθυμοι να τους υπηρετήσουν;

Ειλικρινά με προβληματίζει σοβαρά ότι δεν είχαμε οργανώσει ένα εναλλακτικό σχέδιο, αλλά από την άλλη στο μέλλον οφείλουμε να επιλέξουμε εμείς πώς και πότε θα συγκρουστούμε.
Γιατί είναι βέβαιο, ότι τη σύγκρουση δεν θα την αποφύγουμε.
Εκείνος που υποχωρεί αλλά δεν καταθέτει τα όπλα, σύντομα θα ξαναπολεμήσει, έχει γράψει ένας ποιητής.

Εκλιπαρώ να δώσουμε στη χώρα μια ευκαιρία, να θυσιαστούμε όλοι, για να έρθουν και να πατήσουν οι επόμενοι στις πλάτες μας. Αλλά να βάλουμε έτσι μια ταφόπλακα στη διαπλοκή, να επιβάλουμε την κάθαρση του τόπου.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ως πολιτικοί που έρχονται από το χθες, δεν έχουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία.

Πιστεύω, ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στον Πρωθυπουργό της χώρας, ότι προχωρούμε σε αναθεώρηση του Συντάγματος ή σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση.
Να απαιτήσουμε να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στο ελάχιστο που ορίζει ο νόμος.
Να αλλάζουμε τον εκλογικό νόμο, γκρεμίζοντας το εκλογικό σύστημα με σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, με υποψήφιους σε κοινές λίστες, και με ό,τι άλλο δημιουργικό θα προταθεί.
Να απαιτήσουμε να μειωθούν 50% μισθοί και επιδόματα και άλλα προνόμια των βουλευτών που δεν συμβαδίζουν με την κατάσταση της χώρας, ως ελάχιστη συνδρομή αλλά και ως ανάληψη της συνευπευθυνότητας μας για αυτό που έχει δημιουργηθεί.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με δάνεια του χθες και δανεικά από το μέλλον.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να σταθούμε στα πόδια μας.

Ας αξιοποιήσουμε τον όποιο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας. Είναι δεδομένο,  ότι η νέα συμφωνία είναι καταδικασμένη να αποτύχει, γιατί για μια ακόμη φορά, αντί ριζικών μεταρρυθμίσεων, βρίθει φόρων που είναι αδύνατο να πληρωθούν.
Όλοι γνωρίζουν, ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί αυτές τις δεσμεύσεις.
Ας προετοιμάσουμε λοιπόν το δικό μας σχέδιο ανάπτυξης. Δεν χρειάζεται να το περιγράψω, γιατί όλοι συμφωνούμε.

Θα καταλήξω όμως στο ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να ξεπεράσουμε εμπόδια και να προχωρήσουμε μπροστά.
Να εργασθούμε για ένα μοντέλο ανάπτυξης παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, που θα υποστηρίζεται από φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές.
Ας είναι αυτή η μεγάλη ιδέα για την αναγέννηση της πατρίδας μας.