Αν υπάρχει ένας καλλιτέχνης που έχει χαρακτηρίσει τις Σερραϊκές νύχτες, αυτός τότε σίγουρα είναι ο Γιωργάκης.

Γι' αυτούς που ξέρουν και γι' αυτούς που πρέπει να μάθουν...

Ο Γιωργάκης γεννήθηκε το 1926 στις Σέρρες. Αρχικά δούλεψε ως λούστρος στην στοά Καπλανίδη. Αργότερα θα τον βρούμε να πουλάει πασατέμπο έξω από τον κινηματογράφο «ΑΣΤΕΡΙΑ», να πουλάει λαχεία και να μεταφέρει γλυκά και ανθοδέσμες στους εορτάζοντες.

Η καλλιτεχνική καριέρα του Γιωργάκη αρχίζει στη δεκαετία του ’50. Η αισθησιακή και βελούδινη φωνή του μιλούσε κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων, που έχοντας ακόμη νωπές τις μνήμες του πολέμου, αναζητούσαν να βρουν τη χαρά, που τόσο στερήθηκαν.

Μέσα ψυχαγωγίας τα χρόνια εκείνα ήταν το ραδιόφωνο, ο κιν/φος και τα κέντρα διασκέδασης, που αφθονούσαν στην πόλη μας. «Σαρδέλας», «Τσέλιος», «Πατίκι», «Καρεκλάς», «Παπαρούνα», «Συσσίτιο» και πολλά άλλα κέντρα μεσουρανούσαν την περίοδο εκείνη.

Στα 17 του χρόνια άρχισε να ασχολείται με το τραγούδι ερασιτεχνικά και η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση έγινε στα 21 του, στο κέντρο «Καρεκλά» με παρτενέρ του τη μετέπειτα διάσημη τραγουδίστρια ΜΑΡΙΟΝ ΣΙΒΑ (Ρούλα Ρέικ τότε).

Μια πορεία ανηφορική, αλλά και με στάσεις, πλούσια σε εμπειρίες και συνεργασίες, σαράντα ολόκληρα χρόνια έδωσε μεγάλες χαρές, αλλά και πίκρες στον Γιωργάκη.

Πολλοί επιχειρηματίες θησαύρισαν από το «χρυσό» λαρύγγι του Γιώργου. Σε πόσους αρραβώνες, σε πόσους γάμους και σε πόσα γλέντια δεν τραγούδησε ο λαοφιλής Γιωργάκης. Ποιος από τους παλιότερους δεν χόρεψε ένα «παθητικό» ταγκό, ένα βαλσάκι ή ένα μπλουζ, τραγουδισμένο από τη φωνή του γλυκύτατου «καντσονετίστα»;

Ο Γιωργάκης αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος από το σερραϊκό κοινό. Τραγούδησε μεγάλες επιτυχίες ξένων και Ελλήνων συνθετών όπως «Ντομάνι», «Βιολετέρα», «Μαρία Ντολόρες», «Θάλασσα πλατειά», «Άσπρο μου περιστέρι πέτα», «Μητέρα», «Λούνα Ρόζα», «Το τραγούδι του ναύτη», «Ολέ Τορέρο», «Αντιός Μαρικίτα Λίντα», «Ξέγνοιαστα παίζαμε κρυφτούλι», «Ο Καμπαλλέρος γυρνά στη Γρανάδα» και άλλα πολλά.

Λένε πως τότε του γίνανε πολλές προτάσεις από διαφόρους θιάσους να συμπράξει μαζί τους καθώς και πρόταση από τον Γιώργο Οικονομίδη να κατέβει στην Αθήνα να κάνει καριέρα, αλλά η φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών του στάθηκε το «μεγάλο» εμπόδιο, μια και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας βρίσκονταν εκτός πόλεως.

Αλλά ο Γιώργος, φύσει τοπικιστής, δεν εγκατέλειψε τις Σέρρες. Στα μόνα μέρη που τραγούδησε εκτός της πόλης των Σερρών ήταν τα παραθαλάσσια κεντράκια της Καβάλας (Καλαμίτσα, Ηρακλείτσα, Ν. Πέραμος).

Ο Γιωργάκης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «πρωτοπόρος» των σημερινών νέων τραγουδιστών. Ήταν ο πρώτος που λάνσαρε το ψηλό τακούνι, τα φανταχτερά – λαμέ ρούχα και το μεγάλο μαλλί (τσουλούφι – μαλλί καρουλάκι) με αποτέλεσμα να προκαλεί την περιέργεια των συμπολιτών του, ακόμη και να δέχεται και προκλητικά έως άσχημα σχόλια κάποιες φορές… Ωστόσο ήξερε καλά, πως ο κόσμος τον αγαπούσε και ήθελε να τον ακούσει.

Οι τελευταίοι που τον πρόλαβαν να τραγουδάει, θα τον θυμούνται στον Αη - Γιάννη, στους "Καταράκτες" που γέμιζαν κάθε βράδυ για να ακούσουν τη φωνή του.

Από τη μέρα του σταμάτησε να εμφανίζεται στα νυχτερινά κέντρα άρχισε να μαραζώνει και να αργοπεθαίνει.

Το μόνο φάρμακο για αυτόν ήταν η επανεμφάνισή του στην πίστα αλλά φήμες λέγανε πως “πολεμήθηκε” άγρια από τα βρώμικα κυκλώματα και έχασε τη μάχη…

Ο Γιωργάκης μέρα του Μαγιού του 1993 άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, μακριά από τις Σέρρες, την πόλη που γεννήθηκε, αγάπησε και θυσίασε για χάρη της μια “λαμπρή καριέρα”.

Με στοιχεία από eproodos.gr

Φωτογραφία: ΦΩΤΟ ΚΛΙΚ