Η κραυγή
Ο όχλος αλαλάζων, σε κρεσέντο επαναστατικής γυμναστικής...
Τίποτε άλλο, παρά προπέτασμα και καμουφλάζ για τα δολοφονικά ένστικτα...
Έγκλημα εκ προμελέτης...
Αδιάντροπα το ανόσιο και ανίερο χέρι πετά την εμπρηστική βόμβα, που βεβηλώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια...
Η κραυγή της γυναίκας στο μπαλκόνι παγώνει το χρόνο και τις αισθήσεις...
Κονιορτοποιεί την ψευδαίσθηση της αλληλεγγύης και την επίφαση της ανθρωπιάς...
Τα θύματα, μόνα ανάμεσα σε χιλιάδες, διασκελίζουν προς την αιωνιότητα, αβοήθητα από <αγωνιστές>...
Τα αφήνουν μόνα να Κατακαίγονται, αποτελώντας άλλη μια <παράπλευρη απώλεια>...
Μαρφίν της Σταδίου, στην καρδιά της Άνοιξης...
Ανοσιούργημα ατιμώρητο...
Οι δολοφόνοι, 11 χρόνια ανάμεσά μας...
Γλεντούν τη ζωή και διασύρουν την ανθρώπινη συνείδηση...
Πόσο άγος, Θεέ μου...
Πόση Ύβρις στη σιωπή...
Η κραυγή των καιομένων, μάρτυρας της αισχύνης...
Έγκλημα ατιμώρητο...
Στίγμα και στοιχειό στον πολιτισμό μας, που έγινε αποκαίδια εκείνη τη Μαγιάτικη μέρα...
Μαρφίν της Σταδίου 23, 5 Μαίου 2010...
Η λήθη, αναισθητικό στην υποκρισία...
Η φωτιά που έκανε στάχτη τις <αλήθειες> μιας απάνθρωπης κοινωνίας...
Και οι δολοφόνοι ζουν ανάμεσά μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.