Αυξήσεις… παρηγοριά στον άρρωστο

 

Του Αντώνη Αντωνάκου

Με τυμπανοκρουσίες αναγγέλλονται οι αυξήσεις που θα δοθούν στους Δ.Υ. ύστερα από 15 χρόνια άγριων περικοπών και λιτότητας. Ο πίνακας που παρατίθεται παρουσιάζει την καταβαράθρωση που υπέστησαν οι αποδοχές των εκπαιδευτικών μετά το 2010. Η τρίτη άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με την αμέριστη βοήθεια των «νταβατζήδων» της διαπλοκής και της διαφθοράς, ολοκλήρωσε την καταστροφή που είχε μείνει ημιτελής τη δεκαετία του ’80. Ανάγλυφα παρουσιάζονται στον πίνακα, ακόμα και μετά την αστεία αύξηση που προβλέπεται από 1/1/24, οι μειώσεις στην τρίτη στήλη. Να επισημανθεί ότι η μείωση στο πραγματικό εισόδημα είναι δραματικά μεγαλύτερη, αν συνυπολογιστούν και άλλοι παράγοντες, όπως ο ΕΝΦΙΑ, αλλά κυρίως η αύξηση των τιμών των καταναλωτικών αγαθών πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, είδη καθαριότητας κ.λπ.), στα οποία πλέον αναλώνεται το μέγιστο μέρος των αποδοχών. 

ΕΤΗ ΥΠΗΡ.	2009 ΚΑΘ. ΜΗΝ.	2024 ΚΑΘ. ΜΗΝ.	ΔΙΑΦ. 09-24
0-1	1.268,29	873,52	394,77
1-2	1.389,22	873,52	515,7
2-4	1.405,31	909,08	496,23
4-6	1.433,14	944,64	488,5
6-8	1.461,70	980,20	481,5
8-10	1.490,23	1015,77	474,46
10-12	1.519,49	1049,67	469,82
12-14	1.547,31	1083,57	463,74
14-16	1.575,85	1119,13	456,72

Επειδή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε το θράσος να κατηγορήσει τη Ν.Δ. ότι «μας οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας το 2009», οφείλουμε να του κάνουμε μερικά «ιδιαίτερα»: πρώτον, για την υπερχρέωση της χώρας τη δεκαετία του ’80, ενώ το 1981 το χρέος ήταν 26,7% του ΑΕΠ. Το 1985, ο διοικητής της ΤτΕ (Δ. Χαλικιάς) προειδοποιούσε τον Παπανδρέου για τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Το 1988, πρώην υπουργός Οικονομικών (Α. Λάζαρης) έγραφε στον Παπανδρέου ότι «έχει εγκατασταθεί στο τιμόνι της οικονομίας ο αυτόματος πιλότος του δημοσίου χρέους και των άλλων ανελαστικών δαπανών». Το 1990, ο Ζακ Ντελόρ προειδοποιούσε: «Η σοβαρή διαφορά που διαπιστώνεται ανάμεσα στην οικονομική εξέλιξη της Ελλάδας και σε εκείνη των άλλων χωρών της Κοινότητας κινδυνεύει να υπονομεύσει μόνιμα την πορεία της χώρας σας προς την ενιαία αγορά, την Οικονομική και Νομισματική Ένωση και την ευρωπαϊκή ενοποίηση». 

Δεύτερον, και κατά την περίοδο του «νοικοκύρη» Σημίτη η καταστροφική πορεία συνεχίστηκε. Σε μια ευνοϊκή διεθνή οικονομική συγκυρία παρέλαβε το χρέος στο 108,7% (1995) και το παρέδωσε στο 109,9% (2003) του ΑΕΠ, όταν άλλες χώρες -Ιρλανδία 49,1%, Βέλγιο 31,8% κ.λπ.- μείωναν αντίστοιχα το δικό τους δραστικά (περισσότερα στο «Σημίτης reloaded»). Βεβαίως, η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη, αν συνυπολογιστούν η «δημιουργική λογιστική» της περιόδου, τα διάφορα swaps που είχε συνάψει, οι «βερεσέδες» των Ολυμπιακών Αγώνων και τέλος το γεγονός ότι ο Προϋπολογισμός του 2004 ήταν έργο της κυβέρνησής του.

Τρίτον, όταν ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία το 2009, η χώρα δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα δανεισμού. Τα spreads τον Οκτώβριο ήταν κάτω από τις 200 μονάδες και τον Δεκέμβριο η χώρα ήταν ακόμα στην πρώτη επενδυτική βαθμίδα. Στη χρεοκοπία την οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ. Αυτό που δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο είναι αν αυτό έγινε από σκανδαλώδη ανεπάρκεια ή από εγκληματική σκοπιμότητα. Το ΠΑΣΟΚ έχει την αποκλειστική ευθύνη και για την έκρηξη του λαϊκισμού που ενδυνάμωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χ.Α. Μετά επεχείρησε να ρίξει την ευθύνη στη Ν.Δ. Αλλά, ακόμα και αν τα «μαγειρέματα» του Α. Γεωργίου είναι τελικά σωστά και δεν ισχύουν οι καταγγελίες του κυρίου Λογοθέτη και της κυρίας Γεωργαντά (διορισμένων στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. από το ΠΑΣΟΚ), πρέπει να απαντηθεί γιατί έπρεπε να χρεωθούν στην τετραετία 2006-2009 στο Δ.Χ. τα swaps (Σημίτης) και τα χρέη των ΔΕΚΟ (διαχρονικά και όχι μόνο της τελευταίας τετραετίας). Τουλάχιστον αυτά, για να μην υπολογίσουμε τις αλχημείες Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2009.

Όμως, αν η στάση του κυρίου Ανδρουλάκη και των προκατόχων του στο ΠΑΣΟΚ είναι ευεξήγητη -λόγω του εθισμού του ΠΑΣΟΚ στον λαϊκισμό και στην ανευθυνότητα-, εκείνη που είναι δυσερμήνευτη είναι η «αιδήμων σιωπή» την οποία τήρησε από το 2010 και μετά η Ν.Δ. – με εξαίρεση την απάντηση του πρωθυπουργού για πρώτη φορά στη Βουλή, όταν το μέγεθος της πρόκλησης ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Πολύ φοβάμαι, όμως, μήπως η καθυστερημένη αποστολή του λογαριασμού στον οφειλέτη επιβεβαιώσει το «πολύ αργά» και «λίγος». Και αν για την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου μπορεί να αναφερθούν οι προτεραιότητες και οι ανάγκες της χώρας, δεν υπάρχει καμία εύλογη απάντηση που να δικαιολογεί τη στάση της Ν.Δ. μετά τις εκλογές του 2015. Οι πολίτες είχαν στείλει τον βαρύ λογαριασμό στον αποδέκτη, καταδικάζοντας το ΠΑΣΟΚ στην 7η θέση με 4,68%, ενώ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου κατάφερε απλώς, συγκεντρώνοντας το 6,29%, να ανέλθει στην τέταρτη θέση.

Ανεξήγητα η Ν.Δ. όχι μόνο απέφυγε να στείλει τον λογαριασμό, όχι μόνο άφησε την παράταξη ανυπεράσπιστη σε ανυπόστατες κατηγορίες που εκτόξευαν κατά καιρούς οι βασικοί υπαίτιοι και τα φερέφωνά τους, αλλά και εμπράκτως φρόντισε να τους απαλλάξει από τις ευθύνες τους. Η «αξιοποίηση» σε κορυφαίες υπουργικές θέσεις εμβληματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ακραίο δείγμα αυτής της πρακτικής είναι η ανάδειξη του γραμματέα της κυβέρνησης που μας οδήγησε στη χρεοκοπία σε ΥΠΕΞ. Μια άλλη ατυχής στιγμή είναι η συμμετοχή στην εκδήλωση προς τιμήν του κυρίου Σημίτη. Αλλά, όπως είπαμε, αυτά αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου, αφού είναι τέτοιος ο όγκος των σχετικών δεδομένων ώστε τεκμηριώνεται η ύπαρξη μιας ουτοπικής φαντασίωσης: αυτής τής υπαρκτής δυνατότητας μετάλλαξης της Ν.Δ. σε κόμμα του Κέντρου.

 

 https://www.antinews.gr