«Ταξίδι στο κενό» ο γάμος των ομοφυλοφίλων και η τεκνοθεσία

 

Της Μαρίας Γιαλαμά

Μία προκλητική ευαρέσκεια διακατέχει τους κυβερνώντες, μετά την ψήφιση του αθλίου νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την τεκνοθεσία.

Αγνοώντας προφανώς τη βούληση των Ελλήνων πανηγύρισαν και εξακολουθούν να προβάλλουν ως σημαντικό δημοκρατικό βήμα -και εμβάθυνση της Δημοκρατίας- το άρρωστο των επιλογών της πρωθυπουργικής συντροφιάς.

Διότι πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος την εμμονή να δίδεται μέσω του γάμου το δικαίωμα σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων να «αποκτούν» παιδιά με τρόπους που υποβιβάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη;

Ο δρόμος για την εμπορευματοποίηση τόσο του γενετικού ανθρωπίνου υλικού όσο και την αύξηση του αριθμού των ωθουμένων από οικονομική δυσπραγία παρενθέτων μητέρων, δείχνει την πλήρη απαξίωση της έννοιας άνθρωπος.

Συγχρόνως ο νόμος αυτός πετάει στον Καιάδα τα δικαιώματα των παιδιών, για τα οποία έχουν γίνει τόσοι αγώνες. Αγώνες για να ζουν μέσα σε φυσιολογικές οικογένειες, με μητέρα, πατέρα και αδέλφια, αγώνες για να έχουν τροφή, να διαμένουν σε περιβάλλον όπου τηρούνται οι συνθήκες υγιεινής, να είναι ελεύθερα, να μην εργάζονται, να έχουν όλα το δικαίωμα στη μόρφωση, στο παιχνίδι, στην κοινωνικότητα και πάνω απ’ όλα να ζουν σε περιβάλλον αγάπης.

Προφανώς όλα αυτά που έγιναν τις δύο ημέρες συζητήσεως στο Κοινοβούλιο ήταν προσχηματικά για τα παιδιά, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσουν την επιθυμία μειοψηφίας ατόμων παρεκκλινόντων ως προς τη σεξουαλική επιλογή.

Ακούστηκαν πολλά για δικαιώματα, ισότητα κ.λπ., χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η κάθε επιθυμία δεν συνιστά δικαίωμα, ότι η ισότητα μπορεί να δοθεί μόνο μεταξύ ομοίων, και φυσικά ότι το κάθε παιδί ο δημιουργός προνόησε να έρχεται στον κόσμο μέσω της ενώσεως ανδρός και γυναικός.

Τα παράλογα που ακούσθηκαν εντός του Κοινοβουλίου προβληματίζουν τον κάθε νοήμονα πολίτη, η δε επιχειρηματολογία, στερουμένη πλήρως της κοινής λογικής, άγγιζε τα όρια του φαιδρού. Ο τρόπος επιβολής της κυβερνώσας παρατάξεως στους βουλευτές ώστε να ψηφίσουν το αθλίου περιεχομένου αυτό νομοσχέδιο δείχνει έλλειψη δημοκρατίας εντός των οργάνων του κόμματος και φυσικά απαξίωση του ρόλου του βουλευτού, του εκπροσώπου του λαού.

Υποχρεώθηκαν, δηλαδή, μέσω πιέσεων και εκφοβισμού, οι περισσότεροι εκ των βουλευτών, να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο που το παρά φύσιν προσπαθεί να το καταστήσει κατά φύσιν.

Εδώ ευρίσκεται και η μεγάλη σύγκρουση με την κοινή λογική, τους πρεσβεύοντες αυτήν και την ελληνική χριστιανική ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και του Καθολικού δόγματος.

Εδώ επίσης εδράζει και το μεγάλο πρόβλημα με την κοινωνία. Την ελληνική κοινωνία, που στην πλειονότητά της μέχρι τον παρόντα χρόνο δεν έκανε διακρίσεις σε ομοφυλοφίλους που δεν προκαλούσαν το κοινό περί αξιοπρεπείας αίσθημα.

Ψηφισθέντος του νόμου και κατόπιν όλων αυτών που διημείφθησαν εντός του Κοινοβουλίου, την αποκλειστική ευθύνη για τα πέραν πάσης λογικής που έπονται θα τη φέρουν αποκλειστικώς οι εισηγητές του νομοσχεδίου και φυσικά οι ψηφίσαντες αυτό.

Είναι βέβαιο ότι κανείς εκ των κοινοβουλευτικών γυναικών και ανδρών δεν δύναται να εφησυχάζει, δεδομένου ότι εισήχθησαν με τη νομοθετική αυτή ρύθμιση νέα δεδομένα.

Η υποβαθμισθείσα κοινοβουλευτική διαδικασία, η από την πρωθυπουργική συντροφιά ληφθείσα απόφαση της εισηγήσεως του νομοσχεδίου, όσο και ο τρόπος προωθήσεως των αιτημάτων μειοψηφιών φίλα προσκειμένων στο Μαξίμου προοιωνίζουν δυσοίωνους κοινοβουλευτικούς χρόνους.

Οι επιταγές της Νέας Τάξεως πραγμάτων, των προστατευομένων της, αλλά και των υπηρετών της, της ελληνικής πολιτικής σκηνής, οδηγούν σε αχαρτογράφητες περιοχές νέων προτύπων «ηθικής, ήθους» και παρά φύσιν δεδομένων.

Εάν δε ληφθεί υπ’ όψιν ότι καταργείται ο σεβασμός στη φυσική ροή των πραγμάτων και ικανοποιούνται οι επιταγές του δικαιωματισμού, άνευ λογικών ερεισμάτων, γίνεται κατανοητό ότι ο νόμος άνοιξε την κερκόπορτα της υποβιβάσεως της ανθρωπίνης οντότητος, σε αντικείμενο πάσης χρήσεως, ικανοποιούσης επιλογές, μή σεβομένων τη φύση και την ιερότητα της μητρότητος ατόμων.

Δεδομένου ότι μέχρι στιγμής ικανοποιήθηκαν αιτήματα μη έχοντα καμίαν σχέση με τις κοινωνικές επιταγές, καθίσταται σαφές ότι η ικανοποίηση αιτημάτων ατεκμηριώτων του είδους, αντιτιθεμένων στην κοινή λογική, θα ευρίσκονται στην καθημερινή κοινοβουλευτική καθημερινότητα.

Το κενόν του μέλλοντος ευρίσκεται στο τέλος του κατηφορικού δρόμου, που ακολουθείται τώρα, κατ’ επιταγήν των υπηρετών των Νεοταξιτών και η κοινωνία των αβούλων, ανθρωπίνων όντων, εκτελεστών ακρίτως εντολών, προωθείται.

Η ετοιμότητα για αντίδραση σε ό,τι άλλο παρακινδυνευμένο προκύψει αποτελεί μονόδρομο.

Η πίεση, διαρκής και έντονος, για αποφάσεις τέτοιων νοσηρών μέτρων, θα είναι συνεχής.

Χάρη της πιέσεως και όχι επιστημονικών δεδομένων αποχαρακτηρίσθηκε με μικρή πλειοψηφία από τους Αμερικανούς ψυχιάτρους η ομοφυλοφιλία από ψυχοπαθολογική διαταραχή, χάρη των αφορήτων πιέσεων στους κοινοβουλευτικούς άνδρες και γυναίκες εψηφίσθη ο νόμος.

Αλίμονο αν υποκύπτουμε ως ζώσα κοινωνία σε όλα τα ζητούμενα των εχόντων σεξουαλικές παρεκκλίσεις.

Αλίμονο αν πάψουμε να σεβόμαστε τα από τον δημιουργό ορισθέντα.

 

 https://www.antinews.gr/