Σέρρες : Η άδεια, που ποτέ δεν «φτάνει» !

Καθισμένος για ώρες μπροστά στον Η/Υ μου αδυνατώ

να συντάξω την είδηση, που λίγο πριν έλαβα με e-mail. Εικόνες εφορμούν και καταλαμβάνουν τη σκέψη μου και ασυναίσθητα κλείνω τα μάτια «φυλακίζοντας» κάποιες από αυτές, που έχουν το έντονο χρώμα των διακοπών. Εικόνες μιας ακύμαντης θάλασσας, που στον ορίζοντά της συναντούσε τον ουρανό κι έδεναν το γαλάζιο χρώμα τους γύρω από μια χρυσή ακρογιαλιά, που με αγκάλιαζε τρυφερά. 

  Εικόνες ενός «αιματοβαμμένου» ηλιοβασιλέματος, εικόνες του έρωτα που «φλυαρούσε» με μια χαμογελαστή ματιά όλο νόημα. Χώνω τα δάχτυλά μου μέσα στα μαλλιά μου – δεν πρόλαβα να κουρευτώ – πιάνω τα γένια στο πρόσωπό μου – αξύριστος θα πάω πρώτη μέρα στη δουλειά. Όλα τα άφηνα για την τελευταία ημέρα, για την τελευταία ώρα, για την τελευταία στιγμή. Σώμα και σκέψη αδυνατούν να υποταχτούν στα «πρέπει» της ζωής μου, ένας ελεύθερος άνθρωπος εγώ, που θέλω να φυλακίσω εικόνες στα μάτια μου και φυλακίζομαι, χωρίς να το καταλαβαίνω, στις υπόγειες διαδρομές του καθωσπρεπισμού. 

  «Οι διακοπές είναι μικρές για να τις επιθυμούμε όλο το χρόνο», μου είπε κάποτε ένας φιλόσοφος φίλος. Βουνό ή θάλασσα, χωριό ή πόλη, ταξίδια ή βαρεμάρα στο σπίτι, όποιο τρόπο κι αν επιλέξετε να περάσετε τις διακοπές σας, εκείνο που τελικά έχει ενδιαφέρον είναι η διαχείριση του χρόνου που έχουμε μόνο για τον εαυτό μας. Οι διακοπές τελικά είναι χρόνος που δεν έχει λεπτοδείκτες. Χρόνος χωρίς ώρες, χρόνος χωρίς περιορισμούς, χρόνος χωρίς όρια. Όταν λοιπόν η κλεψύδρα ροκανίσει το χρόνο αυτό, τότε καταλαβαίνουμε πόσο ύπουλα και πονηρά περπατά ο χρόνος πάνω μας και μας ξεγελά με μικρές αναλαμπές χαράς. 

   Πόσο μακριά είναι οι επόμενες διακοπές, πόσο δυνατά πρέπει να κρατήσουμε τις εικόνες από το πρόσφατο καλοκαίρι, μένει να το ανακαλύψουμε. 

   Κι επειδή μάλλον δεν προλάβαμε να κάνουμε όσα επιθυμούσαμε στις διακοπές μας, ας κρατήσουμε την πιο δυνατή εικόνα μέσα μας, φυλαχτό και παρηγοριά, «αγκυροβόλι» στις δυσκολίες που μας περιμένουν. Η επιστροφή στη ρουτίνα είναι οδυνηρή και χρειαζόμαστε ένα άλλοθι για να «σκοτώσουμε» το χρόνο. 

Άποψη : Ιορδάνης  Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)