ΔΗΠΕΘΕ Σερρών : Τιμητικό αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών τιμά τα εκατό χρόνια από την γέννηση του μεγάλου συγγραφέα και πνευματικού ανθρώπου.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1921. Έτσι σε πανελλήνιο επίπεδο προτιμήθηκε το 2022 ως έτος εορτασμού και μνήμης για τον σπουδαίο Έλληνα, με το λαμπρό καλλιτεχνικό συγγραφικό έργο (θεατρικών έργων, πεζών και ποιημάτων, στίχων τραγουδιών) αλλά και την εξαιρετική κοινωνική παρουσία.

Στο πλαίσιο αυτό το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών το ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

θα προβάλει την ταινία «Ο ΔΡΑΚΟΣ»

του σκηνοθέτη ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΥ

βασισμένη σε σενάριο του ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ

Πρωταγωνιστεί: ο ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Κεντρική Σκηνή |ώρα: 21:00 |ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Θα προηγηθεί εισήγηση για τον «κινηματογραφικό ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ» από την Φιλόλογο, Διευθύντρια του

1ου Γυμνασίου Σερρών και μέλος του Δ.Σ. του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών ΣΥΛΙΑ ΖΕΤΤΑ

*Την τιμητική εκδήλωση θα παρακολουθήσουν και μαθητές της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η ταινία γυρίστηκε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας.

Η ταινία είναι βαθιά υπαρξιακή. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης (Νίκος Κούνδουρος) την χαρακτηρίζει "εγκεφαλική" σε συνέντευξή του, στον Λάκη Παπαστάθη, στην εκπομπή Παρασκήνιο, παραγωγή: CINETIC 2012. Έχει συμπεριληφθεί στις 100 καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες για τον 20ό αιώνα.

Ο Δράκος αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις πιο σημαντικές ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου που συνδυάζει στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό αλλά και το φιλμ νουάρ. Χαρακτηριστική είναι η άποψη του Βασίλη Ραφαηλίδη, ο οποίος έγραψε ότι με αυτή την ταινία ο ελληνικός κινηματογράφος πέρασε από την Προϊστορία στην Ιστορία.

Ανάμεσα στα προτερήματα της ταινίας είναι και η μουσική επένδυση, έργο του Μάνου Χατζιδάκι.

Η Μαρία Κομνημού από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος γράφει για την ταινία:

"Μετά την πρώτη νεορεαλιστική ταινία Μαγική Πόλη (1954), ο Κούνδουρος με τον Δράκο φέρνει στην Ελλάδα τον «κινηματογράφο του δημιουργών», ο οποίος, όπως σημειώνει η Αγλαΐα Μητροπούλου, αφορά την ικανότητα σκηνοθετών «να λειτουργήσουν έξω από τη λογική της εμπορικής παραγωγής και αφετέρου στη διαμόρφωση της δικής τους προσωπικής έκφρασης». Ο Κούνδουρος ανατρέπει τα στερεότυπα του φιλμ νουάρ βάζοντας στον πρωταγωνιστικό ρόλο αντί για ένα σκληρό άντρα ένα κακομοίρη με φανερή σεξουαλική απειρία ( Ντίνος Ηλιόπουλος) και αντί για μια φαμ φατάλ μία έφηβη που κλαίει όταν ο προστάτης της δεν την αφήνει να χαζέψει τις κούκλες. Στην ταινία οι κλασικοί κανόνες του είδους ανατρέπονται και στην αναπαράσταση της σύγκρουσης νομιμότητας/παρανομίας. Δηλαδή , ενώ στην περίπτωση των κλασσικών ταινιών του είδους οι θεατές καλούνται να ταυτιστούν με τις δυνάμεις του «νόμου» και της «τάξης», στην περίπτωση του «Δράκου» καλούνται να ταυτιστούν με τους παράνομους. Ο Κούνδουρος με το σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη συγκροτεί μια αφήγηση για ένα άπραγο υπαλληλάκο που υποδύεται τον μεγαλοκακοποιό, και επιτυγχάνει να συναρθρώσει την παράδοση του ρεμπέτικου με την παρανομία, αρθρώνοντας μια κριτική θέση στη μετεμφυλιακή καταπιεστική συναίνεση και ανιχνεύοντας μία αντιθετική δημόσια σφαίρα".

Διακρίσεις

Βραβεύτηκε το 1960 στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της περιόδου 1955-1959 (ρετροσπεκτίβα).

Ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Βενετίας.