Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ, ΤΑ ''ΒΑΠΟΡΑΚΙΑ'' ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

 

Μια εποχή της μόδας στη γλώσσα της πολιτικής ήταν η λέξη ''Ανάκαμψη''. Είχαμε βαρεθεί να ακούμε για την...  ανάκαμψη. Ο κάθε ασόβαρος, από υπουργός μέχρι αρχηγός κόμματος, δηλαδή πρόσωπα εντελώς άσχετα με το οικονομικά γίγνεσθαι, έβαζαν στο στόμα τους τη λέξη ''Ανάκαμψη'' και το 'ριχναν ανεύθυνα στην πάρλα, για το τι πρέπει να γίνει ώστε να... ανακάμψει η εθνική οικονομία. Βεβαίως και ο πολιτικός, ο κάθε πολιτικός, κάθε κόμματος, ακόμα κι αν έχει σπουδάσει οικονομία, είναι άσχετος. Δεν εξαρτάται απ' αυτόν αν θα πέσουν λεφτά στην αγορά, αν θα γίνουν και ποιες, και σε ποιο βαθμό, επενδύσεις, αν θα ανοίξουν δουλειές. Μην τρελαθούμε.

Ο πολιτικός, από τον υποψήφιο βουλευτή μέχρι τον σημερινό και αυριανό πρωθυπουργό, επί της ουσίας, είναι ένας αληθινός ζήτουλας. Ζητιανεύει ψήφους. Αυτή είναι η αγωνία του. Η μοναδική του ανησυχία είναι να εκλεγεί, κι όταν εκλεγεί να... ξαναεκλεγεί. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να περιμένουν από τον πολιτικό να δώσει λύση στο πρόβλημα της οικονομίας; Μπούρδες, λοιπόν, είναι αυτά τα περί... ανάκαμψης. Η οποιαδήποτε παρέμβαση του πολιτικού δεν έχει άλλη συνέπεια στην οικονομία, παρά μόνον να την εμποδίσει, μέχρι και να την καταστρέψει. Γιατί;

Ο πολιτικός, ο υπουργός, ο πρωθυπουργός είναι για να ξοδεύει το δημόσιο χρήμα. Όχι, να το παράγει. Το λένε στα ίσα, άλλωστε. Ότι έχει ''πολιτικό κόστος'', δηλαδή ότι ο κόσμος δυσφορεί όταν η κυβέρνηση υποχρεώνεται να πάρει ορθολογικά μέτρα για την ανάπτυξη ή την προστασία της εθνικής οικονομίας. Και για να τσουρνέψει ''πολιτικό όφελος'' η κυβέρνηση καταφεύγει σε αντιεπενδυτικές κινήσεις σκοτώνοντας χρήματα με στόχο να εξασφαλίσει ψήφους από τον κόσμο των απελπισμένων, των λεγομένων ''λαϊκών'' στρωμάτων. Λες και δεν είναι λαϊκά στρώματα, και λαϊκά σεντόνια όσοι τη βγάζουν π.χ. και χωρίς τα ''κοινωνικά'' επιδόματα.

Δεξιοί, δήθεν δεξιοί στην Ελλάδα, και δήθεν αριστεροί και σοσιαλιστές του κώλου, κακά τα ψέματα, στην πράξη ως κυβέρνηση αναγνωρίζουν πως το οξυγόνο της οικονομίας είναι ο επιχειρηματίας. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει αυτός κινεί την οικονομία. Μικρός, μεγάλος, νόμιμος ή πειρατής, καθαρός ή απατεώνας ο επιχειρηματίας καθαρίζει και για το κράτος και για τους εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση τι κάνει; Πολιτική κάνει. Δηλαδή; ''Ενδιαφέρεται'' για τους εργαζόμενους, δηλαδή προσπαθεί να πουλήσει το παραμύθι της υπέρ των εργαζομένων και από την άλλη αβαντάρει τους επιχειρηματίες σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα έχει καπιταλισμό. Καπιταλισμό της συμφοράς όμως, όχι by the book. Ευτυχώς ή δυστυχώς στο καθεστώς της ελεύθερης οικονομίας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Στις ΗΠΑ και στις ισχυρές, τις υγιείς οικονομίες της Δύσης, το παιχνίδι το κάνουν αποκλειστικά οι ιδιώτες, όχι το κράτος το οποίο απλά επιβλέπει, ελέγχει και κονομάει από τους φόρους.

Στην Ελλάδα καμία κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να επιφέρει... ανάκαμψη, όπως θέλουν να την πουν. Όλα κρίνονται από τους επιχειρηματίες. Χωρίς αυτά τα βαποράκια, από τα μικρολαμόγια μέχρι τους ''νταβατζήδες'' του κράτους, το δημόσιο ταμείο δεν κάνει καβάτζα με τίποτα.

 https://apodytiriakias.gr/