Είναι τόσο σημαντικό το θέμα της ιθαγένειας/υπηκοότητας που να ακυρώνει ολόκληρη τη συμφωνία; Η συμφωνία προσπαθεί φαινομενικώς να διευθετήσει ένα πρόβλημα που εμφανίσθηκε το 1991 με την ίδρυση της πΓΔΜ. Στην πραγματικότητα, όμως, αναμετράται με ένα θέμα που ανατρέχει στον 19ο αιώνα και αφορά στην εθνική ταυτότητα των σλαβόφωνων χριστιανικών πληθυσμών που κατοικούν στη Μακεδονία. Ένα τμήμα τους επέλεξαν να είναι Έλληνες.
Ένα άλλο τμήμα τους αποφάσισαν ότι είναι Βούλγαροι. Μετά το 1913 έκανε τη σταδιακή επίσημη εμφάνιση ο όρος «Μακεδόνες». Έτσι επιχείρησαν να προσδιορισθούν οι σλαβόφωνοι που κατοικούσαν κυρίως στο τμήμα της περιοχής που περιήλθε στη Γιουγκοσλαβία. Τότε δημιουργήθηκε το ιδεολόγημα ενός «μακεδονικού έθνους» που έχει διαμελισθεί μεταξύ των τριών κρατών των Βαλκανίων που «κατέχουν» τμήματα της Μακεδονίας.
Αντί, όμως, το νέο όνομα να συνοδεύει αυτονόητα το κράτος σε όλες τις δημόσιες εκφάνσεις του, η συμφωνία διασπά αυτή η ενότητα. Αυτό που πήραμε με την ονομασία του κράτους, το παραδώσαμε με την αποδοχή της χρήσεως του όρου «Μακεδόνες». Έτσι, ένας από τους λαούς της γεωγραφικής Μακεδονίας κρατά για τον εαυτό του την ονομασία που αφορά στο σύνολο των κατοίκων της περιοχής.
Το γεγονός ότι αποτύχαμε στο θέμα του ονόματος των πολιτών του κράτους δείχνει μία κακή διαπραγματευτική τακτική. Δεν δείχνει προδοσία. Δυστυχώς με ταχύτητα προχωράμε από τους Γερμανοτσολιάδες του 2015 στους μειοδότες του 2018. Αυτό επιτείνεται από την αλαζονεία και την έπαρση που δείχνει η κυβέρνηση εν σχέσει προς τη συμφωνία των Πρεσπών. Όσοι αντιτίθενται προς αυτήν, έγιναν αντιστοίχως ακροδεξιοί. Όλα αυτά, όμως, αφήνουν σημάδια τους στην κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.