Εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε ένα πολύ κακό ελάττωμα. Ξεκινάμε πάντοτε από τα εύκολα. Πόσο δύσκολο είναι τάχα να δοθεί ένα όνομα σε ένα πρώην στρατόπεδο; Όταν, μάλιστα, η απόφαση είναι «ενός ανδρός» γίνεται ακόμη ευκολότερη!
Το δύσκολο στην όλη υπόθεση είναι να διαμορφωθεί το πρώην στρατόπεδο και να δοθεί στο Σερραίο πολίτη. Εκεί, «πονάει» ο πολίτης! Να βλέπει τα κτήρια του πρώην στρατοπέδου να τα «τρώει» ο χρόνος. Να γίνεται σιγά-σιγά «στέκι παρανομίας». Τόσα τετραγωνικά ανεκμετάλλευτα!
Όσο για το όνομα! Κανένας Σερραίος πολίτης, θεωρώ, δεν θα στεκόταν στο εάν ονομαζόταν Κωνσταντίνος Καραμανλής ή όπως αλλιώς. Η αξία του χώρου του πρώην στρατοπέδου θα παγιωθεί στο χρόνο από τη χρησιμότητά του, από την ομορφιά του, από την «ανάσα», που θα δίνει στους Σερραίους.
Και φυσικά, η αξία του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν εξαντλείται στο εάν δοθεί το όνομά του σε ένα πρώην στρατόπεδο. Υπάρχει και θα υπάρχει η αξία του…
Ποιος αλήθεια νοιάζεται σήμερα για το όνομα του πεζόδρομου «Κωνσταντίνος Καραμανλής;» Όλοι χαιρόμαστε τον πεζόδρομο για την ομορφιά του και την ευκολία που παρέχει στους πολίτες στην κίνησή τους. Άλλωστε, έχω την αίσθηση ότι οι μισοί από όσους κυκλοφορούν στον εν λόγω πεζόδρομο λένε: «Είμαι στη Μεραρχίας».
Οι αλλαγές στο όνομα ενός δρόμου, ενός πάρκου, μιας πλατείας θέλουν χρόνο για να περάσουν στη συνείδηση των πολιτών!
Άποψη: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.