Σάκης Μπόικος : Πού είσαι κρυμμένος πνευματικέ κόσμε των Σερρών;

Διάβασα  κοινό ανακοινωθέν των τριών μητροπολιτών του νομού μας για συμμετοχή του κόσμου στο
συλλαλητήριο της Πλατείας Συντάγματος στην Αθήνα. Να κάποια σημεία:
Ἔχει καί δικαίωμα νά ὁμιλεῖ ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιά τήν Μακεδονία μας, γιά τήν ὁποία ἔχυσαν τό αἷμα τους πολυάριθμοι κληρικοί ὅλων τῶν βαθμίδων.
Δέν δεχόμαστε νά παραχωρήσουμε ἤ νά δανείσουμε ἤ πολύ περισσότερο νά ἀπεμπολήσουμε τό γλυκύ καί ποθεινό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας καί τήν ἱστορία μας, γιά τήν ἐξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων καί ἐπιδιώξεων, οἱ ὁποῖες στηρίζονται στά θεμέλια ἀλυτρωτικῶν
διεκδικήσεων ἤ ψευδωνύμων ταυτοτήτων, πού μεσοπρόθεσμα θά ἀποσταθεροποιήσουν τήν εὐαίσθητη περιοχή τῶν Βαλκανίων
Ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί διαχρονικῶς μόνον Ἑλληνική, τῆς Ἑλλάδος τό καμάρι.
Ρωτώ:
Είναι κανείς που πιστεύει στα σοβαρά ότι η χώρα μας κινδυνεύει από τον «αλυτρωτισμό» μιας τόσο μικρής χώρας, σχεδόν χωρίς όπλα και στρατό;
Υπάρχει κίνδυνος αποσταθεροποίησης στην «εὐαίσθητη περιοχή τῶν Βαλκανίων»;
Ναι, υπάρχει. Προέρχεται όμως από τις «ανιστόρητες διεκδικήσεις» των βορειομακεδόνων; Όχι. Έχουν μήπως ακούσει οι τρεις μητροπολίτες τίποτε για ΝΑΤΟ, Αμερικάνους, ΕΕ και στρατηγική αποκλεισμού της Ρωσίας; Έχουν προσέξει την απροσχημάτιστη παρέμβαση της τελευταίας στα Βαλκάνια με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών;
Έχουν αντιληφθεί την πλήρη ευθυγράμμιση/υποταγή όλου του πολιτικού-κοινοβουλευτικού κόσμου – πλην ΚΚΕ (δηλαδή: «αριστερής» κυβέρνησης, δεξιάς αντιπολίτευσης και δορυφορίσκων, που τώρα γκρεμίζονται με πάταγο απ’ τις τροχιές τους για να συγκολληθούν με τα μητρικά τους σώματα) με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς Αμερικανών – ΝΑΤΟ;
Πείτε μου, κοι σεβασμιότατοι. Κίνδυνο για την πατρίδα μας συνιστά η ανύπαρκτη στρατιωτική μηχανή των «Σκοπιανών» και όχι η περεταίρω εμφύτευση αμερικανικών βάσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας, με διακηρυγμένο αντίπαλο και στόχο τη Ρωσία, από την οποία δεν μπορεί φυσικά να αναμένει κανείς πως θα παρακολουθεί με σταυρωμένα χέρια;
Και υπό ποία έννοια, κοι σεβασμιότατοι, αγωνίζεστε για τη Μακεδονία, γι΄αυτή την «ερασμία κόρη», που λέει κι ο ποιητής; Το όνομά μας είναι η ψυχή μας, λέτε. Σωστό. Αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η ψυχή κάθε ζωντανού χρειάζεται και ένα κατοικητήριο. Ένα σώμα, δηλαδή. Αυτό ακριβώς το σώμα που δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, «αριστεροί» και χρυσαυγίτες βάλθηκαν  να πουλήσουν στους εμπόρους των εθνών. Λιμάνια, σιδηρόδρομοι, ΔΕΗ, δημόσιες γαίες και εκτάσεις, κτίρια και ακίνητα ιστορικής, πολιτισμικής και αρχιτεκτονικής αξίας εκποιούνται ή ενεχυριάζονται. Ο τόπος που μας γέννησε, «τούτ’ η γης που την πατούμε κι όλοι μέσα θε να μπούμε» μετατρέπεται, και αυτή, σε κτήμα των διεθνών εμπόρων του τρόμου, «σ΄ένα πεδίο βολής φτηνό, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι».
Κι όταν δε θα ‘χει απομείνει τίποτε από αυτό το «εράσμιο» σώμα, εσείς θα επαίρεστε ότι σώσατε το όνομα; Μα τότε αυτό θα είναι το όνομα ενός φαντάσματος μόνο. Ικανοποιημένοι;
Γράφετε ότι η Μακεδονία είναι μία και μόνο ελληνική. Ο όρος «Βόρεια» Μακεδονία είναι γεωγραφικός. Η γεωγραφία και η ιστορία μας δείχνουν πως η Μακεδονία, όπως ήταν διαμορφωμένη στον 19ο αιώνα και μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ού, εκτείνονταν σε εδάφη που σήμερα ανήκουν στην Ελλάδα, την ΠΓΔΜ –Βόρεια Μακεδονία, στο εξής- και τη Βουλγαρία.
Το σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα που οι γείτονές μας ονομάζουν μακεδονικά ήταν υπαρκτό και πολύ ευρύτερα διαδεδομένο σε πληθυσμούς της τότε τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας. Μεγάλοι ήρωες Μακεδονομάχοι με ελληνική συνείδηση ήταν σλαβόφωνοι. Ο συμπατριώτης μας ιστορικός Πέτρος Πέννας αναφέρει τον καπετάν Μητρούση Γκογκολάκη, τους οπλαρχηγούς Κώττα, Νταλίπη, Αποστολίδη κ.ά. Γράφει χαρακτηριστικά: «Οἱ περισσότεροι ὁπλαρχηγοί, οἱ ὁποίοι ἔδρασαν κατά τό 1903 -1908 ὡμίλουν τό σλαυικόν ἰδίωμα» («Ιστορία των Σερρών»,  2η έκδοση/1966, σελ. 243, υποσημείωση 1).
Ούτε λοιπόν η γεωγραφική Μακεδονία είναι μία ούτε τα σλαβικό ιδίωμα ανύπαρκτο. Το γεγονός αυτό είναι άλλωστε πανηγυρικά αναγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος κατά τις πιο σκληρές δεκαετίες της μετεμφυλιακής δεξιάς (δεκαετίες 50’ και 60΄). Τότε που οι κυβερνήτες της χώρας (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής/εθνάρχης, Αβέρωφ Τσάτσος, κ.ά) όχι μόνο αποδέχτηκαν τον όρο «Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά συνήψαν, καθ’ υπόδειξη της κραταιάς Αμερικής-ΝΑΤΟ, φιλικότατες σχέσεις με το στρατάρχη Τίτο, τον οποίο η Δύση χρησιμοποιούσε σαν αντίβαρο απέναντι στην ισχύ της Σοβιετικής Ένωσης.
Για τους αγώνες του κλήρου στο Μακεδονικό Αγώνα τώρα. Παραθέτω ένα κάπως εκτεταμένο απόσπασμα από το έργο του Κων/νου Βακαλόπουλου «Το Μακεδονικό ζήτημα» (εκδόσεις Παρατηρητής/1989, σελ. 27):
«Η κατάσταση [στο χώρο της τότε Μακεδονίας] έφτασε πολλές φορές στο απροχώρητο και προκάλεσε συχνά κοινωνικές εξεγέρσεις εκ μέρους του βουλγαρικού στοιχείου, ιδιαίτερα στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα. Η καταβολή του κεφαλικού φόρου αποτελούσε και αυτή αφορμή πρωτοφανών πιέσεων εκ μέρους των κρατικών υπαλλήλων στους ντόπιους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Τουρκίας. Εξίσου επιβαρυντική υπήρξε και η καταβολή του μητροπολιτικού φόρου για τη συγκέντρωση του προσδιορισμένου ετήσιου μισθού των μητροπολιτών του πατριαρχείου. Ο φόρος αυτός επιβαλλόταν αποκλειστικά στο χριστιανικό στοιχείο και προκαλούσε τις συνεχείς διαμαρτυρίες του, γιατί έδινε αφορμή για ποικίλες αυθαιρεσίες και καταχρήσεις εις βάρος του.
Πολλοί σλαβόφωνοι αγροτικοί χριστιανικοί πληθυσμοί με ρευστή ή ακαθόριστη εθνική συνείδηση προτιμούσαν να εγκαταλείπουν το Πατριαρχείο και να ασπάζονται τη βουλγαρική Εξαρχία, για να γλιτώνουν από το μητροπολιτικό χαράτσι. Αλλά και οι σλαβόφωνοι πατριαρχικοί πληθυσμοί αρνούνταν πολλές φορές να πληρώσουν την αρχιερατική επιχορήγηση και κατάγγελαν την φορολογική πολιτική των εκκλησιαστικών εκπροσώπων στο πατριαρχείο και στις ελληνικές κυβερνήσεις. Η διαφθορά του ανώτερου κλήρου της Μακεδονίας είχε οδυνηρές επιπτώσεις στο καθεστώς του ντόπιου ελληνικού στοιχείου, όπως την ερήμωση των μοναστηριών και κυρίως την προσέλευση των χριστιανών κατοίκων στην Εξαρχία και ιδιαίτερα την ουνία» [καθολικισμός με εξωτερικά χαρακτηριστικά και τυπικό ορθόδοξης λατρείας].
Απ’ ό,τι φαίνεται, ο ανώτερος κλήρος θορυβήθηκε και κινητοποιήθηκε κατά των εξαρχικών (Βουλγάρων) μόνον όταν οι προσχωρήσεις σλαβόφωνων χριστιανικών πληθυσμών στην εξαρχική εκκλησία άρχισαν να λαμβάνουν μαζικό χαρακτήρα και οι μητροπολίτες είδαν να στερεύει η πηγή του χρήματος στα ταμεία τους. Όταν είδαν πως με τη συνεχιζόμενη αφαίμαξη της «πελατείας» τους από τους εξαρχικούς και τους ουνίτες κόντευαν να μείνουν ρέστοι.
Νωρίτερα ήταν απορροφημένοι με τη συγκέντρωση του «άγιου» χαρατσιού.
Συχνό και διαχρονικό ανά τους αιώνες το φαινόμενο να μπερδεύουν την Αγία Τράπεζα με το παγκάρι.
Σε ποια λιβάδια βοσκάει το πνεύμα;
Περί τα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου διοργανώθηκε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών εκδήλωση – αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη, κατά την οποία προβλήθηκε και βίντεο με συνέντευξη του διανοητή το 1991 (στην εκπομπή της ΕΤ 1 «Παρασκήνιο») 

Γενικός τίτλος της εκδήλωσης «Ας σκεφτούμε».
Είχε αρκετό έως πολύ κόσμο. Τον ίδιο συνήθως «πνευματικό -λεγόμενο- κόσμο» που βλέπω σε παραπλήσιες εκδηλώσεις. Κάπου στη συνέντευξή του παρατηρεί ο Καστοριάδης πως «αυτοί που σκέφτονται ορισμένα πράγματα πρέπει να προσπαθήσουν να τα διατυπώσουν και να τα κάνουν δημόσια». Να μην τ’ αφήνουν δηλαδή σε επίπεδο εσωτερικών συζητήσεων και διαλέξεων μόνο. Να σκεφτόμαστε φωναχτά! Αυτό διδάσκει ο Καστοριάδης. Αυτό οφείλουν να πράττουν και όσοι τον τιμούν, όπως λένε, και τον λογαριάζουν σαν δάσκαλο.
Δυστυχώς όμως, όταν αυτός ο κόσμος -μεγάλο μέρος του οποίου αρέσκεται να (αυτο)αποκαλείται «προοδευτικός» ή «αριστερός» ή τουλάχιστο αφήνει να εννοείται κάτι τέτοιο- οφείλει να μιλήσει ανοιχτά και με παρρησία για «ορισμένα πράγματα», τότε χάνει τη λαλιά του, παραχωρώντας σε δεσποτάδες, κατηχητικά, παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και ποικίλους αυτοσχέδιους μικρομεγαλέξανδρους του καιρού μας –με περικεφαλαία ή χωρίς-  το προνόμιο να επιβάλλουν πολιτική ατζέντα και γραμμή.
Τώρα, όπως και το 2014 με το ζήτημα της αποτύπωσης του ονόματος του σεΐχη Μπεντρεντίν σε μια απλή πλακέτα στο Μπεζεστένι.  
Πού είσαι κρυμμένος πνευματικέ κόσμε των Σερρών; De te fabula narratur.