Τρέμουμε να ζήσουμε όσο και να πεθάνουμε και δαύτοι το ξέρουν….

 

Του Κώστα Πρώιμου

(Ανανεωμένο) Είναι σχεδόν στο σύνολό της μια κυβέρνηση εχθρική προς τους πολίτες της και συνεπώς προς την ίδια τη χώρα. Πρεσβεύουν την απόλυτη πολιτική παρακμή ενώ με τον τρόπο διακυβέρνησής τους συνδράμουν τα μέγιστα στην αυτουργία της πνευματικής και πολιτισμικής κατάπτωσης. Άνθρωποι που σε παρακμιακά κανάλια πωλούσαν θαυματουργά νανογιλέκα, με δώρο στο πακέτο αρκετές δόσεις πατριδοκαπηλίας, αντί να έχουν εξοστρακιστεί με συνοπτικές διαδικασίες τελικά να βρίσκονται με την ψήφο των θαυμαστών τους σε νευραλγικά πολιτειακά πόστα και να υπερπροβάλλονται όχι ως γραφικοί σαλτιμπάγκοι όπως θα τους άρμοζε σε μια υγιή κοινωνία παρά σαν σωτήρες και μεταρρυθμιστές αυτού του δύσμοιρου τόπου.

Ωστόσο και ο Μητσοτάκης «πουλά» με περίσσιο θράσος μάλλον ζηλεύοντας τον Άδωνι «θαυματουργή» ανάπτυξη με τις οκάδες. Μόνο που, προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, γιατί αυτό που έχει συμβεί στο μεγαλύτερο κομμάτι της πιάτσας έχει να συμβεί εδώ και πολλές δεκαετίες πίσω. Ναι, όντως, η αφραγκία και η μιζέρια αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς και εξαπλώνονται από σπίτι σε σπίτι, συνοικία σε συνοικία. Εδώ η καλή ανάπτυξη, για διαλέξτε! Μέχρι και για το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο τόλμησε να γράψει δημοσίως μόλις προχθές ο αθεόφοβος τη στιγμή που οι περισσότεροι πολίτες αγκομαχούν να βγάλουν στοιχειωδώς τις βασικές υποχρεώσεις του μήνα, τη διατροφή, το ρεύμα και το ενοίκιο.

Απορείτε γιατί όσοι συνθέτουν την πολιτική ηγεσία του τόπου είναι εν τοις πράγμασι εχθροί της χώρας; Μα, γιατί έθαψαν πενήντα επτά νέους ανθρώπους στα Τέμπη βάζοντας άσχετους σε θέσεις μεγάλης ευθύνης μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τις κομματικές ανάγκες. Με τον ίδιο αυταρχικό τρόπο επιχειρούν να «θάψουν» τις πολιτικές τους ευθύνες αυτές τις ημέρες στην αρμόδια εξεταστική επιτροπή. Σαν να βάζεις τον Πάμπλο Εσκομπάρ να διερευνά για λογαριασμό της δικαιοσύνης τα φορτία των ναρκωτικών που κινούνται κείθε και δώθε στη δική του περιοχή. Και ασφαλώς να αναμένεις ως ενεργός και ευαισθητοποιημένος πολίτης (γιατί από τύχη και μόνο δεν έθαψες κι εσύ στο μοιραίο τροχοφέρετρο το παιδί σου) να βγάλουν σχετικό πόρισμα.

Έχουμε καταγράψει ακούσματα δικά τους αλλά και των χορηγών τους, για το πώς ερμηνεύουν την ύπαρξή μας. Αναφέρομαι σε εμάς τον λαουτζίκο και τους αμέτρητους πλέον νεοπλεμπαίους… Μας παρομοιάζουν στις κλειστές συζητήσεις τους με εκείνες τις αναρίθμητες δύστυχες που είναι εθισμένες στα ναρκωτικά και πουλάνε επί τόπου και άνευ όρων το κορμί τους για μερικά γραμμάρια κόκας.

Πώς μας εθίζουν; Με αίμα, δάκρυα και σπέρμα. Κάποτε ήταν οι παιδόφιλοι, τώρα οι ομοφυλόφιλοι, αύριο θα είναι κάποιοι άλλοι, με τυχάρπαστους μαρκουτσοφόρους ευρισκόμενους στο ανώγειο της ξεδιάντροπης καριέρας τους να χειραγωγούν σύμφωνα με τα προστάγματα των αλαζονικών αφεντικών τους που από την απολαβή τεράστιας εξουσίας έχουν κάνει το λάθος να πιστέψουν πως έγιναν θεοί. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά δύστυχα ανθρωπάκια που αν τους αφαιρέσεις τη φτιαχτή δύναμη, τα παλάτια και το τεχνητό κύρος ομοιάζουν με τα κακομαθημένα παιδάκια που κλαίνε επειδή η μαμά τους δεν τα αφήνει να βάλουν χέρι στο βάζο με τη μαρμελάδα για να τη φάνε όλη μόνα τους, αφήνοντας τα αδερφάκια τους νηστικά.

Αποδόμησαν την πολιτική με τους Κασσελάκηδες, τους Ανδρουλάκηδες, τους Γεωργιάδηδες, ένα σωρό καρακαλτάκες που επηρεάζουν τα δρώμενα αν και κάποτε ίσως απλά να συνέθεταν ένα σύντομο σεξιστικό ανέκδοτο στο καφενείο της Βουλής. Αποδόμησαν τις ανθρώπινες σχέσεις, ισοπέδωσαν ήθη και έθιμα μετασχηματίζοντας την κοινωνία σε έναν ιδιότυπο οίκο ανοχής που ανέχεται τους πάντες και τα πάντα φτάνει η προαγωγός να δώσει το οκ αρκεί να λάβει το απαιτούμενο αντίτιμο.

Θυμίζουμε πλέον εκδιδόμενες που τις έκοβε η λόρδα μέχρι να σκάσουν τα ναυτάκια του έκτου στόλου και να δει το φθηνό βρακί τους κάνα δολάριο. Ξεπουλάμε ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε. Τις αξίες μας, τον ίδιο μας το εαυτό, είτε είμαστε άνδρες, γυναίκες και παιδιά για να μη διαταράξει τίποτα το ρηξικέλευθο και επαναστατικό την ήρεμη απόγνωση μέσα στην οποία κολυμπάμε με ένα σικέ χαμογελάκι μέχρι τη στιγμούλα που θα αποδημήσουμε. Όσο τρέμουμε να ζήσουμε άλλο τόσο φοβόμαστε να μην πεθάνουμε. Και δαύτοι το ξέρουν καλά αυτό. Αν ο Κολοκοτρώνης φοβόταν τα βόλια και έτρεμε τον θάνατο προφανώς θα ήταν ευνούχος υπηρέτης σε κάποιο παλάτι και όχι ο αρχιστράτηγος της Ελληνικής Επανάστασης. Δεν υπονοούμε πως πρέπει να γίνουμε Κολοκοτρώνηδες, αυτά τα επίπεδα δεν είναι για τον καθένα, αλλά ας μην τον επικαλούμαστε ευκόλως στα καφενεία ισχυριζόμενοι πως είμαστε πρόγονοί του. Τα κεφάλια θα μας έπαιρνε αν μας έβλεπε σε τούτη την κατάσταση σήμερα ο γέρος του Μοριά. Κατάλαβες ραγιά;

Όσο για τη δυσθεώρητη πια ακρίβεια σε ό,τι αγοράζεται με μερικά χαρτονομίσματα φταίει ο Πούτιν, ο Μούτιν ίσως και ο Ρασπούτιν. Για τα Τέμπη θέλουν διακαώς να φταίει ο άτυχος και νεκρός μηχανοδηγός, για τις υποκλοπές μέσω του πρωθυπουργικού γραφείου το πράσινο εξωτικό πουλί, ενώ για τον επικείμενο διαμοιρασμό του Αιγαίου που θα οδηγήσει κάποτε σε ολέθριες εξελίξεις θα προτείνουν για φταίχτη τον Ρήγα Βελεστινλή. Ναι, αυτοί δεν ορρωδούν προ ουδενός, ξεπουλάνε στο λεπτό δικαιώματα και εθνικά συμφέροντα για μερικές πενταροδεκάρες για να κάνουν τη μάνα τους και τη γκόμενα υπερήφανες που έγιναν υπουργοί και πρωθυπουργοί. Νομίζετε πως θα κώλωναν μπροστά σε μερικές σταγόνες αίματος που πετάχτηκαν από τα κορμιά νέων ανθρώπων και «πιτσίλισαν» τα αφράτα προσωπάκια και τα ακριβά τους κουστούμια; Εσένα και μένα μας ενδιαφέρουν τα Τέμπη; Ή για να το θέσω ορθότερα, μας ενδιέφεραν ποτέ;

Απάτριδες, κοντραμπατζήδες της στεριάς είναι οι περισσότεροι πολιτικοί μας που δυστυχώς μεταφέρουν τις ζωές μας δίχως όρους και εγγυήσεις συμμετέχοντας ως παραδόπιστοι μεταπράτες σε ένα αέναο παγκόσμιο αλισβερίσι…

 

 https://www.antinews.gr/