Σέρρες : Πόλη εχθρική για τις μητέρες με ..καρότσι

Μία βλάβη στο μηχανάκι μου με έβγαλε το πρωί της Πέμπτης «πεζή» στους δρόμους της πόλης μας.

Βγαίνοντας από την πολυκατοικία είδα μια νεαρή γυναίκα, που σκουντώντας το καρότσι, όπου μέσα του φιλοξενούσε το μωρό της, να προπορεύεται. Δεν θα την πρόσεχα, αν στη γωνία του πεζοδρομίου δεν την έβλεπα να κάνει κύκλο για να ανέβει στο απέναντι στο πεζοδρόμιο, γιατί ακριβώς μπροστά στη ράμπα είχε σταθμευμένο αυτοκίνητο...

Αρκετές φορές διαπίστωσα ότι τα πεζοδρόμια φιλοξενούν αυτοκίνητα, μηχανάκια, κάδους, αδέσποτα σκυλιά που παίρνουν ένα υπνάκο πάνω σε αυτά, τρύπες, χόρτα, πλακάκια που ανυψώθηκαν επικίνδυνα από τις ρίζες κάποιου δέντρου ή που έσπασαν κι αφαιρέθηκαν τα μισά αλλά δεν φιλοξενούν ποτέ πεζούς.

Αυτό όμως που διαπίστωσα ακολουθώντας τη νεαρή μητέρα ήταν ένα μαρτύριο. Γιατί, από ένα σημείο και μετά ξέχασα το λόγο για τον οποίο βγήκα στους δρόμους και βάλθηκα να υποστώ κι εγώ το μαρτύριο της γυναίκας αυτής παρακολουθώντας την πορεία της. Πολλές φορές αναγκάστηκε να κατέβει από το πεζοδρόμιο και κάποιες φορές εισέπραξε κιόλας τις φωνές αγανάκτησης κάποιων οδηγών, όταν την είδαν στην άκρη του δρόμου. Όταν ξέφυγε από τις κακοτεχνίες των πεζοδρομίων και τις παράνομες σταθμεύσεις των τροχοφόρων πάνω σε αυτά , που συμβαίνουν στις γειτονιές της πόλης, βρέθηκε στον «κανιβαλισμό» των μαγαζιών που άπλωσαν τα τραπεζοκαθίσματά τους αφήνοντας μικρό, στενό πέρασμα ή που έβγαλαν την πραμάτεια τους στο πεζοδρόμιο για κράχτη στην πελατεία τους.

Εγκατέλειψα αυτήν την παρακολούθησή μου, όταν είδα τη νεαρή μητέρα να μπαίνει στην είσοδο πολυκατοικίας, όπου μια μεγάλη πινακίδα έλεγε το όνομα ενός παιδιάτρου. «Κοίταξε φίλε μου, τι τραβάει μια μητέρα για να φτάσει στον παιδίατρο, εάν δεν είναι οδηγός, εάν δεν έχει χρήματα  για να καλέσει ένα ταξί, εάν δεν έχει αυτοκίνητο, εάν μεγαλώνει μόνη της το παιδί της, εάν είναι λίγο ευαισθητοποιημένη και δεν θέλει να επιβαρύνει τους δρόμους με ένα παραπάνω όχημα», μονολόγησα αγανακτισμένος.

Μικρά και στενά πεζοδρόμια στις παρυφές του κέντρου, έχουν μετατραπεί σε ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης από κάποιους, με σχεδόν ανύπαρκτο τον έλεγχο από τους αρμόδιους και με το νόμο της «ζούγκλας» να επιβάλει τον ισχυρότερο στους αδύναμους.

Η πόλη μας δύσκολα «περπατιέται» κι ο πεζός είναι ο πιο αδικημένος πολίτης, γιατί έχει να αντιμετωπίσει το συμφέρον του ιδιοκτήτη και την αδιαφορία της πολιτείας. Μερικές φορές λοιπόν η αγανάκτηση, ωθεί τους περισσότερους να κάνουν χρήση του αυτοκινήτου τους ακόμη και για μικρές αποστάσεις έστω κι αν γνωρίζουν πως αυτό είναι μια «άσχημη συμπεριφορά» και μου έρχεται να συμφωνήσω μαζί τους.

ΑΠΟΨΗ: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Δημοσιογράφος – Φιλόλογος)

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ