Σέρρες : Επιτύμβιες στήλες- Ενθάδε κείται η αισθητική της πόλης

 

 

 

Κείμενο : Κώστας Πασχάλης

Οι αισθητικές παρεμβάσεις στην πόλη μας τα τελευταία χρόνια δείχνουν να προσλαμβάνουν έναν ολοένα και πιο μακάβριο χαρακτήρα, σαν να θέλουν να επιβεβαιώσουν τις αρνητικές οικονομικές επιδόσεις του νομού και της πόλης μας, που μας φέρνουν ουραγούς στη γενικότερη κατάταξη. 

 

Έτσι μετά τα πιθάρια και τα «κιβούρια» με τους κρουνούς (που τρέχουν όταν θυμούνται) τώρα έχουμε και τις επιτύμβιες στήλες. 

 

Όπου γάμος και χαρά, όπου παρτέρι και στήλη. Κάθε χώρος που θυμίζει ή που θέλει να θυμίζει χώρο πρασίνου (μιλούμε για «χορταριασμένες» επιφάνειες που μόλις και μετά βίας εκτείνονται σε μερικά τετραγωνικά μέτρα) έχουν αποκτήσει τη δική τους αναθηματική στήλη. 

 

Πλάκες τοποθετημένες στο χώμα όπως ακριβώς οι επιτύμβιες στήλες των ταφικών μνημείων, αναγράφουν αντί της ημερομηνίας θανάτου του θανόντα, την ονομασία ενός ιστορικού προσώπου που διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην ιστορία των Σερρών.

 

 Το ακόμη πιο «πρωτότυπο» της όλης υπόθεσης είναι πως δίπλα στο όνομα του τιμώμενου προσώπου βρίσκεται ένα QR CODE (ελπίζω να αναγράφεται σωστά) το οποίο εφόσον κάποιος σκανάρει με το κινητό έχει τη δυνατότητα να πληροφορηθεί το ιστορικό του.

 

 Το ότι η ιστορία θα διδάσκονταν μέσω σκαναρίσματος σε επιτύμβιες στήλες, ε αυτό ειλικρινά μας ξεπερνάει. Αφήστε που υπάρχει η περίπτωση η όλη ιστορία με αυτό το QR CODE να γίνει μόδα και να εγκατασταθεί στα ταφικά μνημεία. Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει… 

 

Σε κάθε περίπτωση είναι πλέον εμφανές πως σ’ αυτή την πόλη η αισθητική παραμένει μία έννοια που για τους ιθύνοντες μοιάζει με δισεπίλυτη μαθηματική εξίσωση, την οποία επιχειρούν να λύσουν με πράξεις απλής αριθμητικής. 

 

Ρίχνει ο πρώτος μια ιδέα, την πιάνει ο δεύτερος, την κοινοποιεί στον τρίτο και ούτω καθεξής, μέχρις ότου ο καθ’ ύλην ή τύποις αρμόδιος την προκρίνει ως ευρηματική και «πιασάρικη». Για το κόστος δεν μιλάμε, άλλωστε τι είναι μερικά χιλιάρικα μπροστά στην υλοποίηση τέτοιου είδους αισθητικών παρεμβάσεων που δίνουν χρώμα (έστω πένθιμο) στην πόλη. 

 

Αν τώρα στις επιτύμβιες στήλες προσθέσει κανείς τους λαχανόκηπους, τους οδοδείκτες με τις χιλιομετρικές αποστάσεις μεταξύ των ιστορικών μνημείων (για ποια μνημεία και ποιες αποστάσεις;) ή αυτούς που αφορούν σε υποτιθέμενες ποδηλατικές διαδρομές και τέλος (αν βέβαια υπάρχει τέλος στον κατήφορο) την εικόνα του τεράστιου αρκούδου (δυστυχώς αδυνατούμε να καταλάβουμε τον όποιον συμβολικό του χαρακτήρα), που πήρε μεταγραφή και στρογγυλοκάθισε στην Πλατεία Εμπορίου εν’ όψει των Χριστουγέννων, καταλαβαίνουμε ότι σ’ αυτήν την πόλη και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε.