Σέρρες : Ούτε "αυτοί είμαστε" ... ουτε "όλοι φταίμε".

 

Με αφορμή την ανάρτηση της Μαρίας Ναβαλη για τα απομεινάρια του Πάρκου περιβαλλοντικής Αγωγής του Δήμου Σερρών στο ρέμα Αγίου Γεωργίου...

Γραφει ο Θανάσης Μποικος

Εδώ δεν ισχύει το γενικά και αόριστα "αυτοί είμαστε" ή "όλοι φταίμε".

Την περίοδο εκείνη η δημοτική κίνηση "Διάβαση πεζών" ζήτησε εγγράφως στοιχεία για το έργο αυτό. Κανένα έγγραφο στοιχείο δε δόθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου.

Το πάρκο λεηλατήθηκε και εγκαταλείφθηκε. Κάποιοι πήραν λεφτά. Δε λέω ότι τα πήραν χωρίς αντίκρισμα σε εργασίες. Εργασίες έγιναν και ξεναέγιναν. Το ζήτημα είναι ότι ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν και "χάθηκαν" έτσι πολλά λεφτά.

Κατά τη γνώμη μου υπήρχε εγγενές πρόβλημα ως προς στην επιλογή της θέσης. Δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πάρκο περιβαλλοντικής Αγωγής ένας χώρος στενός, όπου η πρόσβαση λεωφορείων -που θα έφερναν μαθητές σχολείων, υποτίθεται- είναι δυσχερής.

Σχεδιάστηκε στο άρπα κόλα, με μοναδικό ίσως κριτήριο "ας προτείνουμε ένα έργο για να πάρουμε λεφτά". Και τελικά, αυτό ακριβώς συνέβη.

Αρκετά χρόνια αργότερα (2012 ή 2013), επιχειρήθηκε να δοθεί ο χώρος σαν έδρα - λειτουργία σε μια ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ που θα ασχολούνταν με είδη άγριας χλωρίδας - βότανα, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα.

Θυμάμαι ότι είχε έρθει στο δημοτικό συμβούλιο προς συζήτηση/έγκριση θέμα καταστατικού λειτουργίας αυτής της ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ με πολλά προβλήματα σχετικά με την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων.

Η "Διάβαση Πεζών" είχε τότε προτείνει ότι, αν είναι να δοθεί ο χώρος σε ΚΟΙΝΣΕΠ, αυτό έπρεπε πρώτα να αποφασιστεί από το δημοτικό συμβούλιο και ύστερα να γίνει ανοιχτό κάλεσμα για εκδήλωση ενδιαφέροντος από κάποιον φορέα, σύλλογο, Κοιν.Σ.Επ. ή ό,τι άλλο.

Επίσης, ότι πρώτα ορίζεις, σαν δήμος, τους όρους λειτουργίας του χώρου και ύστερα αναζητείς ενδιαφερόμενους, με αυτούς τους δεδομένους όρους. Όχι πρώτα τον δίνουμε σε κάποιον/ους και ύστερα φέρνουμε για έγκριση το καταστατικό λειτουργίας της επιχείρησης.

Όταν οι ενδιαφερόμενοι είδαν αυτή την "επιπλοκή" και τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, απέσυραν το ενδιαφέρον τους.

Φαίνεται πως ήθελαν το χώρο σερβιρισμένο στο πιάτο, "απαλλαγμένο" από υποχρεώσεις, ευθύνες και "έξοδα".

Και το πρόβλημα δεν ήταν, βεβαίως αυτοί οι ιδιώτες. Το πρόβλημα -πολιτικό και οικονομικό- ήταν ότι ο δημοτική αρχή ενστερνίστηκε τέτοιες πρακτικές και πήγε να περάσει το θέμα στα μουλωχτά.

Ίσως να σκέφτηκαν, μεταξύ άλλων, ότι δίνοντας το χώρο σε κάποιον να τον "λειτουργήσει", θα καλυπτόταν σε κάποιο βαθμό το ολοφάνερο σκάνδαλο της λεηλασίας του περιβαλλοντικού πάρκου και των χρημάτων που σκορπίστηκαν χωρίς αποτέλεσμα.

Λάθος σκεπτικό, που στην ουσία παραπέμπει σε συγκάλυψη.

Πολύ σωστά επισημαίνει ο συμπολίτης μας Ηλίας Καμαργιάνης ότι υπάρχουν και εισαγγελείς.

Παρεμπιπτόντως, την ίδια εκείνη περίοδο είχε στηθεί και ένα ξύλινο κιόσκι, λίγο πριν πάρει κανείς την κατηφορική στροφή για τον Ελαιώνα, στην αριστερή, ανεβαίνοντας, μεριά του δρόμου. Και αυτό μέσα σε λίγους μήνες "εξαφανίστηκε".