ΔΑΚΕ Σερρών : Πρόταση για την αδιοριστία

Στις 12 Φεβρουαρίου 2018, δύο ημέρες μετά την Ολομέλεια των Προέδρων των Συλλόγων της χώρας,
όπου δεν λήφθηκε αγωνιστική απόφαση αφού ελάχιστοι σύλλογοι κατέθεσαν προτάσεις αποτέλεσμα καταστατικής απαρτίας, η Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε. κατέθεσε προς διαβούλευση στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. την πρότασή της για το πρόγραμμα δράσης του κλάδου. Βάση της πρότασης υπήρξαν οι προβληματισμοί που κατέθεσαν οι πρόεδροι των Συλλόγων στην ολομέλεια, που ως κοινό τόπο είχαν τη διαπίστωση ότι οι εργαζόμενοι δέχονται σκληρή και συνεχή επίθεση από τις πολιτικές σκληρής λιτότητας και περιστολής δικαιωμάτων και κατακτήσεων, από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. Η πρότασή μας, με το σκεπτικό της, ήταν η παρακάτω: Τα προαπαιτούμενα μέτρα της τρίτης αξιολόγησης, με το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και την επέκταση του μέτρου των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και για χρέη προς το Δημόσιο (εφορία και ασφαλιστικά ταμεία από 500 ευρώ) αποτελούν πλέον νόμο του κράτους (Ν.4512/2018). Το ίδιο και η επιχείρηση επιβολής της υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο (άρθρο 245), με την αύξηση των «ενδεικτικών» περιπτώσεων υποχρεωτικής παραμονής καθώς και η ψήφιση των κριτηρίων και του χρονοδιαγράμματος συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων (άρθρο 246) (με τη συνδρομή, μάλιστα, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ανοχή των κοινοβουλευτικών ομάδων της ΔΗ.ΣΥ. και του Ποταμιού). Οι νέες συγχωνεύσεις θα οδηγήσουν, σε συνδυασμό με όλο το πλέγμα των ρυθμίσεων των τελευταίων ετών (στοχευμένη υποβάθμιση και σταδιακή αποδόμηση του ολοήμερου νηπιαγωγείου και δημοτικού σχολείου, δραστικός περιορισμός δημιουργίας νέων τμημάτων μέσω των 3μελών επιτροπών εγγραφών του Π.Δ. 79/2017 κ.α.) καθώς και με το, ανοικτό, ενδεχόμενο του αποχαρακτηρισμού της 1ης ώρας του Ολοήμερου Προγράμματος ως διδακτικής, σε μηδενικές ανάγκες διορισμών. Η αδιοριστία είναι πλέον καθεστώς και οι «μόνιμοι» αναπληρωτές με τα πολύ περιορισμένα δικαιώματα ο βασικός τύπος εργασιακής σχέσης στο δημόσιο σχολείο. Η μισθολογική εξαθλίωση, η χειροτέρευση του εργασιακού καθεστώτος, η δραματική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η αύξηση του διδακτικού ωραρίου (βλέπε νηπιαγωγείο) και ο φόβος για οριζόντια αύξηση του διδακτικού ωραρίου στην εκπαίδευση, συνθέτουν το τραγικό τοπίο της καθημερινότητας των εκπαιδευτικών. Οι, αναμενόμενες, νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την εκπαίδευση, εν όψει της ολοκλήρωσης της τέταρτης αξιολόγησης, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σε άμεση σύνδεση με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει προς τους «θεσμούς», θα οδηγήσουν στη διαμόρφωση ασφυκτικού κλίματος για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Πρόκειται για κομμάτια του Συμπληρωματικού Μνημονίου για την Παιδεία, που φέρνουν:  την αξιολόγηση - χειραγώγηση με την καθιέρωση της αξιολόγησης των στελεχών εκπαίδευσης και της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης - χειραγώγησης ( αφού είναι ακόμα σε ισχύ το νομοθετικό της πλαίσιο με το Π.Δ.152 και το άρθρο 32 του Ν.3848/2010 παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών παραγόντων),  δυσμενείς αλλαγές στις υποστηρικτικές δομές (υπαρκτός κίνδυνος μείωσης προσωπικού με ότι αυτό συνεπάγεται για το παρεχόμενο υποστηρικτικό έργο),  αλλαγές στον τρόπο επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης κ.α. Η θεσμοθέτηση της 2χρονης δημόσιας, δωρεάν υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο, για την οποία έχει δεσμευτεί το Υπουργείο Παιδείας και συμπεριλήφθηκε στο σχέδιο νόμου για το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, αποτελεί, μεν, μια πολύ θετική, κατ’ αρχήν, εξέλιξη που πρέπει να πιστωθεί στη συστηματική και οργανωμένη δράση που ανέπτυξε η Διδασκαλική Ομοσπονδία τα τελευταία χρόνια αλλά για να θεωρηθεί ότι έχει ολοκληρωθεί χρειάζονται συγκεκριμένα βήματα. Η έκδοση των Υπουργικών Αποφάσεων που θα ρυθμίζουν τις λεπτομέρειες σχετικά με τους χορηγούμενους τίτλους επιτυχούς παρακολούθησης του διετούς κύκλου και θα αποτελούν υποχρεωτική προϋπόθεση για την εγγραφή στο δημοτικό σχολείο είναι απαραίτητο βήμα για να μην υπάρχει ο κίνδυνος λειτουργίας παράλληλων δομών σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς. Επίσης, το γεγονός ότι η ολοκλήρωση του χρονοδιαγράμματος θεσμοθέτησης όχι μόνο δεν θα συμβεί από το σχ. έτος 2018-2019 αλλά δεν προσδιορίζεται (ούτε καν στην 3ετία που είχε αναφέρει ο Υπουργός Παιδείας) θέτει πολύ σοβαρούς προβληματισμούς σχετικά με το πότε (και αν) θα ολοκληρωθεί τελικά σε πανελλαδικό επίπεδο. Πολύ σύντομα, αναμένεται η τελική έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α. με όλες τις αναδιαρθρώσεις για την εκπαίδευση που ήδη περιλαμβάνονται και στις ενδιάμεσες εκθέσεις (αυτονομία σχολικών μονάδων, αξιολόγηση, περικοπές κλπ) ενώ έχει ήδη ανακοινωθεί η πρόταση του Ι.Ε.Π. για την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια που μας βρίσκει αντίθετους αφού αμφισβητεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και εισάγει το θεσμό του μέντορα και της αξιολόγησης του νεοδιόριστου. Απέναντι σε όλα τα παραπάνω μέτρα αλλά και συνολικά στις συνεχιζόμενες πολιτικές συρρίκνωσης και υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης, επιβάλλεται η αντίσταση του κλάδου. Επιβάλλεται η οργάνωση αποτελεσματικών αγώνων για την ανάδειξη του κυρίαρχου αιτήματος για μαζικούς διορισμούς, καθώς και για το σύνολο των αιτημάτων που αποτελούν τον πυρήνα της δράσης της Δ.Ο.Ε. στο πλαίσιο στήριξης του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού (2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση, αυξήσεις σε δαπάνες για την παιδεία, μισθούς, συντάξεις…). Όλα τα παραπάνω καθώς και όλα όσα συζητήθηκαν στη σύσκεψη των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών Δ.Ο.Ε. – Ο.Λ.Μ.Ε. – Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. στις 19/1/2018 αναδεικνύουν την ανάγκη της αποτελεσματικής αντίδρασης του χώρου της εκπαίδευσης. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ενδυνάμωση της λειτουργίας και της δράσης των συλλόγων και των ομοσπονδιών. Ο κατακερματισμός του κλάδου με την μη θεσμική και με προσωπικά χαρακτηριστικά δράση επιμέρους ομάδων (αλληλοσυγκρουόμενων, συχνά, επιδιώξεων και τρόπων δράσης) μόνο κακές και διασπαστικές/διχαστικές υπηρεσίες έχει να προσφέρει στην αποτελεσματικότητα των διεκδικήσεών μας.