13ο και φαρμακερό ( αν αληθεύουν τα όσα γράφει ) το σχόλιο του Τάσου Χανλίογλου. Ο οποίος μιλα για το μουσείο Ξενάκη και αναφέρει οτι ο ειδικος που ανέλαβε την διαρρύθμισή του και την ανάρτηση των έργων στον χώρο της πιανακοθήκης έλαβε το ουχί ευκαταφρόνητο ποσό των 250.000 ευρω .
Το σχόλιο του κ Χανλίογου
Αφήνουμε πίσω μας το ΔΗΠΕΘΕ να λειτουργεί σύμφωνα με τα κελεύσματα της αείμνηστης Αγίας Μελίνας χωρίς βέβαια να μας λυθεί έστω και μια απορία. Άλλωστε γνωστή η πρακτική που εφαρμόζεται. **Άσε τους Δημότες να λένε, να λένε ώσπου κάποτε θα βαρεθούν. Μετά εμείς θα μοιράσουμε μερικά "καθρεφτάκια" και όλα μέλι γάλα**
Οδεύουμε τώρα προς ένα άλλο εν δυνάμει μαστόδοντα, που τείνει να μετατραπεί το περιβόητο Μουσείο Ξενάκη. Μάλιστα απέχω μερικές μόνον δεκάδες μέτρα και τον χρόνο που απαιτήθηκε η ολοκλήρωσή του τον μετρούσα σε χρόνια. Άκουσα ότι κόστισε η ανακατασκευή του στρατιωτικού κτηρίου περίπου ένα εκατομμύριο. Σιγά τα λεφτά θα πει κάποιος. Επίσης από πληροφορίες ο ειδικός περί της διαρρύθμισής του και ανάρτησης των έργων έλαβε το ουχί ευκαταφρόνητο ποσό των 250.000 ευρωων. Σιγά τα λεφτά θα μου ξαναπεί κάποιος άλλος. Και θα έχει απόλυτο δίκαιο όταν «λεφτά υπάρχουν».
ΞΕΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος: Εικαστικός, γλύπτης, λογοτέχνης, ποιητής. Γνωστός σε περιορισμένο κύκλο της τέχνης κυρίως στις χώρες όπου σπούδασε, δραστηριοποιήθηκε και βέβαια στην χώρα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. ( Καιρό) Άντε και στην Αθήνα. (Διατηρούσε ατελιέ).
Η μεταμοντέρνα τέχνη την οποία εξαρχής ακολούθησε απαιτεί γνώση επιπέδου τελειόφοιτων ανώτατης σχολής ΚΑΛΩΝ τεχνών για να γίνει κατανοητή. Σιγά το δύσκολο θα μου πει πάλι κάποιος. Τι μας έχεις εμάς, ρε Χανλίογλε, του Αραμπατζή Μαχαλά, για «παίξε γέλασε»;
Και για να σοβαρευτούμε. Θαρρώ ότι το ίδιο θα συνέβαινε αν γινόταν ένα Μουσείο του Θεοτοκόπουλου κάπου στην Παταγωνία. Παράταιρα πράγματα. Θα πίστευα στην δημιουργία Μουσείου με την παραστατική τεχνοτροπία άντε τον ρεαλισμό ακόμη και τον εμπρεσιονισμό. Αλλά να προσπεράσουμε άλλα 20 τουλάχιστον ρεύματα και ξαφνικά να βρεθούμε με ένα Μουσείο μεταμοντέρνας τέχνης με έργα ενός καλλιτέχνη μόνον, λίγο κουφό με κάνει. Ναι, να ταξιδέψει κάποιος/α να δει και όντως να συγκινηθεί τον Βαν Κονγκ όπως και έναν Μουγκ ή τον Μπέικον εκεί που τους αρμόζει, συμφωνώ. Θα ταξιδέψει όμως ο φίλος/η της τέχνης για να δει τον Ξενάκη κάπου στην άκρη των Σερρών; Όχι λέει η φωνή της λογικής. Τα μαστόδοντα ή τα εν δυνάμει, αποτελούν ονειρώξεις κάποιων, που εγώ ο φορολογούμενος καλούμαι να καλύψω οικονομικά καθώς ο χώρος δεν έχει εισιτήριο, πως να έχει άλλωστε, και δυστυχώς πρέπει να λειτουργεί.Κάποια εξήγηση επ' αυτού οι Δημοδιαχειριστές διαθέτουν να μας δώσουν;
Σημ: Θα επιθυμούσα ένα μουσείο με εικαστικά έργα Σερραίων εικαστικών μιας κατανοητής τεχνοτροπίας και αρκούντως επισκέψιμο, καθώς λεφτά δεν υπάρχουν.
Τάσος Χανλίογλου
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή