Κοίτα να μαθαίνεις : Ντράπηκε και η ντροπή

 

 

 

Του Σεβ. Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου

---

Για τις γιορτές των Ελευθερίων του Σιδηροκάστρου διοργανώνονται κάθε χρόνο σειρά εκδηλώσεων από το Δήμο, την Ιερά Μητρόπολη και διάφορους συλλόγους.

Έτσι και φέτος η θεατρική ομάδα του Δήμου, αποτελούμενη από εθελοντές ηθοποιούς, ανέβασε ένα έργο εις τιμήν και μνήμην των ηρωϊκώς πεσόντων για την απελευθέρωση της πόλης μας και της Μακεδονίας μας.

Το περιεχόμενό του βέβαια δεν είχε αναφορά στα γεγονότα του παρελθόντος και στα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων μας, αλλά ήταν ανεξάρτητου περιεχομένου, δηλαδή είχε σχέση με κάποια σπάνια ασθένεια του να υβρίζει κανείς χυδαιότατα και που εμείς και πολύς κόσμος, σχεδόν όλοι, πρώτη φορά την ακούγαμε, πλην μιας γιατρού.

Εμείς σ ' όλα αυτά δεν έχουμε λόγο, αφού άλλοι είναι υπεύθυνοι, αλλά ούτε και ζούμε σε θεοκρατικό καθεστώς για να επιβάλλουμε τη γνώμη μας.

Όμως δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε κριτική στα όσα είδαμε και ακούσαμε σε μία μικρή επαρχιακή πόλη και μάλιστα από πολύ καλούς και μορφωμένους συμπολίτες μας που οπωσδήποτε διάβασαν από πριν το σενάριο και έμαθαν τα λόγια τους πολύ καλά από στήθους, έστω και αν επρόκειτο δήθεν για επιστημονική παρουσίαση που αυτό δεν μας λέει τίποτα.

Λογοκρισία μας λένε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε και δεν διεκδικούμε τέτοιο ρόλο. Όμως κριτική έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε και υποχρέωση διότι είμαστε πνευματικά υπεύθυνοι απέναντι στο ποίμνιό μας και σκεπτόμενοι, αλλά και βλέπουμε και καταλαβαίνουμε και δεν πρέπει να κλείνουμε το στόμα μας και τα αυτιά μας.

Αγαπητές μου Κυρίες και Κύριοι, μανάδες και πατεράδες και γιαγιάδες, γελούσατε μ' αυτά που ακούγατε και βλέπατε. Για γέλια ήμασταν ή για κλάματα με όλη αυτή τη σαβούρα που μας σέρβιραν απόψε;

Τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας που ήταν θεατές δεν τα σκεφτήκατε; Κοιτούσα γύρω γύρω και έβλεπα ότι έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Αποσβολωμένα. Καταλάβατε το γιατί;

Καταλάβατε, καταλάβαμε τι έγινε απόψε; Το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο θα πρέπει να ασχοληθεί και να βάλει πρόστιμα εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί;

Γιατί, αγαπητοί μου, όσοι διαβάζετε αυτό το ταπεινό άρθρο, όσα ακούσαμε ούτε στο τελευταίο λιμάνι δεν λέγονται.

Τέτοιες βρώμικες εκφράσεις δημόσια από ένα διδασκαλείο, όπως είναι το Θέατρο, και μια θεατρική παράσταση δεν τα ξανακούσαμε.

Ούτε ο αθυρόστομος Αριστοφάνης δεν έγραφε αυτά που ακούστηκαν. Και στα έργα, στις εκπομπές, στην τηλεόραση, όταν λέγονται κάποιες "κακές" φράσεις, μπαίνουν αποσιωπητικά και κρύβονται οι λέξεις που δεν πρέπει να ακουστούν γιατί προσβάλλουν τη δημόσια αιδώ.

Γιατί υπάρχουν και μικρά παιδιά. Δηλαδή κατά κάποιον τρόπο λογοκρίνονται.

Εμείς απόψε μπήκαμε σ' έναν βόθρο, σ' έναν οχετό, και βγήκαμε βρώμικοι.

Γιατί είμαστε βρώμικοι και διεστραμμένοι στην ψυχή. Ε!! Και καλά ο Δήμαρχος που καθόταν δίπλα μου δεν ενημερώθηκε ως υπεύθυνος για το περιεχόμενο του θεάτρου.

Θα τον έλεγαν, αν το έκανε, οπισθοδρομικό. Και ευτυχώς οπισθοδρόμησε και σηκώθηκε και έφυγε.

Οι ηθοποιοί δεν έδειξαν ευαισθησία να αλλάξουν τις λέξεις, οι θεατές δεν αντιδράσαμε.

Μείναμε αποσβολωμένοι να μας λούζουν με βρωμιές και δροσιζόμασταν.

Καλά που σηκωθήκαμε κάποιοι, και η ταπεινότητά μου με τους κληρικούς μας, και φύγαμε. Και στο δρόμο μονολογούσαν και κάποιες κυρίες για το κατάντημά μας.

Ρώτησα τον Δήμαρχο και τον Αντιδήμαρχο, που καθόντουσαν δίπλα μου: "Σεις θα αφήνατε τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας να δουν τέτοιο έργο;" Και η απάντηση: "όχι".

Πώς λοιπόν αυτό το έγκλημα το αφήσαμε να γίνει στις αθώες ψυχές τόσων παιδιών; Τόσον αθώων παιδιών; Αλλά και τόσων θεατών;

Το θέατρο, αγαπητοί μου, και καλό είναι και ωφέλιμο και διδακτικό όταν εξυπηρετεί τους σκοπούς του.

Όμως υπάρχει και κακό θέατρο που εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς. Γι' αυτό και μπαίνουν κάποια όρια.

Αυτά που γράφω είναι πολύ λίγα μπροστά σ' αυτά που έγιναν. Εγώ θα χαρακτηρισθώ ως υπερβολικός, οπισθοδρομικός, άγευστος τέχνης και κουλτούρας.

Όμως ας έλθει ένας εισαγγελέας και ας πάρει το σενάριο και ας καθίσει να το διαβάσει ή να το δει στη σκηνή και θα δούμε τι απόφαση θα βγάλει. Να δούμε και την κριτική ενός αδέκαστου κριτή. Εμένα αφήστε με, μη με υπολογίζετε.

Είμαι της Εκκλησίας και όχι της προόδου, όπως την νομίζουν κάποιοι.

Και τελειώνω με δύο φράσεις: Η μία του Αρχιεπισκόπου μας "ως εδώ" και η άλλη " πίσω ολοταχώς". Πίσω στις ρίζες μας, στην παράδοσή μας. Χορτάσαμε από προοδευτικούς. Από κουλτούρα και κουλτουριάρηδες. Κρίμα γιατί ο λαός μας, τα παιδιά μας είναι άριστοι. Καλοί και καλύτεροι από μας. Αυτό ας μην το ξεχνάμε. Πρόσχωμεν. Στώμεν καλώς.