Μετρήσαμε 22 εκκλησάκια (αναθήματα) από Σέρρες έως Τούζλα !

Στην απόδραση του περασμένου Σαββατοκύριακου προς κάποια κοντινή παραλία, μέτρησα περισσότερα

από 20 εκκλησάκια στις άκρες του δρόμου. Στην αρχή το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα τέτοιο εκκλησάκι, γιατί από μακριά φαινόταν μία αγκαλιά πολύχρωμα τριαντάφυλλα αφημένα στην κορυφή του κι έκανα τη σκέψη αθέλητα «ποια μάνα τον κλαίει…».

Ύστερα, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω άρχισα να τα μετρώ.  Μικρά και μεγαλύτερα, άσπρα και μπλε, σε γωνίες και στροφές, σε ανηφόρες και κατηφόρες, άλλα με αναμμένο το καντήλι τους και άλλα κρυμμένα από τα χόρτα και παρατημένα. Όλα με ένα σταυρό στην κορυφή τους και με ένα συμβολισμό: Να θυμούνται την ημέρα που σώθηκαν από βέβαιο θάνατο «χάρις στον Άγιο», διότι η θρησκεία μας φρόντισε για την κάθε ημέρα μας να γιορτάζουμε έναν ή και περισσότερους Αγίους.

Κάποια στήθηκαν εκεί, από γονείς ή αδέρφια για κάτι χειρότερο στη μνήμη κάποια ζωής που χάθηκε στη στροφή, γιατί πάτησε λίγο παραπάνω το γκάζι, γιατί προηγουμένως ήπιε ένα ποτηράκι παραπάνω, γιατί μπορεί να ψιλοέβρεχε αλλά αυτός βιαζόταν, γιατί ξενύχτησε και τον πήρε ο ύπνος πάνω στο τιμόνι.

Μια δικαιολογία για παρηγοριά, μία αιτία για να απαντά στα θολά ερωτηματικά, ένα καλό λόγο για να ελαφρύνει τον πόνο τους. Όλα αυτά συμβολίζουν αυτά τα εκκλησάκια-αναθήματα στις άκρες των δρόμων και των εθνικών οδών.

Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, η σκέψη μου προχώρησε παραπέρα. Φταίει άραγε η Πολιτεία, που έχει ελλιπείς ελεγκτικούς μηχανισμούς; Φταίει άραγε ο Έλληνας οδηγός, που δεν υπολογίζει τη ζωή του, που δεν υπακούει εύκολα στα «πρέπει», που δεν έμαθε να είναι νομοταγής, που δεν προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τον «τσαμπουκά» του και γεμίζει τις άκρες των δρόμων με εκκλησάκια αφιερωμένα σε κάποιον Άγιο, που γιόρταζε την αποφράδα «εκείνη» ημέρα του κακού ;

Κείμενο: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (φιλόλογος – Δημοσιογράφος)