Το κράτος υπερέχει της τρομοκρατίας, της μαφίας, της κάθε παρανομίας διότι παίζει φανερά και κυριλάτα μ’ όλα τα ατού. Δικαιοσύνη, αστυνομία, νομοκρατία κι αν χρειαστεί με την πιο ακραία μορφή βίας, το στρατό. Και άμα λάχει το κράτος, σε κάποιο βαθμό, ανοίγει νταραβέρι από θέση ισχύος με το παρακράτος.
Αυτά πάνε πακέτο, άλλωστε. Το κράτος και το παρακράτος. Κόσμος και υπόκοσμος. Νομιμότητα και παρανομία. Η δουλειά γίνεται κυριλάτα, καμιά διάθεση να προκαλέσουν την κοινωνία. Η μαφία για παράδειγμα έχει σουλουπωθεί και χωρίς καουμποϋλήκια και μαγκιές κρατάει δεσμούς συνεργασίας με την πολιτική εξουσία.
Από πιτσιρικάδες ακούγαμε ότι οι μεγαλύτεροι γκάγκστερ στις ΗΠΑ ήταν ο Τζων Ντίλιγκερ και ο Αλ Καπόνε (φωτό, τον έπαιξε στο σινεμά ο ηθοποιός Ροντ Στάϊγκερ). Ο Αλφόνσο Γκαμπριέλ Καπόνε, του οποίου η ημέρα γέννησης, σα σήμερα 17 Ιανουαρίου, το 1899, μας δίνει την αφορμή να πλησιάσουμε τη μέγιστη τούτη εγκληματική μορφή. Ναπολιτάνος, όχι Τσιτσιλιάνος, ο Αλ Καπόνε, παιδί της ποτοαπαγόρευσης, σελίδα της Ιστορίας των ΗΠΑ, πραγματικά φωτίζει τις δραστικές αλλαγές σε λίγες μόλις δεκαετίες στο κοινωνικό γίγνεσθαι της μεγάλης χώρας.
Σικάγο, 1929. Ο Αλ καθάρισε τη μπουγάδα με το πιο μεγάλο κόλπο. Το πιο μεγάλο φονικό. Έμεινε στην Ιστορία του οργανωμένου εγκλήματος σαν το μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Παγίδευσε όλους τους αρχηγούς συμμοριών σε γκαράζ και τους θέρισε με ατελείωτες σφαίρες. Σαν τα έργα στο σινεμά. Ένα έργο για το σινεμά.
https://apodytiriakias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.