Συνεχίζεται η φανερή επιδίωξη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δια του Τ.ΕΘ.Α, να επιχειρήσει οικονομικά στη γή των
Για την ενημέρωση των Σερραίων δημοτών, των προσφυγικών συλλόγων και ελπίζοντας σύντομα η ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών να αποφασίσει την απόρριψη όλων των μέχρι τώρα απαιτήσεων στα στρατόπεδα των Σερρών (Εμμ.Παππά, Παπαλουκά, Κολοκοτρώνη) αναφέρω το χρονολόγιο των “περιπετειών” των ανταλλάξιμων αστικών κτημάτων απο τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 μέχρι τις μέρες μας.
1923: Δεκαεννιά άρθρα (και κυρίως τα άρθρα 65,66,69)της Συνθήκης της Λωζάννης και της εμπεριεχομένης Σύμβασης VI «Περί ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών » (άρθρο 14) αναφέρονται ρητά στις ανταλλάξιμες περιουσίες.
1924: Καταμετρήθηκε επίσημα η περιουσία των χριστιανών προσφύγων σε 100 δισεκατομμύρια δραχμές της εποχής και των μουσουλμάνων προσφύγων σε 12,5 δισεκατομμύρια δραχμές.
1925: Με συζητήσεις στην Άγκυρα (επικυρώθηκε νομοθετικά λίγα χρόνια αργότερα) η ελληνική πλευρά συναίνεσε στην εξίσωση των ανταλλαχθέντων περιουσιών. Σε κάθε τοπικό κατάστημα η ΕΤΕ δημιούργησε τοπική επιτροπή ανταλλαξίμων.
1926: Με το ΦΕΚ 83/1926 απαλλοτριώθηκαν τα μουσουλμανικά αστικά και μουσουλμανικά κτήματα
απο το τότε Υπουργείο Γεωργίας. Και η Εθνική Τράπεζα Ελλάδος (που είχε δώσει δάνεια σε μέρος των προσφύγων) ανέλαβε τη διαχείρηση (1930-1939), σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάννης. Έλαβε, βέβαια το 25% της περιουσίας, αφαιρώντας και τα τοκοχρεωλύσια των προσφυγικών δανείων.
Το Β' Πανπροσφυγικό Συνέδριο στην Ελλάδα θέτει απο τότε (1926) τις βάσεις της διεκδίκησης των Ανταλλαξίμων απο τα Προσφυγικά Σωματεία. Η διεκδίκηση αυτή συνεχίζεται και σήμερα απο Μικρασιατικούς συλλόγους.
1930: Η συμφωνία αυτή κυρώθηκε με τη Συμφωνία της Άγκυρας (Ν.4793/1930). Με το νόμο αυτό, το ελληνικό δημόσιο καθιστούσε εαυτό, αυθαίρετα, κυρίαρχο της περιουσίας. Παρ' όλα αυτά, αναγνώριζε, ρητά, ότι το έκανε για να διατεθεί, αποκλειστικά και μόνο, για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
1939: Με το Ν. 1909/1939 τη διαχείρηση των Ανταλλαξίμων αναλαμβάνει η Γενική Διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών (ΥΔΑΜΚ=Υπηρεσία Διαχείρησης Ανταλλαξίμων Μουσουλμανικών Κτημάτων) για εκκαθάριση και διαχείρηση κάθε απαίτησης.
1943: Με το Ν. 843/1943, ΄άρθρο 2, για “αποτελεσματικότερη” ρευστοποίηση των Ανταλλαξίμων αυτά υπάγονται στο Υπουργείο Πρόνοιας.
1949: Η προσφυγική ιδιότητα στην Ελλάδα (Ν. 2280/1949) αναγνωρίζεται μόνο σε όσους έφτασαν απο τη Ρωσία μέχρι το 1937. Αποκλείστηκαν οι Μικρασιάτες που εγκλωβίστηκαν στη Σοβιετική Ένωση.
1954: Ο Ν. 2967/1954, παραχωρεί Ανταλλάξιμα κτήματα για ανέγερση σχολείων, εκκλησιών. Ενώ, παραβιάζοντας τη Συνθήκη του 1923 δεν διασφαλίζει και δεν παραχωρεί ακίνητα σε πρόσφυγες ή προσφυγικά σωματεία των περιοχών αυτών.
1957: Με νόμο, η διαχείρηση της Ανταλλάξιμης περιουσίας ανατίθεται σε ΝΠΔΔ (ΤΑΠΑΠ=Ταμείο Ανταλλάξιμης Περιουσίας Αστών Προσφύγων). Σε αυτό συμμετείχε, αναγνωρίζοντας την υποχρέωση του Κράτους, εκπρόσωπος της ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος (ΟΠΣΕ).
1970: Ο Ν.547/1970 αποδίδει άνευ τιμήματος ανταλλάξιμα κτήματα σε Δήμους και Κοινότητες χωρίς, πάλι, να διασφαλίζει τους πρόσφυγες αυτών των περιοχών.
1976: Ο Ν. 357/1976, ευνοεί την εξαγορά ακινήτων απ' όποιον την κατείχε, την πώληση σε εξουσιαστές βακουφικών κτημάτων, τη μεταβίβαση σε Δήμους, Κοινότητες, Προσφυγικά Σωματεία, Μικρασίας, Πόντου, Ανατ.Θράκης, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, για ανέγερση κοινωφελών ιδρυμάτων.
1986: Με το Ν.1591/1986, οι Δήμοι και οι Κοινότητες απαλλάχτηκαν απο την αποζημίωση της ΥΔΑΜΚ (υπηρεσία διαχείρησης ανταλλαξίμων) όταν έκαναν ρυμοτόμηση που περνούσε απο ανταλλάξιμα κτήματα. Και, με το Ν. 1644/1986 αποδόθηκαν κτήματα καταπατηθέντα απο γηγενείς έναντι ευτελούς τιμήματος και όχι σε πρόσφυγες.
1997: Εκδίδεται Υπουργική Απόφαση (Υπ.Οικ.) που υπενθυμίζει τη Συνθήκη της Λωζάννης :“..σε ό,τι αφορά την Ανταλλάξιμη Περιουσία, μοναδικός σκοπός είναι να ρευστοποιηθεί και απο το προϊόν να αποκατασταθούν οι αναποκατάστατοι αστοί πρόσφυγες, όπως προβλέπουν οι Διεθνείς Συνθήκες Λωζάννης (1923) και Αγκύρας (1930)”. Ήδη, βέβαια, απο το 1991 τη διαχείρηση έχει η Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου (1991-2007). Αυτή η διαχείρηση απέδωσε 8 εκατομμύρια ευρώ, το 75% των οποίων βρισκόταν σε τραπεζικό λογαριασμό διαθέσιμο και δράσεις υπέρ αστέγων και κληρονόμων προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
2010-2016: Στην περίοδο των Μνημονίων, με τη δέσμευση κινητής και ακίνητης δημόσιας περιουσίας για την αξιοποίηση και εξυπηρέτηση της δανειακής σύμβασης. Με παραβίαση της Διεθνούς Συνθήκης της Λωζάννης ( που υπερισχύει) δεν γίνεται εξαίρεση απο το ΤΑΙΠΕΔ της Ανταλλάξιμης Προσφυγικής Κτηματικής Περιουσίας.
Για να έχουμε μιά καθαρή, με αριθμούς, εικόνα, η όλη δημόσια ακίνητη περιουσία ήταν 72.000 ακίνητα εκτιμώμενης αξίας 272-300 δισεκατομμύρια ευρώ. Απο αυτά, τα 20.000-41.000, κατ' άλλες εκτιμήσεις, ήσαν ανταλλάξιμα διεσπαρμένα σε 28 Περιφερειακές Ενότητες της χώρας. Η μνημονιακή μή εξαίρεση των Ανταλλαξίμων είναι μια ακόμη μή νόμιμη ενέργεια του Κράτους. Μικρασιατικοί Σύλλογοι της χώρας αρχίζουν να απαιτούν την επανόρθωση της νομιμότητας.
Όπως είναι φανερό, κατα εποχές, η ελληνική διοίκηση δέν εκπλήρωσε τα συμφωνηθέντα για τους πρόσφυγες της Ανατολής του 1922-23. Ο Δήμος, τα Προσφυγικά Σωματεία έχουν ήθική υποχρέωση και έννομο συμφέρον να διεκδικήσουν να τους αποδοθούν τα Ανταλλάξιμα Κτήματα, όπως και όλα τα πρώην στρατόπεδα, είτε για κοινωφελείς σκοπούς είτε για την αποκατάσταση απογόνων προσφύγων του Ελληνισμού της Ανατολής. Όχι πάντως για μαιζονέτες ή επιχειρηματικά σχέδια. Τη βιωσιμότητα της κοινωφελούς αξιοποίησης των στρατοπέδων θα την εξασφαλίσει η τοπική κοινωνία μας.
Η κοινή διεκδίκηση είναι προς όφελος όλης της τοπικής κοινωνίας, της ομοψυχίας, της συμπαράταξης Δημοτικής Αρχής και συνολικά του Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.