Δήμος Σερρών : Το αρχείο Τζανακάρη και η δημοτική αρχή

 

Μια υπόθεση που ξεκίνησε επί Αγγελίδη, συμφωνήθηκε επί Χρυσάφη, δυστυχώς και χωρίς πειστική εξήγηση εκ μέρους της νέας δημοτικής αρχής Β.Μητλιάγκα, εξι μήνες μετά, δεν έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία, χωρίς να γίνει απολύτως κανένα βήμα προόδου.

ΑΡΘΡΟ του Νίκου Φαλαγκάρα

Είναι ευρύτερα γνωστό ότι ο Βασίλης Τζανακάρης, εκτός από καταξιωμένος και επάξια βραβευμένος συγγραφέας (ακόμα: εκδότης, δημοσιογράφος, αθλητικογράφος, ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός, διαφημιστής, φωτογράφος κ.λπ.), έχει και ένα πλούσιο αρχείο, πραγματικό θησαυροφυλάκιο. Είχα την ευκαιρία, όταν με προσκάλεσε και μένα, να το επισκεφτώ επανειλημμένα και να θαυμάσω τον ανεκτίμητο πλούτο του.

Φυσικά, η δημιουργία του κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση ήταν. Χρειάστηκε, εκτός από τον ζήλο, τη γνώση και τη δημιουργική του φαντασία, χρόνο, επίπονη και επίμονη έρευνα και χρηματική δαπάνη εξ ιδίων για τον συνεχή εμπλουτισμό του με σπάνιο υλικό, που για να το βρει, έπρεπε να το αναζητήσει στις πηγές του. Και μάλιστα χωρίς τη στήριξη και τη συνδρομή κανενός δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα. Ίσα ίσα που σε μερικές περιπτώσεις συνάντησε και ποικίλα εμπόδια που ευτυχώς τα ξεπέρασε.

Μόλις που χρειάζεται να σημειώσουμε ότι ένα αρχείο, και μάλιστα τέτοιου εύρους και μεγέθους, όπως αυτό του Βασίλη Τζανακάρη, ενδιαφέρει (ή οφείλει, αν, προτιμάτε, να ενδιαφέρει), εκτός από τον δημιουργό του, και την κοινωνία ευρύτερα. Με πρώτους τους φορείς του, οι οποίοι, όταν έχουν όραμα και πρόγραμμα, πρέπει (και μπορούν) να αποκτήσουν εκείνο το τμήμα που τους αφορά και να συμβάλουν στην περαιτέρω αξιοποίησή του. Έτσι τα οφέλη που θα προκύψουν, ο καθένας το αντιλαμβάνεται αυτό, δεν χρειάζεται να είναι ειδικός, θα είναι πολλαπλά και σε περισσότερα επίπεδα.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, κατά την τελευταία δημαρχιακή θητεία του Πέτρου Αγγελίδη, ξεκίνησε η συζήτηση για την απόκτηση από τον Δήμο μέρους του αρχείου Τζανακάρη. Συνεχίστηκε επί της θητείας του Αλέξανδρου Χρυσάφη που τον διαδέχθηκε, οπότε και ολοκληρώθηκε με την απόφαση της απόκτησής του. Έναντι ευλόγου τιμήματος που ο Δήμος συμφώνησε και ανέλαβε τη δέσμευση να πληρώσει στον δικαιούχο.

Επειδή η διοίκηση του Δήμου έχει συνέχεια (και συνέπεια υποτίθεται) -και όχι μόνο γι’ αυτό- η απόφαση εκείνη δεσμεύει (νομικά αλλά και ηθικά) και υποχρεώνει τη διάδοχο στη δημοτική αρχή Βαρβάρα Μητλιάγκα, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε, χωρίς καμία καθυστέρηση, να υλοποιηθεί η εν λόγω απόφαση. Δυστυχώς και χωρίς πειστική εξήγηση εκ μέρους της δημοτικής αρχής, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχει γίνει απολύτως κανένα βήμα προόδου.

Προσωπικά είχα την εντύπωση ότι το ζήτημα αυτό είχε ήδη τακτοποιηθεί. Όταν, όμως, ο Βασίλης Τζανακάρης με πληροφόρησε ότι όχι μόνο αυτό δεν συνέβη, αλλά κουράστηκε -κυρίως ψυχολογικά- να απευθύνεται στους αρμοδίους εκπροσώπους του Δήμου και να παίρνει αόριστες υποσχέσεις, αισθάνθηκα έκπληξη, μαζί και λύπη, που, ας μου επιτραπεί να την εκφράσω και μέσα από το σημείωμα αυτό. Έστω κι αν είναι γνωστό ότι ο ήχος της φωνής μου -δεν εκπροσωπώ κανέναν και τίποτα πέρα από τον εαυτό μου- δεν κατορθώσει να συναντήσει και τόσο ευήκοα ώτα. Είναι πάντως, σε κάθε περίπτωση, προτιμότερη η δημόσια έκφραση της γνώμης από τη (συν)ένοχη σιωπή. Για να μη γίνουμε -τάχα- δυσάρεστοι. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, να μη διαταραχθούν οι δημόσιες σχέσεις.

Οι υπεύθυνοι του Δήμου, με την ανακόλουθη και ασυνεπή στάση τους αυτή απέναντι στον Βασίλη Τζανακάρη, δεν υποτιμούν μόνο το πολύτιμο υλικό που τους προσφέρει, βάσει της συμφωνίας, ως κάτοχος του αρχείου, αλλά αδικούν και ζημιώνουν και τον ίδιο τον φορέα-θεσμό που έταξαν τον εαυτό τους να υπηρετούν με τον πιο ωφέλιμο και αποτελεσματικό τρόπο στερώντας του έναν σπάνιο θησαυρό. Με άλλα λόγια, η απόκτηση του αρχείου, εν προκειμένω, δεν είναι απλώς εκπλήρωση νόμιμης συμβατικής υποχρέωσης (pacta sount servanda, έλεγαν πολύ σοφά οι Ρωμαίοι) απέναντι στον κάτοχό του, αλλά και μακροπρόθεσμη πνευματική και κοινωνική επένδυση.

Ολοκληρώνοντας το σημείωμα αυτό, θα έλεγα ότι ακόμα και να μην είχαν προηγηθεί όλα αυτά που τελικά καλώς αποτέλεσαν τον κορμό της συμφωνίας ανάμεσα στον Βασίλη Τζανακάρη και τους προηγούμενους δημοτικούς άρχοντες, θα περίμενε κανείς από τη σημερινή δήμαρχο, προκειμένου να βάλει τη δική της ευδιάκριτη σφραγίδα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου, να αναλάβει η ίδια σχετική πρωτοβουλία.

Και προεκτείνοντας τη σκέψη μου, να στραφεί και προς άλλες κατευθύνσεις και πηγές (αρχειακές), ώστε να εφοδιαστεί ο Δήμος με ανάλογης ποιότητας και αξίας υλικό που θα συμβάλλει μακροπρόθεσμα στη θωράκιση και την αντίστασή μας απέναντι στη λήθη και την γενικευμένη αδιαφορία. Σε πείσμα της προϊούσας έκπτωσης και παρακμής που προτάσσει και ευνοεί η εποχή μας.

Κι επειδή δεν θα ήθελα το κείμενο αυτό να αφήσει δυσοίωνο αποτύπωμα, προεξοφλώντας τις ενέργειες της δημοτικής αρχής, επιφυλάσσω στον εαυτό μου μερικά ψήγματα ελπίδας ότι το ζήτημα αυτό θα διευθετηθεί το συντομότερο και με τον προσήκοντα τρόπο. Ιδού η Ρόδος…

ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ

16/06/2024

 

 https://www.anexartitos.gr