Μήπως ο Τσίπρας είναι χρήσιμος στον Μητσοτάκη;

 Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν περνούν και την καλύτερη περίοδό τους. Ενώ η κυβέρνηση διαχειρίστηκε με επάρκεια τις μείζονες κρίσεις, ως αυτή την ώρα τουλάχιστον, υφίσταται φθορά από κρίσεις που, υπό άλλες συνθήκες, θα φαίνονταν ήσσονος σημασίας. Κι όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει μια πολιτική ζώνη ασφάλειας –η οποία δεν είναι άλλη από τον αντίπαλό του! Iσως σε κάποιους φαίνεται παράδοξο, αλλά η κυβέρνηση περισσότερο κινδυνεύει από τον εαυτό της. Ο σχεδόν… ευεργετικός ρόλος του Αλέξη Τσίπρα έχει φανεί δύο φορές τελευταία: Μετά την ιστορία με το γεύμα στην Ικαρία, βγήκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και είπε το περίφημο ότι δέχεται το ρίσκο της διασποράς του κορονοϊού στις διαδηλώσεις, τώρα, με την υπόθεση Λιγνάδη βρίσκεται σχεδόν απολογούμενος για τον τρόπο που το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» εκχυδάισε τα πάντα στη δημόσια σφαίρα επί τρεις ημέρες. Ακόμα και στο θέμα της Λίνας Μενδώνη –μιας υπουργού που εδώ που τα λέμε δεν τοποθετήθηκε γιατί η κυβέρνηση ήθελε να πιάσει φιλίες με τον χώρο του πολιτισμού– ο κ. Τσίπρας ανέβασε από την αρχή τους τόνους, έβαλε απέναντι την υπουργό, καταγγέλλοντας συγκάλυψη και άλλα τέτοια. Την ώρα πια που η κυρία Μενδώνη έδινε μια από τις χειρότερες συνεντεύξεις Τύπου στην ιστορία των συνεντεύξεων Τύπου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη πει ό,τι είχε να πει. Πάλι, λοιπόν, ζητούσε το ίδιο, την κεφαλήν επί πίνακι. Την έσωσε αυτό μόνο; Οχι, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, τη βοήθησε, από τη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να ενδώσει σε ένα συνεχιζόμενο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ περί παραίτησης-αποπομπής της υπουργού του και να προσφέρει μια άκοπη νίκη στην Κουμουνδούρου. Σταθμίζοντας το κόστος και το όφελος, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να κρατήσει την υπουργό του στο σχήμα, έστω και «ψαλιδισμένη». Για πόσο, θα φανεί, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλωστε υπάρχουν και φωνές στη ΝΔ που βρήκαν ευκαιρία να ακουστούν, για τους δικούς τους λόγους –αχ αυτό το υπουργείο… Αλλά ακόμα και αν στο θέμα της κυρίας Μενδώνη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μόνο έναν αντιπολιτευτικό δρόμο να ακολουθήσει, αυτόν των υψηλών τόνων, ο κ. Τσίπρας προσέφερε και εδώ μια ευκαιρία αντεπίθεσης στο Μέγαρο Μαξίμου. Ενώ η κυβέρνηση βρισκόταν στη δίνη της συνέντευξης Μενδώνη, γαλάζιοι βουλευτές, αλλά και ψηφοφόροι του κόμματος, ψιθύριζαν ή ευθέως ζητούσαν την παραίτηση της υπουργού, η Κουμουνδούρου άφησε τα…τρολ ελεύθερα να αλωνίσουν στο Twitter, κάνοντας βασικό trend τη φράση #ΝΔ_Παιδεραστές. Την ίδια ώρα, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Τάνια Ελευθεριάδου από την Καβάλα, έσπευδαν άκριτα να υιοθετήσουν την ιστορία με τις ΜΚΟ, γράφοντας ότι ο κ. Λιγνάδης «ψώνιζε» παιδάκια από «ΜΚΟ που συνδέονται με το πρωθυπουργικό περιβάλλον». Αυτό διάβασε στο «Documento» η κυρία Ελευθεριάδου, αυτό έγραψε, αν και το βράδυ της Δευτέρας και, προφανώς έπειτα από σχετικές προειδοποιήσεις, έσπευσε να σβήσει το tweet της. Η επιχείρηση ταύτισης της ΝΔ και του ίδιου του Πρωθυπουργού με ένα κύκλωμα παιδεραστίας, θεωρία που διατύπωσαν δημοσιογράφοι στενά συνδεδεμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Κώστας Βαξεβάνης, αλλά και ο διευθυντής της «Αυγής» Αγγελος Τσέκερης (έγραψε για «δύο παιδέρες στην αυλή» του Πρωθυπουργού, προτού επικρίνει έπειτα τον κ. Βαξεβάνη για το… ύφος του –αχ αυτά τα media του ΣΥΡΙΖΑ), λειτούργησε ως μπούμερανγκ για την αξιωματική αντιπολίτευση. Αντί να εξοργίσει αρκετούς πολίτες με τον «κυνισμό», τάχα, της ΝΔ, ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά και πολλών ψηφοφόρων της ΝΔ, αλλά και πολλών άλλων κεντρώων πολιτών που δεν μπορούσαν να παρακολουθούν την κραυγαλέα απόπειρα ταύτισης της κυβέρνησης με έναν φερόμενο ως παιδεραστή. Το ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Ραγκούσης προσπάθησε αμήχανα την Τρίτη στη Βουλή να αποκηρύξει το hashtag στο Twitter «ΝΔ_Παιδεραστές» –όπως έκανε και ο αν. εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξανδρος Νικολαΐδης νωρίτερα σε παρέμβασή του στον ΣΚΑΪ– δεν σημαίνει και πολλά. Ο ομφάλιος λώρος του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του με το ύφος Βαξεβάνη δεν μπορεί να κοπεί –όταν ο Γιώργος Γεραπετρίτης κάλεσε τον κ. Ραγκούση να αποκηρύξει τον εκδότη του «Documento» υπήρξε σιωπή… Αυτό το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μένει μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων. Αποτυπώνεται και στις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Η πολιτική αδυναμία του κ. Τσίπρα να κεφαλαιοποιήσει λανθασμένους κυβερνητικούς χειρισμούς, αλλά και τη φυσική φθορά, φάνηκε ανάγλυφα στην πρόσφατη δημοσκόπηση του Open. Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός (με 41% έναντι 45% έναν μήνα πριν), ακολουθεί ο Κανένας (με 33% έναντι 30%), ενώ ο κ. Τσίπρας έρχεται τρίτος με 21%, ποσοστό απαράλλαχτο σε σχέση με τον Ιανουάριο και δυο μονάδες κάτω (23%) σε σχέση με τον περασμένο Δεκέμβριο. Εχει άδικο μετά και αυτή έρημη η Φώφη που γκρινιάζει ότι ο κ. Τσίπρας έχει γίνει «καλύτερος πολιτικός χορηγός» του κ. Μητσοτάκη; 

Πηγή: Protagon.gr

Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν περνούν και την καλύτερη περίοδό τους. Ενώ η κυβέρνηση διαχειρίστηκε με επάρκεια τις μείζονες κρίσεις, ως αυτή την ώρα τουλάχιστον, υφίσταται φθορά από κρίσεις που, υπό άλλες συνθήκες, θα φαίνονταν ήσσονος σημασίας. Κι όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει μια πολιτική ζώνη ασφάλειας –η οποία δεν είναι άλλη από τον αντίπαλό του! Iσως σε κάποιους φαίνεται παράδοξο, αλλά η κυβέρνηση περισσότερο κινδυνεύει από τον εαυτό της. Ο σχεδόν… ευεργετικός ρόλος του Αλέξη Τσίπρα έχει φανεί δύο φορές τελευταία: Μετά την ιστορία με το γεύμα στην Ικαρία, βγήκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και είπε το περίφημο ότι δέχεται το ρίσκο της διασποράς του κορονοϊού στις διαδηλώσεις, τώρα, με την υπόθεση Λιγνάδη βρίσκεται σχεδόν απολογούμενος για τον τρόπο που το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» εκχυδάισε τα πάντα στη δημόσια σφαίρα επί τρεις ημέρες. Πηγή: Protagon.gr