Δήμος Σερρών : Η «λιγότερο επώδυνη λύση»

 

Κείμενο : Αθανάσιος Μποικος

Αυτό είναι εδώ και καιρό το καθιερωμένο μότο με το οποίο αντιμετωπίζονται τα σοβαρά δομικά προβλήματα της (λεγόμενης) Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Το ακούσαμε, για μια ακόμη φορά, από την κα Δήμαρχο Σερρών στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στις 29/1, κατά τη συζήτηση των τριών τελευταίων θεμάτων που αφορούσαν σε «συμβάσεις διαδημοτικής συνεργασίας για την υποβοήθηση της άσκησης των αρμοδιοτήτων πολεοδομίας στους Δήμους Σιντικής, Βισαλτίας και Ηράκλειας από την Υπηρεσία Δόμησης (Υ.ΔΟΜ) του Δήμου Σερρών».

Τσακισμένες και άκρως υποστελεχωμένες οι υπηρεσίες πολεοδομίας στους περιφερειακούς δήμους του νομού, παρά το βαρύ σε όγκο έργο που έχουν να επιτελέσουν, απευθύνονται προς βοήθεια στο Δήμο Σερρών, στέλνοντας τους ελάχιστους επιστήμονες υπαλλήλους τους να εργαστούν στην αντίστοιχη υπηρεσία του μητροπολιτικού δήμου, για να μπορέσουν να επιτελέσουν –έστω και κατ΄ευφημισμό- το έργο τους, να αποκτήσουν εμπειρία και να επιστρέψουν, κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο μέλλον, στην έδρα τους, όπου θα οργανώσουν τις υπηρεσίες τους. Αυτά λέει το πλάνο των δημάρχων.

Εν ολίγοις, οι τοπικές αυτοδιοικήσεις του νομού λένε στους κατοίκους – πολίτες: Αν θέλετε να έχετε πιθανότητα να τελειώσετε κάποτε τη δουλειά σας, τραβάτε στα Σέρρας.

Εντελώς αυτοδιοίκηση!

Αφού με τον «Καλλικράτη» και τον «Κλεισθένη» φορτώθηκαν οι δήμοι με πάμπολλες νέες αρμοδιότητες χωρίς την αντίστοιχη υποστήριξη- στελέχωση, καλούνται να ανταπεξέλθουν σε καθήκοντα και υποχρεώσεις εντελώς αναντίστοιχες με τις πραγματικές τους δυνάμεις και δυνατότητες.

Αυτό το «κακό» δε φαίνεται να απασχολεί και ιδιαίτερα δημάρχους και δημοτικά συμβούλια. Και αν κάποια στιγμή διαμαρτύρονται προς την κεντρική κυβέρνηση για την απαράδεκτη και αφόρητη αυτή κατάσταση, αυτό γίνεται εντελώς χλιαρά και χαλαρά, έχοντας σαν απόλυτο δεδομένο πως μέσα στις ντε φάκτο δεδομένες γι΄αυτούς συνθήκες οι δήμοι οφείλουν να διαχειριστούν υποθέσεις υπεράνω δυνάμεων και δυνατοτήτων τους.

Καμία καταγγελία, καμία διεκδίκηση, κανένας συλλογικός αγώνας για την ανατροπή μιας μεθοδικά επιβληθείσας κατάστασης, η οποία οδηγεί την Τ.Α. σε πλήρη αποδιοργάνωση και ανυποληψία, καθιστώντας την απλό ετεροδιοικούμενο διαχειριστή β΄ διαλογής της κατάστασης αυτής.

Τα πράγματα, βεβαίως, δεν είναι σκούρα μόνο για τους περιφερειακούς δήμους του νομού. Και ο Δήμος Σερρών αντιμετωπίζει μεγάλα δομικά – λειτουργικά προβλήματα, λόγω της πολιτικής που επιβλήθηκε με τα μνημόνια και τις διάφορες «συνεργασίες» μέσω της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης.

Στη σημερινή (31/1) συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής (πρόεδρος η κα Μητλιάγκα) ήρθε θέμα αντικατάστασης των 2 μελών της τριμελούς Κοινής Επιτροπής Παρακολούθησης της σύμβασης μεταξύ Δήμου και ΑΝ.Ε.ΣΕΡ., λόγω αλλαγής φρουράς στη διοίκηση του δήμου. Φεύγουν οι δύο της «Συμμαχίας» και έρχονται δύο των «ΕΝΤΟΣ» (το τρίτο μέλος ορίζεται από την ΑΝΕΣΕΡ).

Η σύμβαση μεταξύ Δήμου Σερρών και ΑΝΕΣΕΡ εμφανίστηκε σαν λύση στην αδυναμία του προσωπικού της Τεχνικής Υπηρεσίας να ανταπεξέλθει στα πολύ διευρυμένα καθήκοντά του.

Ας ζητήσουμε, λοιπόν, τη βοήθεια της αναπτυξιακής εταιρείας «με σκοπό την παροχή τεχνικής υποστήριξης στο Δήμο Σερρών για την επίβλεψη Έργων.»

Εύκολα γίνεται κατανοητό ότι οι τέτοιου συμπράξεις συνιστούν ένα ακόμη, ποιοτικά ανώτερο, βήμα προς την ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών των δήμων. Διότι εδώ δεν πρόκειται απλώς για ανάθεση σε ιδιώτη-εργολάβο συγκεκριμένου έργου, την επίβλεψη του οποίου ασκεί εξ ολοκλήρου ο δήμος με τις αρμόδιες υπηρεσίες του, αλλά για εκχώρηση κρίσιμου μέρους των ελεγκτικών λειτουργιών – καθηκόντων του δήμου σε εταιρείες εκτός δήμου, ιδιωτικές ή ημι-ιδιωτικές.

Με κραυγαλέα σκοπιμότητα, πλην όμως ανεπιτυχώς και ματαίως στο άρθρο 5.2 της σύμβασης προβλέπεται σαν υποχρέωση της ΑΝΕΣΕΡ «Να εξασφαλίζει τη συμμόρφωση όλων των στελεχών [της] προς τις υποδείξεις και εντολές της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου Σερρών».

Μα για να είναι σε θέση η τεχνική υπηρεσία (Τ.Υ.) του δήμου να κάνει υποδείξεις σε τεχνικούς-υπαλλήλους της ΑΝΕΣΕΡ, πρέπει να παρακολουθεί με τους υπαλλήλους της (η Τ.Υ.) την εξέλιξη των εργασιών κάθε έργου επί τόπου και εκ του σύνεγγυς. Και πώς μπορεί να εξασφαλιστεί αυτό, όταν βασικό αιτιολογικό για την αναγκαιότητα σύναψης της ίδιας της σύμβασης προβάλλεται το γεγονός ότι το υπαλληλικό προσωπικό της Τ.Υ. του δήμου δεν επαρκεί για την επίβλεψη των έργων;

Στην ουσία, ο δήμος παραδίδει σε τρίτους ΚΑΙ το ελεγκτικό του έργο.

Να μην αναφερθούμε αναλυτικά στο κόστος αυτών των συμβάσεων συγκριτικά με το μισθολογικό κόστος μόνιμων υπαλλήλων/επιστημόνων, που πρέπει –έπρεπε από προχτές- να είχαν προσληφθεί στους δήμους για να στελεχώσουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες.

Να μην αναφερθούμε αναλυτικά στην επιπρόσθετη εμπλοκή μερών στα δημόσια-δημοτικά έργα ούτε στο μεγαλύτερο μπλέξιμο σε περιπτώσεις καταμερισμού ευθύνης για ενδεχόμενη αστοχία ή καθυστέρηση ενός έργου. Ο δήμος να ρίχνει την ευθύνη στην ΑΝΕΣΕΡ και η ΑΝΕΣΕΡ στο δήμο. Σε αυτή την περίπτωση η υπόθεση παραπέμπεται στα δικαστήρια (άρθρο 12 – Επίλυση διαφορών). Αν μάλιστα εμπλέκεται στο γαϊτανάκι και το τρίτο μέρος – ο εργολάβος- … τρέχα γύρευε!

[Παρεμπιπτόντως εδώ, μεταξύ των έργων που αναφέρονται στη σύμβαση Δήμου – ΑΝΕΣΕΡ είναι και η «ανάπλαση του πάρκου Ειρήνης» στα Σφαγεία (προϋπολογισμός 1.345.000 €), το οποίο κατέληξε, εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, σε χώρο περίκλειστο με ψηλά δικτυωτά συρματοπλέγματα. Τις πταίει; Ουδείς; Πόσο μάς βοήθησε εδώ ο εξωτερικός εταίρος – συνεργάτης (ΑΝΕΣΕΡ); Σιωπή!]

Όλα αυτά είναι πρόθυμοι να τα καταπιούν αμάσητα οι δήμαρχοι και οι δημοτικές αρχές, με τη συναίνεση της «μεγάλης» αντιπολίτευσης. Και αυτό ακριβώς κάνουν, αναζητώντας, βέβαια, τη «λιγότερο επώδυνη λύση».

Και μένω να αναρωτιέμαι μες στο κρύο σούρουπο της τελευταίας μέρας του Γενάρη:

Η περισσότερο επώδυνη λύση ποια θα ήταν, δηλαδή!

Αθανάσιος Μπόϊκος

Σέρρες, 31 Ιαν 2024

..................

Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο "αρπάχτηκε" από διαδικτυακή ανάρτηση του "ΕΠΙΛΟΓΕΣ", με πρόθεση να τονίσει το ολοένα και πιο διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πραγματικής και εικονικής πραγματικότητας, που, συν τοις άλλοις, πληρώνεται πανάκριβα από (όλους εμάς) τους πολίτες.