Το ερώτημα της ημέρας : Τι έγινε ρε παιδιά;

Πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει τους συνέλληνες να

αισιοδοξούν για την επόμενη μέρα της επιδημίας, προτάσσοντας ως ιδεώδη την κυβερνητική υπευθυνότητα

 Γράφει ο Κώστας Πασχάλης

 και συνέπεια, αναγνωρίζοντας την καίρια σημασία των (μέχρι πρότινος απαξιωμένων) κρατικών και αυτοδιοικητικών θεσμών, επιβραβεύοντας για τη στάση τους τα (μέχρι χθες κατάπτυστα) ΜΜΕ, ενώ την ίδια στιγμή αποδοκιμάζουν οποιαδήποτε αντιπολιτευτική κριτική στάση εκφέρεται από κόμματα, συνδικαλιστικά σωματεία ή κοινωνικές συλλογικότητες.

Το κατά πόσο μπορεί κανείς να αισιοδοξεί, έχοντας μπροστά του τον εφιάλτη της επόμενης ημέρας, που αφορά στο ενδεχόμενο κατακρήμνισης της οικονομίας, με συνέπειες πολύ βαρύτερες αυτών των μνημονίων που προηγήθηκαν, σίγουρα συνιστά ένα ακόμη παράδοξο, από τα πολλά που έχουμε βιώσει κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης.

Όμως εξίσου παράδοξη (έως επικίνδυνη) ακούγεται και είναι, η απόρριψη (σύμφωνα πάντα με την ίδια δημοσκόπηση) όσων φέρουν την ευθύνη του δημοκρατικού ελέγχου, που στην ουσία είναι και το προαπαιτούμενο της εύρυθμης λειτουργίας μιας δημοκρατικής κοινωνίας.

Μία (προγενέστερη) ερμηνεία των παραπάνω παράδοξων «συμπτωμάτων» επιχειρεί σε άρθρο του ο Νίκος Σταθόπουλος, μικρά αποσπάσματα του οποίου σας παραθέτουμε:

«Το επικοινωνιακό κλίμα θυμίζει το ‘κύμα αγάπης’ τις πρώτες ώρες μιας θεομηνίας, όπου όλες οι ‘κακίες’ ξεχνιούνται και μία ‘μεγάλη αγκαλιά’ γίνεται πρόχειρο ηρεμιστικό μέσα στο μεγάλο φόβο…Ένας ηθικοπλαστικός προσκοπισμός υποκαθιστά τον ερευνητικό στοχασμό, δίνοντας στον καλλιεργημένο φόβο το κύρος μιας ‘αναγέννησης’…Πρόκειται στην ουσία για θραύσματα μιας χύμα ανθρωποκεντρικής ρητορικής που όσο τιμά το δάκρυ για τη σπατάλη ζωής, άλλο τόσο αποπολιτικοποιεί το σοκ μιας βαθιά συστημικής ‘επιδρομής’. Και έτσι παρέχει στους ‘ιθύνοντες’ τη μίζερη γλυκερότητα που χρειάζονται προκειμένου να ‘στήσουν’ μια ‘πειθώ καρδιάς’, εντελώς ουδέτερη και ‘ολοιμαζι-στική’…»

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ