Κάθε χρονιά, την ώρα που αρχίζουν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις των μαθητών για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ της χώρας, το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι και ο ίδιος κόμπος στην ψυχή, επαναφέρουν χρόνια τώρα την αγωνία και τη στεναχώρια των υποψηφίων σ’εμένα.
Όταν είσαι στην ηλικία των 17-18 ετών και όταν έχει προηγηθεί μια τριετία προετοιμασίας, πιστεύεις ότι οι Πανελλήνιες είναι το κομβικό εκείνο σημείο της ζωής σου, που θα ανοίξει δρόμους, θα δώσει λύσεις, θα σφραγίσει τη ζωή σου. Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι η
εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δίνει εφόδια, διευρύνει τους ορίζοντες, αλλάζει προτεραιότητες αλλά δεν δίνει πάντα και εξ ορισμού λύσεις. Λύσεις που να έχουν σχέση με την επαγγελματική αποκατάσταση, αφού στη χώρα μας υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ ζήτησης και προσφοράς εργασίας.
Μολαταύτα, το κλίμα των εξετάσεων έχει χαράξει εντός μου βαθείς δρόμους, που ο χρόνος αδυνατεί να αποκαταστήσει τη ζημιά. Θέλοντας και μη μπαίνω στη μαθητική ψυχολογία και αφήνομαι στις εικόνες του παρελθόντος μου να «λιανίσουν» για μία ακόμη φορά την ψυχή μου. Βιβλία, αποστηθίσεις,
κανόνες, εξαιρέσεις, γεγονότα, χρονολογίες, κατεβατά ολόκληρα, ακόμη αναπηδούν στο λεξιλόγιό μου, στις συζητήσεις μου και ζω έντονα την περίοδο των εξετάσεων μαζί με τους μαθητές.
Όσο και αν έχω απομακρυνθεί από εκείνη την «εποχή του μαρτυρίου», ομολογώ ότι συμπάσχω και κατανοώ τους υποψηφίους και ξέρω ότι κι αυτοί, όταν τελειώσουν τις όποιες σπουδές τους, θα αναθεωρήσουν απόψεις και αποφάσεις. Και κάτι ακόμη σημαντικότερο: Ποτέ η επιτυχία σε ένα ΑΕΙ δεν είναι το «άπαν» στη ζωή. Άπειρα παραδείγματα καταδεικνύουν ότι μια αποτυχία στην εισαγωγή στο πανεπιστήμιο φέρνει επιτυχίες σε άλλους τομείς και «ατσαλώνει» τα θέλω μας.
Άποψη : Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος - Δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.