Ο Καραμανλής βγήκε από την ενεργό πολιτική για να λογαριαστεί με την Ιστορία- και όσους την αλλοίωσαν σε βάρος του…

 

 

 

 Γ.Λακοπουλος
 Στην πολιτική μετράνε πολλά: το αξίωμα, η διάρκεια, η ελευθερία κινήσεων, η υστεροφημία…

Για κάποιους όμως έχει περισσότερη σημασία το μετά: ο βαθμός εγκαρδιότητας που συναντούν στο δρόμο...

Σ΄ αυτούς συγκαταλέγεται ο Κώστας Καραμανλής.

Εκτός πολιτικής στα 67 του, ύστερα από δώδεκα χρόνια αρχηγός στη ΝΔ - σχεδόν τα μισά και Πρωθυπουργός - και άλλα τόσα απλός βουλευτής, κάνει ακόμη «γκελ» στην κοινωνία.

Αν βάλουμε στη σειρά τους εν ζωή Πρωθυπουργούς, μόνο ο Τσίπρας ίσως μπορεί να τον συναγωνιστεί σ αυτό.

Ο Καραμανλής κατάφερε να παραμείνει, ακέραιος, γήινος και ταυτόχρονα μυστηριώδης.

Με την εθελούσια αποχώρησή του από τη Βουλή - μετά την επίσης εθελουσία αποχώρησή του από την ηγεσία της ΝΔ το 2009- άφησε μια απορία:

-Τι σημαίνει: «Δεν θα είμαι στην επόμενη Κ.Ο. -έχω κι άλλα πράγματα να κάνω», που είπε στον Μητσοτάκη;

Στο σημείο που συναντάται η σημερινή ΝΔ με όσους ο ίδιος ταυτοποίησε ως «νταβατζήδες», δεν το πήραν όλοι αμέριμνα.

Αποκλείεται να εννοούσε την αυτό-στράτευσή του στο συνεταιριστικό κίνημα της Βόρειας Ελλάδας ως πρόεδρος της ΣΕΚΕ.

Η παρουσία του στην εκδήλωση για το βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλιά «Γιαβολ Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια» ενίσχυσε την απορία.

Τι δουλειά είχε στο βήμα, αφού ήταν ήδη παρών στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου την Αθήνα- και επιπλέον το προλογίζει;

Πόσο μάλλον όταν η παρέα έγερνε προς τα δεξιά- καθώς στην ζυγαριά υπήρχε και εκπροσώπηση Βελόπουλου και ακούσθηκαν ανακρίβειες από ομιλητές.

Για να απαντήσει κάποιος, πρέπει λάβει υπόψη του δυο στοιχεία.

Κατ΄ αρχάς το βιβλίο, που αξιολογεί αποκαλυπτικά, αν και μονομερώς, την διαχρονική γερμανική παρουσία στην Ελλάδα.

Αυτό που ο Γιώργος Ρωμαίος αποκάλεσε «γερμανικό ιμπεριαλισμό» και είναι σύμφυτο με τη διαμόρφωση του νεότερου ελληνικού κράτους.

Με διάφορες μορφές του, σε δυο αιώνες, άφησε περισσότερες εκκρεμότητες από όσες μνημονεύονται.

Το δεύτερο είναι το ιστορικό κενό στην περιγραφή των συνθηκών που έθεσαν το 2010 την Ελλάδα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, με την υπογραφή του διαδόχου του.

Ο Καραμανλής δεν πίστεψε ποτέ ότι η εκτροπή του ελλείματος το 2009 – το χρέος προστέθηκε αργότερα, αφού ο ίδιος παρέδωσε τη χώρα αξιόχρεη- ήταν επαρκής λόγος.

Για τον σπαρακτικό πατριωτισμό που έχει μέσα του, η αναγκαιότητα της δημοσιονομικής διόρθωσης, δεν δικαιολογούσε τους «τιμωρητικούς» - στο μόνο ίσως που συμπίπτει με τον Βενιζέλο- καταναγκασμούς, που επιβλήθηκαν στη χώρα.

Δεν τα βάζει με αυτόν που πήρε τη θέση του. Η φιγούρα με την οποία δεν θα συμβιβαστεί ποτέ, έχει άλλο όνομα: ΄Ανγκελα Μέρκελ.

Στο οικείο περιβάλλον της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, επανέλαβε όσα είχε πει στον ίδιο χώρο πριν από τέσσερα χρόνια, για τα εθνικά θέματα- βάζοντας τον Μητσοτάκη προ ευθυνών.

Αλλά δεν πήγε για αυτό. Όσοι έδωσαν προσοχή είδαν στο αντιγερμανικό φόντο της εκδήλωσης, ένα νέο μήνυμα:

-Ο Καραμανλής βγήκε από την ενεργό πολιτική για να λογαριαστεί με την Ιστορία- και όσους την αλλοίωσαν σε βάρος του…