γίνεται αιτία να γεμίσω τέτοια συναισθήματα. Η σύγκριση, που αυθόρμητα και συνειρμικά πετυχαίνουν κάποιες εύγλωττες εικόνες της καθημερινότητάς μας. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι-αστραπή στη μικρή πόλη των Γρεβενών εντυπωσιάστηκα μπαίνοντας σε αυτήν την περιποιημένη νησίδα, που με καλωσόριζε βαμμένη με κίτρινο φωσφοριζέ χρώμα το πεζούλι της και με τα φυτά σε πλήρη ανθοφορία. Χόρτα πουθενά1 Σκουπίδια άφαντα! Και τα κεντρικά πάρκα της πόλης πεντακάθαρα και νοικοκυρεμένα. Χωρίς να το θέλω η σύγκριση γίνεται εφιαλτική, αφού οι εικόνες μιλούν «φλύαρα».
Πολλές φορές
ασχολήθηκα από τη στήλη μου στην Εφημερίδα «Ελευθερία» στο κακό χάλι των
νησίδων στις εμπατές της πόλης των Σερρών και δεν είχα σκοπό να το επαναλάβω.
Επειδή, όμως, διέσχισα το παρκάκι δίπλα στο Δικαστικό Μέγαρο Σερρών κι επειδή η
εικόνα του με απογοήτευσε κι επειδή οι εικόνες από την πόλη των Γρεβενών ήταν
φρέσκες στη σκέψη μου, σκέφτηκα να ξαναγράψω κάποιες τέτοιες σκέψεις. Το
παρκάκι δίπλα στα Δικαστήρια είναι στο κέντρο σχεδόν της πόλης αλλά κυρίως
είναι στη «θέα» των επισκεπτών (δικηγόρων και απλών πολιτών) από άλλους τόπους
της χώρας.
Η πόλη (σσ
Σέρρες) δεν είναι μόνο η Πλατεία Ελευθερίας και ο πεζόδρομος της
Κ.Καραμανλή(Μεραρχίας) ούτε οι δρόμοι κοντά εκεί. Η πόλη είναι η κάθε γωνιά της, τα σοκάκια της, τα
ανοίγματά της, τα πεζοδρόμια και τα παρκάκια της. Ζούμε σε μία πόλη απεριποίητη
και είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι’αυτό. Οι ευθύνες και ημών των πολιτών δεν είναι
λιγότερες από αυτές των υπευθύνων, των τοπικών «αρχόντων».
Άποψη : Ιορδάνης Ξανθόπουλος
(Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.