4η Μαρτίου, ημέρα μνήμης του ολοκαυτώματος των Σερραίων εβραϊκής καταγωγής

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το δημοτικό συμβούλιο

Σερρών με ψήφισμά του καθιέρωσε την 4η Μαρτίου ως ημέρα μνήμης του εκτοπισμού και του ολοκληρωτικού αφανισμού των Σερραίων εβραϊκής καταγωγής. Δυστυχώς από τότε και μέχρι σήμερα δεν έχει αποδοθεί η δέουσα τιμή στη θλιβερή αυτή επέτειο, από τις Αρχές των Σερρών.  

Ως απόδοση του ελάχιστου φόρου τιμής στη μνήμη αυτής της θηριωδίας των Ναζί  που οδήγησε σε φρικτό θάνατο εκατομμύρια Εβραίων, παραθέτουμε «τηλεγραφικά» την εξέλιξη των γεγονότων εκείνων των ημερών, που αφορούν στις Σέρρες.  

«Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 3ης προς το ξημέρωμα της 4ης Μαρτίου του 1943, οι Βούλγαροι κατόπιν εντολής των Γερμανών συλλαμβάνουν τους Εβραίους των Σερρών και τους οδηγούν στο καπνομάγαζο του Μαρούλη (στο χώρο που σήμερα στεγάζεται το Γηροκομείο Σερρών).

‘Μέχρι τις 2 το πρωί τους είχαν μαζέψει όλους τους Εβραίους. Έμπαιναν στα σπίτια και τους έλεγαν : πετνάισιτ μινουτ, δηλαδή έχεις δεκαπέντε λεπτά προθεσμία. Τι θα μπορούσαν να πάρουν οι άνθρωποι σε δεκαπέντε λεπτά της ώρας; Τα παιδιά τους, τα ρούχα τους, τα χρήματά τους... Ύστερα από μερικές μέρες τους κατέβασαν από τους μπαξέδες και μέσα από τα Τσερκέζικα τους πήγαν στη Γεωργική Σχολή…(Κώστας Τοπούζης, προφορική αφήγηση)

Οι Εβραίοι των Σερρών, που πιάστηκαν εκείνη τη νύχτα, σύμφωνα με τα επίσημα βουλγαρικά αρχεία, ήταν 476. Στις 7 Μαρτίου με το τρένο που ήρθε από τη Δράμα, στο οποίο είχαν φορτωθεί και οι Εβραίοι της Καβάλας, έφθασαν στο Σιδηρόκαστρο και από εκεί κατευθύνθηκαν στο Πετρίτσι της Βουλγαρίας.

Στη συνέχεια τρένα ‘ντεκωβίλ’ τους διαμοίρασαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νότια της Βουλγαρίας. Μερικές μέρες αργότερα εστάλησαν στο Λομ Λίμινα, στο Δούναβη, όπου φορτώθηκαν σε μαούνες με κατεύθυνση τη Βιέννη. Κατά πως έλεγαν οι Βούλγαροι, το θλιβερό τούτο κοπάδι, επρόκειτο να παραδοθεί στους Γερμανούς, στο Λομ Παλάνκα. Φαίνεται όμως μάλλον βέβαιο πως οι μαούνες δεν έφθασαν ποτέ στον προορισμό τους και αναποδογυρίστηκαν στο Δούναβη. Το γεγονός πάντως είναι ότι κανείς από τους Εβραίους αυτούς δεν γλύτωσε» ( Τζανακάρης Βασίλης, Εικονογραφημένη Ιστορία των Σερρών, τ.Β., Έκδοση περ. ΓΙΑΤΙ, Σέρρες, 1995, σ.402,403)

Το συμβάν αυτό (της μαζικής σύλληψης των Εβραίων των Σερρών) έλαβε χώρα 11 μέρες πριν το πρώτο τρένο του θανάτου αναχωρήσει από την Θεσσαλονίκη την 15η Μαρτίου με προορισμό το στρατόπεδο Συγκέντρωσης και Θανάτου Άουσβιτς – Μπιρκενάου, ως κατάληξη της ενορχηστρωμένης επιχείρησης φυσικής εξόντωσης των Ελλήνων Εβραίων από τους Γερμανούς.

Το Ολοκαύτωμα, η μαζική εξόντωση ανδρών, γυναικών και παιδιών μέσα σε θαλάμους αερίων με βασανιστήρια φρικτά, έχει μια θλιβερή μοναδικότητα που κανείς δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά. Για πρώτη φορά, μέσα στην καρδιά της Ευρώπης, εφαρμόστηκε το αρρωστημένο σχέδιο της επικυριαρχίας ενός λαού με όρους φυλετικής καθαρότητας και εφαρμόστηκε η «Τελική Λύση».
Σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη, κυνηγήθηκαν, εκτοπίστηκαν, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα του θανάτου και εξοντώθηκαν 6 εκατομμύρια Εβραίοι. Μέρος αυτής της τραγωδίας εκτυλίχθηκε μοιραία και στη χώρα μας. Περίπου 60.000 Έλληνες Εβραίοι ήταν τα θύματα αυτής της θηριωδίας.

Κώστας Πασχάλης