Σύλλογος φίλων βιβλιοθήκης Σερρών : Εκδήλωση με θέμα - Τι σχολείο θέλουμε

Στο πλαίσιο εκδηλώσεων με γενικό τίτλο «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ» Ταξίδι σε θέματα σύγχρονου κοινωνικού προβληματισμού, που διοργάνωσε ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΕΡΡΩΝ.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 15 Απριλίου 2019.

Την παρουσίαση και την αρχική εισήγηση έκανε η Γεν. Γραμματέας του Συλλόγου κα Νατάσα Δάγκου και κύριος Ομιλητής - Εισηγητής ήταν ο εκπαιδευτικός κος Ιωάννης Πούλιος

Η Εισαγωγή της κας Δάγκου

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι

Όπως προαναφέραμε το θέμα της σημερινής εκδήλωσης είναι «Τι σχολείο θέλουμε;» με κεντρικό εισηγητή τον κο Ιωάννη Πούλιο, Εκπαιδευτικό, Υπεύθυνο Σχολικών Δραστηριοτήτων Π.Ε. Σερρών.

Αφορμή για την επιλογή αυτού του θέματος στις εκδηλώσεις μας, μας δίνει η διάχυτη αγωνία των γονέων, αλλά και οι προσδοκίες όλης της κοινωνίας για το μέλλον των παιδιών τους, την σχολική τους πρόοδο, την ολοκλήρωση των σπουδών τους και τέλος την εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργασίας ανάλογης των προσόντων τους.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, σημαντικό ρόλο παίζουν, η πολιτεία, το σχολείο, οι δάσκαλοι, οι μαθητές και τέλος οι γονείς.

Ο ρόλος της πολιτείας

Στη χάραξη Εθνικής στρατηγικής στην παιδεία, πρωτεύοντα ρόλο έχει η πολιτεία.

Η παιδεία όμως που σήμερα εφαρμόζεται, είναι η πρέπουσα που θα δώσει διέξοδο και προοπτική ανάπτυξης των ιδιαίτερων ικανοτήτων των παιδιών μας και θα οδηγήσει στην πραγματική μόρφωση, αλλά και τη χώρα στην ανάπτυξη και την πρόοδο;

Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα δίνει ένα άρθρο του Εκπαιδευτικού, ιστορικού, συγγραφέα Σαράντου Καργάκου, ο οποίος τονίζει ότι:

«Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι, αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμιά δεξιότητα, εκτός από τη ραθυμία, την αναβλητικότητα και τον φόβο της δουλειάς.

Όχι μόνο δεν καλλιεργεί τους νέους εσωτερικά, αλλά τους πετρώνει δημιουργικά. Κάνει τα παιδιά άχρηστα για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά.

Συνεχίζοντας πρέπει να κάνουμε σύντομη αναφορά στο ρόλο του σχολείου.

Το σχολείο είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή κάθε ανθρώπου. Σήμερα το σχολείο, σε όλες τις βαθμίδες και τις κατευθύνσεις του, αποτελεί προαπαιτούμενο για την άσκηση των περισσότερων επαγγελματικών ρόλων, η δε αποστολή του συναρτάται, με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και εξ αυτού παρατηρείται κρίση στην εκπαίδευση. Όταν πάψει το σχολείο να βάζει «ταμπέλες» στο άτομο και να το διαβαθμίζει ανάλογα, για την αγορά εργασίας όταν το κράτος σταματήσει να αποτελεί τον «υπεύθυνο» για την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων κάθε βαθμίδας και κατεύθυνσης. Όταν εκπαίδευση και απασχόληση είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους — αυτό δεν σημαίνει πως τις εξειδικεύσεις και τις ειδικές γνώσεις δεν θα τις μαθαίνει κάποιος στο σχολείο μέσα από ένα οργανωμένο σύστημα μάθησης, αλλά το σχολείο να έχει παιδευτικούς προσανατολισμούς για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του νέου,

Τότε δεν θα εκδηλώνεται κρίση, στις μορφές τουλάχιστον που επισημάναμε.

Η στροφή, ωστόσο, του σχολείου προς μιαν άλλη κατεύθυνση, πέρα από την ικανοποίηση των αναγκών του καταμερισμού της εργασίας, συνεπάγεται θεμελιακές αλλαγές όχι μόνο στο περιεχόμενο των σπουδών, αλλά και σ’ ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα.

«Επενδύοντας» στα παιδιά

Από την άλλη μεριά, έχουμε τους γονείς. Είναι αυτοί που έχουν τις προσδοκίες, τα όνειρα που -όσο στεγνό και άχαρο κι αν ακούγεται- έχουν «επενδύσει» με πολλούς τρόπους στο παιδί ή στα παιδιά τους και περιμένουν και μέσα από τις επιδόσεις του στο σχολείο να «ανταμειφθούν», να δουν τις προσπάθειές τους να καρποφορούν. Για τους γονείς, το «καλός μαθητής» είναι συχνά πολύ προσωπική υπόθεση. Καταρχήν, είναι η αγνή χαρά και ικανοποίηση να βλέπουν το παιδί τους να τα καταφέρνει και να μη δυσκολεύεται. Eίναι όμως και πολλά άλλα: είναι η προσωπική τους επιβεβαίωση ότι τα έχουν καταφέρει καλά ως γονείς. Είναι μια -πολλές φορές αβάσιμη- ανακούφιση ότι το παιδί τους εξασφαλίζει ένα -σύμφωνα με τα κριτήριά τους- καλό μέλλον. Είναι, ακόμη, «ξόρκι» για τις δικές τους κακοτυχίες ή αποτυχίες («Εσύ θα καταφέρεις αυτό που δεν κατάφερα εγώ»), «τρόπαιο» σε ανταγωνιστικά παιχνίδια με άλλους, «τροφή» για τη ματαιοδοξία τους.

Κυρίες και Κύριοι

Προσπαθήσαμε να δώσουμε τις γενικές κατευθύνσεις και απαντήσεις στο ερώτημα, τι Σχολείο θέλουμε. Το θέμα είναι πελώριο και οι προσεγγίσεις ανεξάντλητες.

Ο κύριος Εισηγητής μας κος Ιωάννης Πούλιος Εκπαιδευτικός, Υπεύθυνος Δραστηριοτήτων της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, θα μας αναλύσει πιο διεξοδικά το θέμα, για το τι Σχολείο θέλουμε.

Ο Σύλλογός μας θα ολοκληρώσει την παρέμβασή του στην εκδήλωση, με την προβολή ενός βίντεο, με τον καταξιωμένο συγγραφέα Ευγένιο Τριβιζά, ο οποίος είναι δικηγόρος, πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος πτυχίου Master of Laws (University College) και διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics and Political Science). Επίσης Senior Research Fellow του Πανεπιστημίου Λονδίνου. Διδάσκει Εγκληματολογία και Συγκριτικό Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Reading και διευθύνει το Τμήμα Εγκληματολογικών Μελετών του ίδιου Πανεπιστημίου (Director of Criminal Justice Studies). Έχει διδάξει επίσης στο Bramshill Police College, τo Central London Polytechnic και το London School of Economics. Από το 1993-1998 ήταν επισκέπτης καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Με τη λογοτεχνία ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει ασχοληθεί από τα παιδικά του χρόνια. Έχει γράψει πάνω από 100 βιβλία για παιδιά, ένα βιβλίο για ενήλικες και πάνω από 20 θεατρικά έργα, μα και λιμπρέτα για όπερες.

Ο τίτλος της ομιλίας του Ευγένιου Τριβιζά στο TEDx Athens το 2013. «Ας φανταστούμε».

Ο Ευγένιος Τριβιζάς μίλησε για τη σημασία της φαντασίας στη ζωή των παιδιών και για το πως το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να βοηθά τα παιδιά, να ξεπερνούν την πραγματικότητα, αντί να την υπηρετούν. Ο αγαπημένος παραμυθάς των παιδικών μας χρόνων, έκανε, όπως θα δούμε, το κοινό της αίθουσας να σηκωθεί από τις θέσεις του για να τον χειροκροτήσει.

Ας τον παρακολουθήσουμε.

Αυτός είναι ο καταξιωμένος Ευγένιος Τριβιζάς, που μας συγκινεί πάντα με το λόγο του.

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στην αναζήτηση της ΙΘΑΚΗΣ, παρακαλούμε τον κο Ιωάννη Πούλιο, να έρθει στη σκηνή για τη δική του Εισήγηση.

Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη την εκδήλωση σε μαγνητοσκόπηση του Συλλόγου.

https://www.youtube.com/watch?v=KFVBPCzqzB8&t=11s