Σταθής Πανταζής : Οι βουλευτές πρώτοι να δώσουν το καλό παράδειγμα, με περιστολή και περικοπή των προνομίων τους

Ανέσυρα από το αρχείο  ένα άρθρο του πρώην υποψήφιου βουλευτή της ΝΔ στις Σέρρες του κ Στ Πανταζή με ημερομηνία τι σύμπτωση 5 χρόνια πριν 9 Ιουλίου 2010 .Τι γραφει ο κ Πανταζής ??? Πιο επίκαιρος δεν γίνεται 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 

Τραγικά επίκαιρο είναι σήμερα το θέμα της διπλής σύνταξης που καταβάλλεται σε όσους διατέλεσαν Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι κλπ. Τη στιγμή που όλοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι βλέπουν να περικόπτονται δραματικά οι αποδοχές τους, τη στιγμή που οι πρώτοι βλέπουν να απομακρύνεται χρονικά η ελπίδα μιας αξιοπρεπούς σύνταξης, οι Βουλευτές μας και άλλοι αιρετοί άρχοντες απολαμβάνουν το προνόμιο της διπλής σύνταξης, χορηγίας ή όπως αλλιώς το λένε τέλος πάντων. Ας σταθούμε όμως λίγο περισσότερο στα συνταξιοδοτικά προνόμια των Βουλευτών μας και ας συνοψίσουμε όσο μπορούμε το καθεστώς που ισχύει σήμερα:

Οι Βουλευτές δικαιούνται και σύνταξη από τον ασφαλιστικό τους φορέα και βουλευτική σύνταξη από το Δημόσιο. Και ειδικότερα για τη βουλευτική σύνταξη: Όσοι εκλέχτηκαν μέχρι το 1993 θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα με την εκλογή τους σε δύο εκλογές ή με τη συμπλήρωση συνολικά μιας τετραετίας στη Βουλή. Η κατώτερη σύνταξη που κατοχυρώνουν με 48 μήνες κοινοβουλευτικής θητείας ανέρχεται περίπου στα 1.500 € το μήνα. Όσοι έχουν συμπληρώσει 17 χρόνια κοινοβουλευτικής θητείας παίρνουν πλήρη σύνταξη, η οποία κυμαίνεται στο 80% της εν ενεργεία αποζημίωσής τους, ήτοι περίπου στα 4500 € μηνιαίως. Όσον αφορά την ηλικία συνταξιοδότησής τους όσοι εκλέχτηκαν μέχρι το 1993 μπορούν να βγουν στη σύνταξη σε ηλικία 55 χρονών. Όσοι εκλέχτηκαν από το 1996 μέχρι το 2007 θεμελιώνουν σύνταξη με μια τετραετία, αλλά στα 65. Οι νέοι βουλευτές του 2009 συνταξιοδοτούνται στα 65, αν έχουν συμπληρώσει 8 χρόνια στα βουλευτικά έδρανα.

Κάτι παρεμφερές ισχύει και για όσους διατέλεσαν Νομάρχες, Δήμαρχοι κλπ. Υπάρχει μάλιστα το ενδεχόμενο κάποιος να παίρνει έως και τρεις συντάξεις, μία ως πρώην βουλευτής, μία από τον επαγγελματικό ασφαλιστικό του φορέα και μία τρίτη με τη μορφή χορηγίας, εάν έχει διατελέσει και Νομάρχης ή Δήμαρχος.

Βέβαια το προνόμιο της διπλής σύνταξης των εκπροσώπων μας στο Κοινοβούλιο είναι ένα από τα πολλά προνόμια που έχουν χορηγήσει οι γαλαντόμοι Βουλευτές μας στους εαυτούς τους. Αν στεκόμαστε ιδιαίτερα στο ζήτημα της διπλής σύνταξης είναι γιατί το ζήτημα καθίσταται εξαιρετικά επίκαιρο και προκλητικό μετά την ψήφιση από τη Βουλή του πρόσφατου νόμου που ρυθμίζει, με τον τρόπο που τα ρυθμίζει, τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά θέματα των εργαζομένων. Πιο προκλητική όμως και από τα ίδια τα προνόμια είναι η στάση των εκπροσώπων μας στο Κοινοβούλιο. Οι οποίοι δεν είναι δυνατόν στη σημερινή, ζοφερή για κάθε νοικοκυριό κατάσταση, να σφυρίζουν αδιάφορα και να μη δίνουν αυτοί πρώτοι το καλό παράδειγμα, με περιστολή και περικοπή των προνομίων τους. Και είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι το σύνολο των Βουλευτών μας δεν έχει καταλάβει ότι ο κόσμος αγριεύει. Ότι η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί. Το έχουμε ξαναγράψει και θα το πούμε κι εδώ: Αν η ανοχή και η αντοχή του κόσμου εξαντληθεί και αποφασίσει να βγει στο δρόμο, τότε πιθανότατα τα γεγονότα που ζήσαμε το Δεκέμβρη του 2008 μάλλον θα ωχριούν μπροστά σε αυτά που θα δούμε.

Και πώς να μην εξαντληθεί άραγε η ανοχή και η αντοχή του κόσμου, όταν του ζητούν να εργαστεί σαράντα χρόνια για να πάρει μια πενιχρή σύνταξη, την ίδια στιγμή που οι Βουλευτές μας μπορούν, με ελάχιστα χρόνια κοινοβουλευτικής θητείας, να πάρουν μια σύνταξη ίση περίπου με τη σύνταξη ενός δημοσίου υπαλλήλου που έχει 35 χρόνια υπηρεσίας; Και όταν μπορούν να καρπωθούν και μια δεύτερη σύνταξη από τον ασφαλιστικό τους φορέα; Είναι ή δεν είναι αυτό πρόκληση για κάθε εργαζόμενο; Πώς να μην εξαντληθεί η ανοχή και η αντοχή του κόσμου όταν μαθαίνει για παράδειγμα ότι οι Βουλευτές μας περιέκοψαν τη φετινή χρονιά κατά 15% περίπου την αποζημίωσή τους για τη συμμετοχή τους στις επιτροπές της Βουλής, αλλά κατά ένα μαγικό και παράδοξο τρόπο αυξήθηκε σε εξόχως προκλητικό βαθμό ο αριθμός των επιτροπών; Και επιτέλους, γιατί αλήθεια πρέπει να αμείβονται επιπλέον οι Βουλευτές μας για όποια εργασία προσφέρουν στα πλαίσια των κοινοβουλευτικών υποχρεώσεών τους; Μήπως δεν έχουν εκλεγεί ακριβώς για να νομοθετούν και να ασκούν κοινοβουλευτικό έλεγχο; Προς τι η έξτρα αμοιβή τους;

Εμείς θα το πούμε απερίφραστα: Όσοι προσέχουν ως κόρη οφθαλμού τα δικά τους «κεκτημένα» δε νομιμοποιούνται να ζητούν θυσίες από τους εργαζόμενους, δε νομιμοποιούνται να εγκρίνουν με την ψήφο τους την πλήρη κατάργηση των κεκτημένων όλων των κοινωνικών στρωμάτων, δε νομιμοποιούνται να προχωρούν στη διάλυση του Κράτους Πρόνοιας και του κοινωνικού ιστού. Και πολύ περισσότερο δε νομιμοποιούνται να προκαλούν. Γιατί προκαλεί, για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, όταν δηλώνει επί λέξει: «Οι μηνιαίες μειώσεις της βουλευτικής αποζημίωσης είναι διπλάσιες από τις αντίστοιχες που αποφασίστηκαν για τις οποιεσδήποτε άλλες κοινωνικές κατηγορίες». Και γιατί με τέτοιες δηλώσεις–γροθιά στη νοημοσύνη μας είναι βέβαιο ότι θα δούμε και άλλες πολλές εκδηλώσεις μπροστά στη Βουλή, σαν αυτές και εκτός από αυτές που είδαμε πρόσφατα.