Πιο αξιοπιστη η Ευη Βατιδου απο τους επιδημιολογους

Θα ξεκινήσουμε ως εξής. Όταν ένας υπουργός

βγαίνει στον Αυτιά και τον Παπαδάκη σημαίνει ότι είναι λάτρης του πελατειακού κράτους, λαικιστής, δημαγωγός, αποτυχημένος.

Οι πιο αποτυχημένοι υπουργοί όλων των κυβερνήσεων και οι πιο καρατιστές βγαίνουν στον Αυτιά και τον Παπαδάκη. Αυτό είναι κανόνας στα τηλεοπτικά χρονικά της μεταπολίτευσης.

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Ο Αυτιάς ήταν αυτός που μας φόρεσε καπέλο τον Βαρουφάκη. Ο Αυτιάς πρώτα και μετά ο Τσίπρας έκανε υπουργό Οικονομικών τον Βαρουφάκη. Πάμε παρακάτω. Αυτός ο ανεκδιήγητος Βρούτσης κάθε Σάββατο πρωί αφού έβαζε μπριλκρίμ στο μαλλί έβγαινε στον Αυτιά και μιλούσαν για το Ασφαλιστικό που είχε καταντήσει Μπεν Χουρ. Ευτυχώς αυτόν τον αναδόμησε ο Κυριάκος και με τη δική μας βοήθεια.

Δυστυχώς κράτησε στη θέση του τον Σταικούρα, αυτόν τον μέγα κρατιστή και αντιμεταρρυθμιστή ο οποίος θα κοστίσει ακριβά στον Κυριάκο. Αλλά σ΄αυτή εδώ την ανάρτηση θα μιλήσουμε για την  περίφημη επιτροπή των επιδημιολόγων που οδήγησαν τον Κυριάκο σε μεγάλους μπελάδες.

Εδώ υπάρχουν ευθύνες και κάποιος πρέπει να τις αναλάβει. Γιατί υπάρχουν προφανείς ευθύνες;

Θα σας εξηγήσουμε. Πως είναι δυνατόν να είναι κανείς σοβαρός επιστήμονας και να βγαίνει κάθε μέρα στα χαζοκάναλα;

Θα θέλαμε να παρακαλέσουμε το ΕΣΡ να ζητήσει από τα χαζοκάναλα να μετρήσουν πόσες ώρες βγήκε στον αέρα το τελευταίο χρόνο ο επιδημιολόγος Σύψας. Εάν το παληκάρι είναι ανύπαντρο σίγουρα θα του έχουν έλθει δεκάδες προξενιά. Έγινε διάσημος. Μόνο το σήμα των καναλιών δεν έκανε όπως λέγαμε κάποτε όταν υπήρχε μόνο η ΕΙΡΤ και το πρόγραμμά της έκλεινε στις 12 τα μεσάνυχτα. Τώρα στις 12 βγαίνει η Εύη Βατίδου που είναι το μεγαλύτερο αστέρι των τηλεπωλήσεων.

Η Εύη είναι πιο αξιόπιστη από τον καθηγητή επιδημιολόγο Σύψα. Η Εύη έχει πουλήσει χιλιάδες θερμάστρες του Βρυώνη.

Ο Σύψας που είναι επιστήμονας αντί να καθήσει σπίτι του ή στο γραφείο του και αφού βάλει Βιβάλντι στο κασετόφωνο για να ακούει τις 4 εποχές και να μελετάει τις μεταλλάξεις του ιού έβγαινε στα κανάλια και μιλούσε ακατάπαυστα.

Το ίδιο έκαναν και αρκετοί άλλοι επιστήμονες της επιτροπής. Αντί να αδράξουν τη στιγμή και ως επιστήμονες να μελετήσουν ένα  τόσο φονικό ιό που έτυχε για πρώτη φορά στη καριέρα τους ήταν διαρκώς καλωδιωμένοι στα χαζοκάναλα.

Αυτός δε ο Σύψας το είχε παρακάνει.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι αποφάσιζαν ένα χρόνο τώρα για τις τύχες μας, για τη τύχη της εστίασης, του τουρισμού, των ελευθέρων επαγγελματιών και πάει λέγοντας. Οι μόνοι που την έβγαλαν ζάχαρη ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι που έκαναν ότι δούλευαν από τα σπίτια τους.

Αυτοί λοιπόν οι απαράδεκτοι Σύψηδες είναι να απορείς που έβρισκαν χρόνο να σκεφθούν, να μελετήσουν, να αναλύσουν τα γεγονότα και να εισηγηθούν με ορθή κρίση ώστε να βοηθήσουν τον πρωθυπουργό να πάρει σωστές αποφάσεις.

Το θέμα είναι ποιος τους κράτησε όλους αυτούς στην επιτροπή. Γιατί δεν τους πέταξαν έξω με τις κλωτσιές; Ποιος βαθμολογούσε την απόδοσή τους;

Ποιος έκρινε, ποιος αξιολογούσε το αποτέλεσμα των εισηγήσεών τους;

Ο Τσιόδρας; Ο Σκέρτσος; Ο Αρακέν Ντεμέλο; Ο Υβ Τριαντάφυλλος ή ο γίγαντας ο Στηβ Γιατζόγλου που κάθε πρωί με τον ήλιο είναι αραχτός στα παγκάκια της πλατείας της Βούλας και κάνει αναλύσεις;

Ποιος αξιολόγησε τους Σύψηδες, τους Δερμιτζάκηδες, τον πάσα ένα τέλος πάντων οι εισηγήσεις του οποίου είχαν άμεσες επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της ζωής προσωπικής, οικογενειακής, κοινωνικής, επαγγελματικής.

 

Πάμε παρακάτω. Σε όλη αυτή την  ιστορία υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι απουσίαζε μία καπάτσα γυναίκα σαν την ροκαμπιλού τη Παγώνη της ΕΙΝΑΠ.

Αυτή έπρεπε να είναι στη θέση του Τσιόδρα. Να είναι επικεφαλής των ανοήτων επιστημόνων της επιτροπής.

Θα τους είχε πετάξει όλους με τις κλωτσιές.

Από εδώ ξεκίνησε το πρόβλημα το τίμημα του οποίου κινδυνεύει να πληρώσει ο Κυριάκος. Οι Σύψηδες απειλούν να καταστρέψουν τον καλύτερο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης.

 

Το φιάσκο των Σύψηδων περιγράφει με το καλύτερο τρόπο εδώ ο Διανέλος Γεωργούδης>

Ζούμε στο βασίλειο της βλακείας

Δεν αμφισβητώ ότι στην κυβέρνηση υπάρχουν και μερικές λογικές φωνές, αλλά όπως αποδείχθηκε συνήθως νικά η φαυλότητα, ο παραλογισμός, το “άστο γι’ αργότερα” και ας παίξουμε την τύχη της χώρας στην ζάρια. Ξεπερνώ το παράδειγμα ανεμελιάς που έδινε όλη η κυβέρνηση το καλοκαίρι με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να σκέφτεται ότι ο κίνδυνος δεν υφίσταται πλέον, και το ότι άνοιξε τα σύνορα να μπει όποιος θέλει με κανένα έλεγχο διότι, λέει, την πίεσαν τα ταξιδιωτικά γραφεία. Το χειρότερο είναι ότι όταν ήδη από τον Σεπτέμβρη ήταν πλέον τελείως προφανές ότι είχαμε μπει σε εκθετική διασπορά και όταν πλέον το 95% του τουρισμού είχε τελειώσει, αντί η κυβέρνηση να αποφασίσει ένα lockdown που θα ήταν και αποτελεσματικό και θα είχε μικρό κόστος για την οικονομία (παρακάτω ένας υπολογισμός), προτίμησε να περιμένει όσο ήταν δυνατό περισσότερο μήπως συμβεί κάποιο θαύμα.

Άλλο παράδειγμα: Το τρίτο κύμα άρχισε στα μέσα Ιανουαρίου (τα 400 κρούσματα την ημέρα έγιναν μέσα σε δυο εβδομάδες 1.000). Και όμως η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση αρχές Φεβρουαρίου (περιλαμβανομένων των λυκείων όπου ως γνωστό στην ουσία δεν γίνεται μάθημα). Έτσι ανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς να μαζεύονται σε κλειστούς χώρους για πολλές ώρες κάθε μέρα, και καθώς αυτοί έχουν και οικογένειες εν μέσω τρίτου κύματος αύξησε την πιθανότητα μόλυνσης για ένα εκατομμύριο πολίτες. Και θεσμοθέτησε ότι ακόμα και αν βρισκόταν θετικός με covid-19 ένας γονέας αυτό δεν δικαιολογούσε το παιδί του να μην πάει σχολείο. (Όπως φαίνεται το ζητούμενο εδώ ήταν να αναδειχθεί με το ζόρι τι τεράστιο αγαθό είναι το δημόσιο σύστημα παιδείας και ας βγαίνει σταθερά το χειρότερο της Ευρώπης στις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ.)

Τελικά ένα μήνα αργότερα, όταν όπως ήταν φυσικό το τρίτο συνέχισε να φουσκώνει και τα κρούσματα έφτασαν στα 2.000 την ημέρα, η κυβέρνηση ξανακλείνει τα λύκεια, και δέκα μέρες αργότερα κλείνει και τα γυμνάσια και τα δημοτικά. Άλλο παράδειγμα: Το ηλεκτρονικό σύστημα εμβολιασμών της AstraZeneca αντί να δίνει ραντεβού στους 60-64 όπως ήταν η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών τα έδινε στους 59-63. Έτσι δεν άνοιξε ο εμβολιασμός για 100.000 συμπολίτες 64 ετών αλλά άνοιξε για 100.000 59χρονους των οποίων η θνητότητα είναι η μισή. Όταν υπάρξουν τα στοιχεία θα είναι δυνατό να υπολογίσει κανείς πόσοι περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν μόνο και μόνο λόγω αυτού του νέου παραδείγματος απίστευτης ανικανότητας του κράτους (μιλάμε εργασία 10 λεπτών ενός προγραμματιστή θα ήταν αρκετό για να εφαρμοστεί σωστά η απόφαση της Επιτροπής).

Άλλο παράδειγμα: Αντί να επιτρέψουν και σε μερικά φαρμακεία να κάνουν τα εμβόλια της AstraZeneca ή και σε μερικούς γιατρούς, εδώ στον Βόλο έκαναν κέντρο εμβολιασμού στην Ζαγορά, ένα χωριό στην άλλη πλευρά του Πηλίου που χρειάζεται κανείς μια ώρα με το αυτοκίνητο για να φτάσει και μια για να γυρίσει – και αυτό όταν δεν χιονίζει. Και αν δεν έχει αυτοκίνητο, ας πάει με το λεωφορείο. Προς τι η ταλαιπωρία του κόσμου; Ίσως στο περιβάλλον πελατειακού κρατισμού που ζούμε το ζητούμενο είναι να μην δοθεί η εντύπωση ότι ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του χωρίς καμία βοήθεια του ιδιωτικού τομέα. Άλλη εξήγηση εγώ δεν βλέπω.

Μου φαίνεται προφανές ότι η κυβέρνηση της ΝΔ κυβερνά με μέτρο τις δημοσκοπήσεις, όπως έκανε και πριν 12 χρόνια όταν έσκασε η άλλη παγκόσμια κρίση. Και δυστυχώς στην Ελλάδα ο κόσμος επιβραβεύει τις κυβερνήσεις που μοιράζουν (δανεικά) χρήματα, όχι εκείνες που κάνουν μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσουν τα πράγματα. Και τις επιβραβεύουν όχι μόνο οι κρατικοδίαιτοι που είναι τουλάχιστον οι άμεσα κερδισμένοι (φέτος χάρη στα μέτρα κατά της πανδημίας είδαν μάλιστα τις καταθέσεις τους να αυξάνονται), αλλά και οι ιδιώτες που στύβονται με φορολογία υπέρ των πρώτων και που τα μέτρα κατά της πανδημίας αποτελειώνουν – που είναι σαν η γαλοπούλα να τάσσεται υπέρ των Χριστουγέννων.

Βέβαια οι τελευταίοι αποβλακώνονται από συστημική παραπληροφόρηση των ΜΜΕ που στην πρώτη μεγάλη κρίση καθιέρωσαν το αφήγημα ότι φταίει το μνημόνιο (που είναι σαν να λέμε ότι για την ασθένεια φταίει το φάρμακο), και μετά το τέλος του μνημονίου καθιέρωσαν το αφήγημα ότι η Ελλάδα έχει γυρίσει στην κανονικότητα και ότι τα όποια προβλήματα υπάρχουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι ότι το οικονομικό χάσμα μέσου εισοδήματος μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης αυξάνεται σταθερά και με μεγάλη ταχύτητα εδώ και δέκα χρόνια – είτε κυβερνά ένα κόμμα του δεξιού είτε του αριστερού πελατειακού κρατισμού – αλλά αυτό κρατιέται μυστικό. Όπως κρατιέται μυστικό ότι με βάση το μέσο εισόδημα σε αγοραστική αξία η Ελλάδα έχει γίνει ήδη το φτωχότερο κράτος της ΕΕ (με εξαίρεση την Βουλγαρία που όμως αναπτύσσεται γρήγορα και σε λίγο θα μας ξεπεράσει). Λένε ότι το να βγει η αλήθεια στο φως είναι η αρχή των πάντων. Πολύ φοβάμαι όμως ότι τελικά θα βγει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, δηλαδή με μια νέα εθνική καταστροφή.

Στο αριστερό γράφημα που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση αποτυπώνεται σε μπλε γραμμή η καμπύλη των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα (για την ακρίβεια μέχρι τις 13 Μαρτίου). Οι αριθμοί αποτυπώνονται σε λογαριθμική σκάλα το οποίο μας δίνει μια πιο καθαρή εικόνα των στοιχείων και όπου μια εκθετική πρόοδος αποτυπώνεται ως ευθεία γραμμή. Βλέπουμε πως και το πρώτο lockdown και το δεύτερο ήταν αποτελεσματικά αντιστρέφοντας μετά από μερικές μέρες την εξέλιξη της πανδημίας (χρειάζονται μερικές μέρες μέχρι η αλλαγή στην διασπορά του ιού να μπορεί να μετρηθεί στα τεστ). Αν και και είναι αλήθεια ότι το δεύτερο lockdown για διάφορους λόγους που έχω αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις ήταν λιγότερο αποτελεσματικό από το πρώτο (αυτό το βλέπουμε στην μικρότερη κλίση προς τα κάτω μετά το δεύτερο lockdown).

Η μεγάλη διαφορά είναι η απόφαση για πρώτο lockdown πάρθηκε όταν είχαμε 80 κρούσματα την ημέρα ενώ η δεύτερη όταν είχαμε 2.500. Είναι σαν ο πυροσβέστης να βλέπει καπνό, αλλά να περιμένει, να βλέπει φλόγες, αλλά να περιμένει κι’ άλλο, να βλέπει πυρκαγιά αλλά να περιμένει μήπως γίνει κάποιο θαύμα, και μόνο όταν η πυρκαγιά έχει φουντώσει για τα καλά να αρχίσει να την σβήνει. Επίσης βλέπουμε ότι η εκθετική αύξηση της διασποράς άρχισε τον Ιούνιο και όχι “τις τελευταίες πέντε μέρες” όπως είπε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του στις 5 Νοεμβρίου. Αναρωτιέμαι αν απλώς έλεγε ψέματα ή αν έχουμε και πάλι έναν αυταπατημένο πρωθυπουργό χωρίς επαφή με την πραγματικότητα (το οποίο θα ήταν χειρότερο ακόμα).

Στο ίδιο γράφημα αποτυπώνεται και η καμπύλη των θανάτων που όπως είναι λογικό ακολουθεί αυτή των κρουσμάτων. Καθώς οι άνω των 80 που έχουν πολύ μεγάλη θνητότητα έχουν ήδη εμβολιαστεί εγώ ήλπιζα ότι τουλάχιστον δεν θα ζούσαμε ένα τρίτο κύμα και στους θανάτους αλλά όπως βλέπουμε η αύξηση της διασποράς ήταν τόσο μεγάλη που αυξήθηκαν και οι θάνατοι: από 20 την ημέρα που είχαμε από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι μέσα Φεβρουαρίου στους 50 θανάτους την ημέρα σήμερα. (Μέρος της εξήγησης μπορεί να είναι και η επικράτηση της λεγόμενης Βρετανικής παραλλαγής του ιού που, όπως συζητώ παρακάτω, είναι και σημαντικά πιο θανατηφόρα.)

Το “20” και “50” είναι αριθμοί, όπως μιλάμε για δεκάδες συνανθρώπους μας που πληρώνουν την ανευθυνότητα των κυβερνόντων μας με έναν μοναχικό και άσχημο θάνατο που μοιάζει με πνιγμό έξω από την θάλασσα.
Στην πράσινη διακεκομμένη γραμμή αποτυπώνεται η πιθανή εξέλιξη της καμπύλης των κρουσμάτων αν η κυβέρνηση είχε εφαρμόσει το δεύτερο lockdown στα μέσα Σεπτεμβρίου αντί δυο μήνες αργότερα στα μέσα Νοεμβρίου (όταν σε μια εκθετική αύξηση κάθε μέρα καθυστέρησης μετράει). Αν λοιπόν στα μέσα Σεπτεμβρίου όταν είχαμε 200 ημερήσια κρούσματα η κυβέρνηση είχε εφαρμόσει ένα αυστηρό lockdown για ένα μήνα – ή ίσως θέτοντας ως στόχο τα κρούσματα να μειωθούν στα 50 την ημέρα – τότε πιθανώς θα τα είχαμε καταφέρει και στα μέσα Οκτωβρίου θα είχε ξανα-ανοίξει η αγορά όμως με περιορισμούς (αυστηρή χρήση μάσκας παντού, κοκ).

Από εκείνη την στιγμή πιστεύω θα ήταν αδύνατο μην αρχίσει ξανά μια εκθετική αύξηση της διασποράς του ιού, όμως με πιο αργούς ρυθμούς οπότε σήμερα θα είχαμε 200 ημερήσια κρούσματα και όχι 2.000. Και στο δεύτερο κύμα θα είχαμε άρα και 10 φορές λιγότερους νεκρούς (δηλαδή αντί για 6.500 θα είχαμε 500). Και φυσικά η οικονομία μας θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση καθώς θα είχε υποφέρει ένα και όχι τέσσερεις μήνες (και βλέπουμε) lockdown. Βεβαίως όλα αυτά είναι υποθετικοί υπολογισμοί όμως βασίζονται σε λογικές παραδοχές αλλά και στο παράδειγμα πόσο καλύτερα τα πήγε η Ελλάδα σε σχέση με την Ευρώπη στο πρώτο κύμα, αλλά και στο πόσο καλά τα πήγαν Νορβηγία και Φινλανδία στο δεύτερο κύμα όπου πράγματι έχουν 10 φορές λιγότερους νεκρούς από εμάς.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ελληνικός λαός πλήρωσε ήδη πάρα πολύ ακριβά την αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη το φθινόπωρο και ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο συνολικός λογαριασμός. Μια αδικαιολόγητη αποτυχία καθώς η ίδια κυβέρνηση και ο ίδιος λαός μια χαρά τα είχαν καταφέρει την άνοιξη.
Τώρα αν εμπιστευόμαστε την εγκυρότητα των στατιστικών στοιχείων (κάτι όχι αυτονόητο όταν κυβερνά την χώρα το ίδιο κόμμα που στην πρώτη μεγάλη κρίση πριν 12 χρόνια καθιέρωσε διεθνώς την έκφραση “Greek Statistics”) τότε είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα κράτη της ΕΕ πήγαν ακόμα χειρότερα από εμάς. Όμως το νόημα της αριστείας είναι να συγκρίνεται κανείς με τους καλύτερους, όχι με τους χειρότερους. Σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη (με σημαντικές εξαιρέσεις την Φινλανδία και Νορβηγία) επίσης απέτυχαν οικτρά να αντιμετωπίσουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας, όπως επίσης απέτυχε και η ΕΕ.

Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την δική μας κυβέρνηση. Λένε ότι ανόητος είναι αυτός που δεν μαθαίνει από τα λάθη του, όμως στην δική μας περίπτωση η κυβέρνηση δεν έμαθε από την επιτυχία της. Η σωστή πρωτοβουλία της να πάρει μέτρα νωρίς ανταμείφθηκε την άνοιξη. Αντί να κάνει το ίδιο το φθινόπωρο, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Είναι δύσκολο για μένα να ερμηνεύσω τι συνέβη. Η μόνη απάντηση που βρίσκω ότι οι πολιτικάντηδες στην κυβέρνηση έσκασαν που την άνοιξη η κυβέρνηση άκουσε τους τεχνοκράτες επιστήμονες και ήθελαν τώρα να αποδείξουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα. (Δεν έχω αμφιβολία ότι το φθινόπωρο οι επιστήμονες πίεσαν την κυβέρνηση να πάρει μέτρα νωρίς αλλά αυτή έκανε τα δικά της – δεν μπορεί να είναι σύμπτωση ότι ο Τσιόδρας έχει εξαφανιστεί από τον δημόσιο διάλογο).

Το χειρότερο όμως είναι τούτο: Τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη έχουν λειτουργικές οικονομίες και έτσι μπορούν να αντέξουν και σοβαρά κυβερνητικά λάθη στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η Ελλάδα με την παραγωγική της οικονομία καταστραμμένη από το δίπολο του πελατειακού κρατισμού ΝΔ-Σύριζα δεν μπορεί. Ένα μικρότερο λάθος εδώ θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος στην οικονομία και άρα στο μέλλον του τόπου.

Όμως υπάρχει η ερώτηση αν η αύξηση των κρουσμάτων δείχνει την αληθινή εικόνα του τι συμβαίνει ή είναι απλώς μια συνέπεια της αύξησης των τεστ. Θα μπορούσα να ετοιμάσω ένα μαθηματικό μοντέλο που να υπολογίζει τον πιθανό αριθμό πραγματικών κρουσμάτων παίρνοντας υπόψη τα στοιχεία που έχουμε (και ίσως να το κάνω). Όμως η απάντηση είναι σαφής: Πέραν του ότι έχουμε παράλληλες αντικειμενικές μετρήσεις όπως στα λύματα, και πέραν του ότι έχουμε και τις καμπύλες των θανάτων, είναι 100% σίγουρο ότι βρισκόμαστε σε νέα τρίτη έκρηξη διασποράς του ιού καθώς ενώ αυξάνεται ο αριθμός των τεστ αυξάνεται επίσης ο αριθμός του ποσοστού των τεστ που βγαίνουν θετικά. Παρατηρούμε αυτά τα στοιχεία στο δεξί μέρος του γραφήματος.

Εδώ οι βασικοί παράμετροι που πρέπει να κρατάμε στον νου μας: Η σχέση αριθμού τεστ και κρουσμάτων δεν είναι θετική, δηλαδή δεν είναι ότι αν μια μέρα κάναμε τα διπλά τεστ θα βρίσκαμε τα διπλά κρούσματα. Ο λόγος είναι ότι αυτοί που έχουν ανησυχητικά συμπτώματα και που είναι πιο πιθανό να έχουν κολλήσει covid-19 θα κάνουν τεστ ούτως ή άλλως. Ο διπλασιασμός ή τριπλασιασμός των τεστ θα αποκάλυπτε περισσότερα κρούσματα όμως μακρυά από τα διπλά ή τριπλά καθώς θα γινόντουσαν τεστ σε ανθρώπους με λίγα ή χωρίς συμπτώματα οι οποίοι είναι λιγότερο πιθανό να έχουν κολλήσει. Αν λοιπόν αυξήσουμε τον αριθμό των τεστ όταν υπάρχει σταθερή διασπορά τότε το ποσοστό θετικών κρουσμάτων ανά τεστ (η “θετικότητα”) θα μειωθεί.

Αν δεν μειωθεί σημαίνει ότι η διασπορά αυξάνεται. Αν όταν αυξάνουμε τον αριθμό των τεστ αυξάνεται και η θετικότητα τότε σημαίνει ότι η διασπορά αυξάνεται πολύ γρήγορα. Και πράγματι όπως βλέπουμε στο δεξί μέρος του γραφήματος αυτό συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Από τις αρχές Ιανουαρίου σταθερά αυξάνουμε τον αριθμό τεστ από περίπου 20.000 την ημέρα τότε στα 45.000 σήμερα. Όμως όταν το πρώτο 15ήμερο του Ιανουαρίου η θετικότητα μειώθηκε από 3% στα 2%, μετά άρχισε να αυξάνεται σταθερά φτάνοντας σήμερα στο 4,5%. Η διασπορά σήμερα ίσως να είναι το ίδιο μεγάλη όσο ήταν στα μέσα Νοεμβρίου όταν κάναμε περίπου 25.000 τεστ την ημέρα με θετικότητα 10,5%, με την διαφορά ότι τότε αρχίσαμε το lockdown μετά από 5 μήνες ξεγνοιασιάς της κυβέρνησης, ενώ σήμερα είμαστε ήδη στον 4το μήνα lockdown.

Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δω για το τρίτο κύμα – πέραν της κόπωσης αλλά και απελπισίας του ιδιωτικού τομέα που καταστρέφεται, και πέραν της εγκληματικά ανόητης απόφασης της κυβέρνησης αν ανοίξει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση όταν το τρίτο κύμα είχε ήδη ξεκινήσει – είναι η κυριαρχία της Βρετανικής παραλλαγής του ιού που είναι σημαντικά πιο κολλητική. Αλλά επίσης σημαντικά πιο θανατηφόρα, κάτι που η κυβέρνηση και το μιντιακό σύστημα και η επιστημονική κοινότητα αποκρύπτει από την κοινή γνώμη, ίσως υπολογίζοντας ότι εντός μιας καταστροφικής πανδημίας και ενώ οργιάζει το αντιεμβολιαστικό αίσθημα ακόμα και μεταξύ νοσοκομειακών γιατρών το ζητούμενο είναι να μην λέμε τα κακά νέα στον κόσμο. Για το ότι ζούμε στο βασίλειο της βλακείας θεωρώ ιδιαίτερη ευθύνη έχει η πνευματική ελίτ της χώρας που (με ελάχιστες εξαιρέσεις) σιωπά. Όπως και σιώπησε και μετά την πρώτη μεγάλη κρίση του 2008.

 

 https://kourdistoportocali.com/