Δήμος Σερρών : Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας . . .

Καιρό τώρα παρακολουθώ τις κινήσεις των υποψηφίων στους Δήμους και τις Περιφέρειες και μου έρχεται να

παραφράσω τους «στίχους» του λαϊκού άσματος και να φωνάξω: «Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, ποιος είναι αυτός, που δεν λαχτάρησε να πιει …».

Έγραψα κι άλλες φορές ότι είναι θεμιτό να έχουμε φιλοδοξίες και να θέλουμε να τις πραγματοποιήσουμε. Η Δημοκρατία δίνει αυτό το δικαίωμα στον καθένα από εμάς να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε, να διεκδικούμε την ψήφο των πολιτών.

Ποιες είναι, όμως, εκείνες οι κόκκινες γραμμές που πρέπει να θέτει ο υποψήφιος πρώτα και κύρια στον εαυτό του κι ύστερα στους πολίτες; Πότε ο υποψήφιος πρέπει να παραδίδει τα σκήπτρα και να αποσύρεται με ευπρέπεια;

Ειλικρινά λυπάμαι, όταν βλέπω υποψηφίους, έπειτα από δύο(2) ή τρεις(3) αποτυχημένες αναμετρήσεις να επιμένουν να ζητούν την ψήφο του λαού. Ειλικρινά λυπάμαι, γιατί προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποιος νέος και άφθαρτος μπορεί να πετύχει αυτά, που εκείνος δεν κατάφερε.

Κι επιτέλους!  Δώστε όλοι εσείς, οι διεκδικητές της εξουσίας, χώρο στα νιάτα. Γνώρισα αξιόλογους νέους με περίσσια προσόντα να μένουν έξω από λίστες, από υποψηφιότητες, από διεκδικήσεις μόνο και μόνο, επειδή οι παλιοί δεν παρέδιδαν τα «σκήπτρα».

Σε τούτο τον τόπο, πρέπει κάποτε να μπουν όρια και όροι. Έκανες δύο(2) θητείες ως Δήμαρχος, Περιφερειάρχης, Βουλευτής ; Παραδίδεις στους νεότερους! Κι ας σταματήσει επιτέλους η οικογενειοκρατία! Γιατί τάχα ένας επιτυχημένος πολιτικός άνδρας, ντε και καλά να παραδίδει τη θέση του στο γιο ή την κόρη του;

Κλείνω ευλαβικά «το γόνυ» σε όλους όσοι είχαν τη δύναμη να αποσυρθούν από την εξουσία και να δώσουν τη θέση τους στους νεότερους. Άλλωστε, είπαμε στην αρχή «είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας . . .»

Άποψη : Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)